Biblia mówi, że jest nam potrzebne nowe życie, albowiem „(…) Jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego”. J 3,3 UBG. Jest jednak pewien problem: „Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się?”. J 3,4 BW.
Jezus wyjaśnił, że musimy być „(…) zrodzeni nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga”. J 1,13 TNP. Nie chodzi więc o dosłowne narodziny, a o całkowitą przemianę serca i umysłu. Człowiek nie jest zdolny dokonać w sobie takich zmian, dlatego musi być zrodzony z Boga. Co to oznacza? Mamy pozwolić Panu zewlec z siebie starego człowieka „(…) aby grzeszne ciało zostało unicestwione, byśmy już nadal nie służyli grzechowi”. Rz 6,6 BW.
Każdy człowiek został stworzony na obraz Boga, który jest „(…) pełen dobroci”. Ps 103,8 BW. Ta dobroć została wpisana w nasze serca, lecz niestety, za sprawą pierwszych ludzi nasza natura doprowadzona została do upadku. Musimy więc mieć świadomość, „(…) że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka”. Rz 7,18-20 BT. Właśnie ten problem, problem skłonności upadłej natury, Pan Jezus wyjaśniał Nikodemowi. Biblia mówi: „To zrodzone z cielesnej natury – jest cielesną naturą; ale to zrodzone z Ducha – jest duchem”. J 3,6 NBG.
Można załamać ręce i powiedzieć: „Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci?”. Rz 7,24 BT. Można też chcieć „(…) się na nowo narodzić”. J 3,7 BW. Tego pragnie dla nas Jezus i dlatego powtórzył: „Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić”. J 3,7 BT.
Jezus powiedział, że nowe życie zaczniemy od wody, która obmywa nie tylko z brudów ciała. Biblia mówi: „(…) Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego (Jezusa) imienia!”. Dz 22,16 BT. I nowe życie rozpocznie się wraz z przyjęciem Ducha, który „(…) wprowadzi was we wszelką prawdę (...)”. J 16,13 BW. Podstawą przyjęcia chrztu oraz Ducha Świętego jest wiara, ponieważ „Bez wiary (...) nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają”. Hbr 11,6 BT.
To właśnie z wodą i Duchem łączy się obietnica zawarta w Księdze Ezechiela. Biblia mówi: „I pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści. Oczyszczę was ze wszystkich waszych nieczystości i ze wszystkich waszych bożków. I dam wam nowe serce, i włożę nowego ducha do waszego wnętrza (…) Włożę mego Ducha do waszego wnętrza i sprawię, że będziecie chodzić według moich ustaw i będziecie przestrzegać moich sądów, i wykonywać je (…) będziecie moim ludem, a ja będę waszym Bogiem”. Ez 36,25-27 UBG.
Jest to wspaniała obietnica przemiany serca, której dokona Bóg, gdyż „Wyjmę serce kamienne z waszego ciała, a dam wam serce mięsiste”. Ez 36,26 UBG – mówi Pan. Takie serca przyjmują Jezusa i wtedy, „Jeżeli (...) ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto stało się nowe”. 2 Kor 5,17 BT.
W zetknięciu z Jezusem nowe życie rozpoczęli Jego uczniowie. Biblia mówi: „A [Jezus] idąc wzdłuż wybrzeża Morza Galilejskiego, ujrzał dwu braci: Szymona, zwanego Piotrem, i Andrzeja, brata jego, którzy zarzucali sieć w morze, byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: Pójdźcie za mną, a zrobię was rybakami ludzi! A oni natychmiast porzucili sieci i poszli za nim”. Mt 4,18-20 BW.
Jednak nowe życie może w każdej chwili się skończyć, jeśli nie będziemy „pozostawali w Chrystusie”. Bo jeśliśmy „(…) zwlekli z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu [Boga], (to …) wszystkim we wszystkich [jest] Chrystus”. Kol 3,9-11 BT.
Zwróćmy uwagę na to, że człowiek nowonarodzony „wciąż się odnawia”, jest więc to stały proces. Każdego dnia musimy deklarować swoją wiarę, by Duch mógł w nas i przez nas działać, gdyż „Duch śle tchnienie gdzie chce i słyszysz Jego głos, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd zmierza; taki jest każdy, kto zostaje zrodzony z Ducha”. J 3,7-8 NBG.
Dzięki narodzeniu się do nowego życia zostajemy uwolnieni z niewoli grzechu. Biblia mówi: „I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym, (Bóg) wespół z nim (Jezusem) ożywił, odpuściwszy nam wszystkie grzechy”. Kol 2,13 BW.
Skoro „umarliśmy dla grzechu”, nie żyjemy już dla siebie, lecz dla Boga. „Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom. Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu. (Bo …) umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie”. Rz 6,12-13.11 BT.
Życie w Chrystusie to przyjęcie nowych wartości i szukanie Bożych wskazówek, ponieważ nie można rozpocząć nowego życia z obciążeniami ze starego. Potrzeba nowo narodzenia może dotyczyć także ludzi, którym wydaje się, że żyją według Bożych zaleceń. Przykładem jest bogaty młodzieniec, który deklarował, że przestrzegał wszystkich przykazań, lecz gdy „Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!» (to) Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości”. Mt 19,20-22 BT. Takie zalecenia może mieć Bóg wobec osób, dla których bogactwo będzie przeszkodą do rozpoczęcia nowego życia.
Biblia mówi, że lepiej jest nosić jarzmo Jezusa, niż być obciążonym brzemieniem grzechu, „Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”. Mt 11,30 BT – zapewnił Pan.
To „słodkie jarzmo i lekkie brzemię” oznacza wyswobodzenie spod obciążenia grzechami, a w związku z tym rozpoczęcie nowego życia w sprawiedliwości, gdyż „(…) jak oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości, pogrążając się w nieprawość, tak teraz wydajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości, dla uświęcenia”. Rz 6,19 BT.
Nowe życie wiąże się z poddaniem swoich myśli i działania Bożej woli tak, jak to zrobił Jezus: „Ja sam z siebie nic czynić nie mogę (...) nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał”. J 5,30 BT.
Podsumowanie. Narodzenie na nowo wiąże się z porzuceniem starego życia, a to oznacza radykalną zmianę wszystkiego w nowym. Rozpocząć nowe życie możemy wtedy, gdy uznamy Jezusa za naszego Zbawiciela. Biblia mówi: „Jeśliście tylko słyszeli o nim i w nim pouczeni zostali, gdyż prawda jest w Jezusie. Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, i odnówcie się w duchu umysłu waszego, a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.” Ef 4,21-24 BW. Nowe życie otrzymaliśmy dzięki ofierze Jezusa, albowiem „Pogrzebani (...) jesteśmy wraz z nim (z Jezusem) przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili. Bo jeśli wrośliśmy w podobieństwo jego śmierci, wrośniemy również w podobieństwo jego zmartwychwstania”. Rz 6,4-5 BW. Chcąc prowadzić nowe życie, musimy codziennie wzrastać w wierze i poznaniu Boga, aby móc oprzeć się grzechowi, więc „(…) oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia (…)”. Rz 6,13 BT. To „przejście” umożliwia nam wejście do Bożej rodziny, ponieważ „(…) zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty (...) abyśmy usynowienia dostąpili. A ponieważ jesteście synami, przeto Bóg zesłał Ducha Syna swego do serc waszych, wołającego: Abba, Ojcze! Tak więc już nie jesteś niewolnikiem, lecz synem, a jeśli synem, to i dziedzicem przez Boga”. Ga 4,4-7 BW. Nasze dziedzictwo to królestwo Boże obiecane tym, którzy narodzili się na nowo: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia”. J 5,24 BT – zapewnił Pan Jezus.