Eucharystia

Biblia mówi: „Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy”. J 6,27 BT. A kiedy uczniowie dopytywali o ten „wieczny” pokarm, Jezus im wyjaśnił: „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie”. J 6,35 BT, dając nam wyraźną wskazówkę, że sednem „spożywania” tego pokarmu jest przychodzenie do Jezusa i wiara w Niego.

Te kontrowersyjne w tamtych czasach słowa uświadamiają nam, jak ważne jest spożywanie „wiecznego” pokarmu – przyjęcie do serca Jezusa jako Zbawiciela. On powiedział: Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem”. J 6,55 BT.

Czy jest tu mowa o literalnym ciele i krwi? Nie, Chrystus mówił o rzeczywistości w wymiarze duchowym, bo gdy „wielu mówiło: Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać? Jezus... rzekł do nich: ... Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem”. J 6,60-61.63 BT.

Organizowanie ostatniej paschalnej wieczerzy poprzedzone było pewnością Jezusa, co wkrótce się wydarzy. „Jezus... rzekł do uczniów swoich: Wiecie, że za dwa dni będzie Pascha i Syn Człowieczy będzie wydany na ukrzyżowanie”. Mt 26,1-2 BT, gdyż „arcykapłani i starsi ludu w pałacu najwyższego kapłana... odbyli naradę, żeby Jezusa podstępnie pochwycić i zabić”. Mt 26,3.4 BT, a „jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota… szukał sposobności, żeby Go wydać”. Mt 26,14.16 BT.

Mimo tych niesprzyjających okoliczności, w czasie ostatniej wieczerzy Chrystus zajął „miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami… A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego”. Mt 26,20.26-30 BT. Paweł podobnie relacjonuje wydarzenia z tej wieczerzy: „Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę. Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę”. 1 Kor 11,23-25 BT. O jakim Nowym Przymierzu pisał Paweł? Biblia mówi: „Takie jest przymierze, które zawrę z nimi w owych dniach, mówi Pan: dając prawa moje w ich serca, także w umyśle ich wypiszę je. A grzechów ich oraz ich nieprawości więcej już wspominać nie będę”. Hbr 10,16-17 BT.

Słowa Pana Jezusa wypowiedziane przy ustanowieniu Wieczerzy Pańskiej należy rozumieć w sensie przenośnym. Chleb i napój z owocu winnego krzewu jest symbolem ciała i krwi Jezusa na wzór starotestamentowego baranka paschalnego, który w tamtym czasie symbolizował ciało i krew Chrystusa jako prawdziwego Baranka Bożego: „Nazajutrz ujrzał Jezusa, idącego do niego, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. J 1,29 BW. Spożywanie chleba i picie napoju z winnego krzewu upamiętniają śmierć Zbawiciela, o czym On sam mówi: „Czyńcie to... na moją pamiątkę”. 1 Kor 11,25 BT, gdyż Jezus został „raz ofiarowany, aby zgładzić grzechy wielu...”. Hbr 9,28 BW. „Chrystus bowiem wszedł... do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie”. Hbr 9,24-26 BT.

Pan Jezus powiedział: „Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej; to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją”. 1 Kor 11,25 BW uzmysławiając nam tym samym, że ofiary składane przez kapłanów w świątyni przestały mieć znaczenie dla tych, którzy przyjęli ofiarę Jezusa, „Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy”. Hbr 10,4 BT, dlatego Chrystus „wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia… I dlatego jest On pośrednikiem nowego przymierza, ażeby gdy poniesiona została śmierć dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są powołani, otrzymali obiecane dziedzictwo wieczne”. Hbr 9,12.15 BW.

Stwierdzenie, że Chrystus „wszedł raz na zawsze” do niebiańskiej świątyni oznacza, że jest to ostatnia zbawienna ofiara, a my, którzy ją przyjmiemy, uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze... Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani”. Hbr 10,10.14 BT.

Jakie znaczenie ma polecenie spożywania chleba i krwi Chrystusa? Posłuszeństwo poleceniom Pana zapewni upragnione zbawienie: „Rzekł... Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne...”. J 6,53-54 BT.

Pan Jezus nie określił żadnej zasady obchodzenia pamiątki Wieczerzy Pańskiej, dlatego Paweł napisał: „Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie”. 1 Kor 11,26 BT. Dodaje też zalecenia, by spożywano ją, „gdy schodzicie się razem jako Kościół”. 1 Kor 11,18 BT; aby uczestniczono w niej godnie, ponieważ „kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije, nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije”. 1 Kor 11,27-29 BT i żeby obchodzono ją do końca doczesnego świata, „aż (Jezus) przyjdzie”. 1 Kor 11,26 BT.

Podsumowanie. W Biblii nie ma mowy o Eucharystii – spożywaniu literalnego ciała i krwi Pana Jezusa. Biblia mówi o wspominaniu ofiary złożonej przez Jezusa i jej znaczeniu – wierze w odkupienie, w zbawienie grzeszników. Biblia mówi: „Odpowiedział im Jezus: Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto wierzy, ma życie wieczne. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata”. J 6,35.47.51 BT.

Aktualnie jesteś offline