Chleb to podstawowy artykuł spożywczy czasem określany mianem: pożywienie, pokarm. Między innymi o nim mówił Bóg, wypędzając pierwszych ludzi z Edenu: „W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty”. Rdz 3,19 BT. Od tego momentu człowiek każdego dnia zabiega o chleb powszedni. Biblia mówi: „…nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem”. 2 Tes 3,8 BT.
Swoistym rodzajem chleba, który nie był zdobywany „w pocie”, była manna zsyłana Izraelitom na pustyni przez Boga: „Pan powiedział...: Oto ześlę wam chleb z nieba, na kształt deszczu. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami, czy też nie. Lecz w dniu szóstym zrobią zapas tego, co przyniosą, a będzie to podwójna ilość tego, co będą zbierać codziennie”. Wj 16,4-5 BT.
Biblia mówi: „Proście, a będzie wam dane…”. Łk 11,9 BW. W modlitwie „Ojcze nasz” prosimy więc: „Chleba... daj nam...”. Mt 6,11 BT. Liczba mnoga sugeruje, że w prośbie o chleb powinniśmy pamiętać nie tylko o sobie, ale i o innych. Bóg powierza nam dobra: „Błogosławiony Pan; na każdy dzień hojnie nas opatruje dobrami swemi”. Ps 68,20 BG, którymi powinniśmy się dzielić z bliźnimi. Biblia mówi: „Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych”. Łk 14,12-14 BT. „A ten, który daje ziarno siewcy i chleb na pokarm, da i pomnoży zasiew wasz, i przysporzy owoców sprawiedliwości waszej; a tak ubogaceni we wszystko będziecie mogli okazywać wszelką szczodrobliwość...”. 2 Kor 9,10-11 BT.
Chleb jako pokarm podtrzymujący życie ciała ma w Biblii znaczenie symboliczne, albowiem „Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”. Mt 4,4 BT. Powinniśmy zatem dzielić się nie tylko chlebem powszednim, ale i Jezusem, bo: „To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze”. J 6,50 BT.
Dzięki społeczności z Panem w modlitwie oraz przez codzienne badanie Słowa Bożego będziemy nakarmieni ze źródła życia. Biblia mówi: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata... Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie”. J 6,51.54-57 BT.
Czy mowa tu o literalnym spożywaniu ciała i krwi? W tym kontekście „spożywanie” oznacza przyjmowanie do swojego wnętrza Tego, który podtrzymuje ziemskie i wieczne życie. „Odpowiedział im Jezus: Jam jest chleb życia”. J 6,35 BT, „Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was”. J 14,20 BT.
„Spożywanie” oznacza przyjęcie Chrystusa przez Jego słowa: „Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy”. J 14,23 BW. A „Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni”. J 15,6-7 BT.
„Spożywamy” Jego ciało wtedy, gdy w wierze polegamy na nim, jako na naszym Zbawicielu. Biblia mówi: „Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?”. 1 J 5,4-5 BT. „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia… Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. Rz 10,9-10.12-13 BT.
Jezus użył przykładu jedzenia chleba – Jego ciała i picia Jego krwi, aby uzmysłowić nam, jak mocną więź z Nim muszą mieć ci, którzy w ostatecznym czasie będą uczestnikami Jego chwały. Biblia mówi: „Wytrwajcie we Mnie, a Ja /będę trwał/ w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – o ile nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie”. J 15,4 BT. „Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. Jeżeli natomiast Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na [skutki] grzechu duch jednak posiada życie na skutek usprawiedliwienia”. Rz 8,9-10 BT.
Kto ma tak mocną więź z Chrystusem? O szczerze wierzącym Biblia mówi: „Ten, kto postępuje sprawiedliwie i kto mówi uczciwie, kto odrzuca zyski bezprawne, kto się wzbrania dłońmi przed wzięciem podarku, kto zatyka uszy, by o krwi nie słuchać, kto zamyka oczy, by na zło nie patrzeć – ten będzie mieszkał na wysokościach, twierdze na skałach będą jego schronieniem; dostarczą mu chleba, wody mu nie zbraknie”. Iz 33,15-16 BT. „Pan zna dni nienagannych, a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki; w czasie klęski nie zaznają wstydu, a we dni głodu będą syci”. Ps 37,18-19 BT.
Pokarm doczesny daje ciału zdrowie, masę i siłę, podobnie właściwy pokarm duchowy wzmacnia naszą wiarę, szlifuje charakter i umacnia zdrowie duchowe, ponieważ z tego, czym karmi się nasz umysł, będzie korzystała dusza, bo to „Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda”. J 6,63 BT. „A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę”. 1 Kor 2,12-13 BW.
Podsumowanie. Choć Pan daje wierzącym obietnicę: „Nie opuszczę cię ani pozostawię”. Hbr 13,5 BT, to nie należy się zniechęcać, jeśli Bóg nie od razu odpowiada na nasze prośby, gdyż Biblia mówi: „… nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu ani potomstwa jego, by o chleb żebrało”. Ps 37,25 BT. „I wy zatem nie pytajcie, co będziecie jedli i co będziecie pili, i nie bądźcie o to niespokojni! O to wszystko bowiem zabiegają narody świata, lecz Ojciec wasz wie, że tego potrzebujecie. Starajcie się raczej o Jego królestwo, a te rzeczy będą wam dodane”. Łk 12,29-31 BT.