Niecierpliwość, czyli porywczość, impulsywność, nerwowość, nieopanowanie, wybuchowość, to cecha człowieka, który pozbawiony jest zdolności cierpliwego czekania lub spokojnego znoszenia przykrych sytuacji i często jest związana z brakiem wytrwałości. Biblia mówi: „Człowiek nieopanowany jest jak miasto z rozwalonym murem”. Prz 25,28 BW.
Niecierpliwość nie prowadzi do niczego dobrego, podobnie jak rozwalony mur miasta nie spełnia swojej funkcji. Biblia mówi: „Człowiek porywczy wywołuje zwadę, lecz cierpliwy zażegnuje spór”. Prz 15,18 BW. „Człowiek porywczy popełnia głupstwa, a przebiegły jest znienawidzony”. Prz 14,17 BT. „Łagodny – w rozwagę bogaty, porywczy ujawnia głupotę”. Prz 14,29 BT. „Zaprzestać sporu – zaszczytem dla męża, bo każdy, kto głupi, wybucha”. Prz 20,3 BT.
„Nie bywaj porywczy do mówienia, ani serce twoje prędkie na wymówienie słowa przed obliczem Bożem, albowiem Bóg jest na niebie, a ty na ziemi; przeto niech słów twoich mało będzie. Bo jako sen przychodzi z wielkiej pracy, tak głos głupiego z wielu słów”. Koh 5,1.2 BG. Niecierpliwość i „wiele słów” wypowiedzianych przez Izraelitów przyczyniły się do śmierci wielu. Biblia mówi: „Od góry Hor wyruszyli potem ku Morzu Czerwonemu, aby obejść ziemię Edom. Lecz lud zniecierpliwił się w drodze. I zaczął lud mówić przeciw Bogu i przeciw Mojżeszowi: Po co wyprowadziliście nas z Egiptu, czy po to, abyśmy pomarli na pustyni? Gdyż nie mamy chleba ani wody i zbrzydł nam ten nędzny pokarm. Wtedy zesłał Pan na lud jadowite węże, które kąsały lud, i wielu z Izraela pomarło”. Lb 21,4-6 BW.
Rada? Biblia mówi: „Nie wiąż się z człowiekiem gniewliwym, nie obcuj z człowiekiem porywczym, byś do dróg jego nie przywykł i nie zgotował pułapki na swe życie”. Prz 22,24.25 BT.
W dobie powszechnego kapłaństwa, tak osoba sprawująca urząd kościelny, jak i „zwykły” członek zboru „powinien być nienaganny, nie samowolny, nieskory do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie chciwy brudnego zysku, ale gościnny, zamiłowany w tym, co dobre, roztropny, sprawiedliwy, pobożny, wstrzemięźliwy, trzymający się prawowiernej nauki, aby mógł zarówno udzielać napomnień w słowach zdrowej nauki, jak też dawać odpór tym, którzy jej się przeciwstawiają. Wielu bowiem jest niekarnych, pustych gadułów, zwodzicieli...”. Tt 1,7-10 BW.
Właściwe postępowanie będzie możliwe, jeśli wierzący zastosuje się do nakazu: „Bądźcie zawsze pokorni, łagodni, cierpliwi. Znoście jedni drugich z [prawdziwą] miłością”. Ef 4,2 BWP, ponieważ „Miłość jest długo cierpliwa, dobrotliwa jest; miłość nie zajrzy, miłość nie jest rozpustna, nie nadyma się; Nie czyni nic nieprzystojnego, nie szuka swoich rzeczy, nie jest porywcza do gniewu, nie myśli złego...”. 1 Kor 13,4.5 BG. „Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim”. 1 J 4 BT.
Jak więc radzić sobie z niecierpliwością? Doświadczenia budują i wzmacniają cierpliwość. Biblia mówi: „Chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość”. Rz 5,3 BW. „Wiecie przecież, iż z tego, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi się wytrwałość. Winniście przeto dokładać starań, żeby wasza wytrwałość była jak najpełniejsza; wtedy będziecie rzeczywiście doskonali, nienaganni, wolni od jakichkolwiek niedoskonałości”. Jk 1,3.4 BWP.
Podsumowanie. Z powyższych tekstów nasuwa się wniosek, że niecierpliwość jest negatywnie postrzegana przez Biblię, że z tego powodu można ponieść przykre konsekwencje, ponieważ tylko cierpliwym wypełniają się Boże obietnice. Biblia mówi: „Tak bardzo pragniemy, aby nikt z was nie osłabł w gorliwości, ale by każdy trwał w niezachwianej nadziei aż do końca; żebyście, zamiast popadać w ospałość, wiernie naśladowali tych, którzy przez swoją wiarę i cierpliwość otrzymują dziedzictwo obietnic Bożych”. Hbr 6,11-12 BWP.