Udzielanie pożyczek

Chrześcijanin zobowiązany jest do hierarchizacji potrzeb. Biblia mówi: „Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego (...)”. Mt 6,33 BW. Potem Biblia dodaje: „a wszystko inne będzie wam dodane”. Mt 6,33 BW. „Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba (...)”. Mt 6,8 BT i z całą pewnością „według swego bogactwa zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę”. Flp 4,19 BT.

Różne są jednak sytuacje życiowe i dlatego Pan Bóg już Izraelitom dał przepisy dotyczące udzielania pożyczek. Biblia mówi: „Jeśli będzie u ciebie ubogi któryś z twych braci (…) nie okażesz twardego serca wobec niego ani nie zamkniesz swej ręki przed ubogim swym bratem, lecz otworzysz mu swą rękę i szczodrze mu udzielisz pożyczki, ile mu będzie potrzeba. Chętnie mu udziel, niech serce twe nie boleje, że dajesz”. Pwt 15,7-8 BT.

Pożyczka może być nieoprocentowana lub dana na umówiony procent. Biblia mówi: „Nie będziesz żądał od brata swego odsetek z pieniędzy, z żywności ani odsetek z czegokolwiek, co się pożycza na procent. Od obcego możesz się domagać, ale od brata nie będziesz żądał odsetek, aby ci Pan, Bóg twój, błogosławił we wszystkim (...)”. Pwt 23,20-21 BT.

W Izraelu była też dopuszczona pożyczka pod zastaw. Biblia mówi: „Jeśli bliźniemu swemu udzielisz pożyczki z zabezpieczeniem, nie wejdziesz do jego domu, by zabrać cośkolwiek w zastaw”. Pwt 24,10 BT. „Jeśli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, winieneś mu go oddać przed zachodem słońca, bo jest to jedyna jego szata i jedyne okrycie jego ciała podczas snu”. Wj 22,25-26 BT.

Czy dziś chrześcijanin powinien udzielać pożyczek?

W Nowym Testamencie czytamy: „Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości”. Jk 1,17 BW. Skoro więc „darmo wzięliście”, to i „darmo dawajcie”. Mt 10,8 BW. Bo „Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga?”. 1 J 3,17 BT.

Choć przepisy dotyczące pożyczek dane Izraelitom nas nie obowiązują, jednak idea wspierania potrzebujących pozostała, wszak mamy miłować „swego bliźniego jak siebie samego”. Mt 22,39 BT. A i „Nie zapominajcie o dobroczynności i wzajemnej więzi, gdyż cieszy się Bóg takimi ofiarami”. Hbr 13,16 BT, bo „Kto uszy zatyka na krzyk ubogiego, sam będzie wołał bez skutku”. Prz 21,13 BT.

Już powyższe wersety powinny nas skłaniać do życzliwego traktowania brata w potrzebie i podjęcia właściwej decyzji: „otworzysz mu swą rękę i szczodrze mu udzielisz pożyczki, ile mu będzie potrzeba. Chętnie mu udziel, niech serce twe nie boleje, że dajesz”. Pwt 15,8 BT. Bo „Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? (...) Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta! - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała – to na co się to przyda? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie”. Jk 2,14-17 BT.

Pan Jezus nauczał: „Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie”. Mt 5,42 BT. W Ewangelii Łukasza czytamy dalsze wskazówki: „Jeśli pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż za to dla was wdzięczność? I grzesznicy grzesznikom pożyczają, żeby tyleż samo otrzymać. Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka i będziecie synami Najwyższego... Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”. Łk 6,34-36 BT.

W świetle przytoczonych wersetów odpowiedź na wyżej postawione pytanie jest twierdząca, ponieważ zgodnie z zasadą miłości powinniśmy nie tylko chętnie pożyczać, ale i szczodrze dawać każdemu potrzebującemu. Biblia mówi: „A powiadam: Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie. Każdy, tak jak sobie postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu; gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje”. 2 Kor 9,6-7 BW.

Oczywiście ochotne obdarowywanie musi być przemyślane i dostosowane do własnych zasobów, Biblia bowiem mówi: „Doprowadźcie teraz to dzieło do końca, aby czynne podzielenie się tym, co macie, potwierdzało waszą chętną gotowość. A gotowość uznaje się nie według tego, czego się nie ma, lecz według tego, co się ma. Nie o to bowiem idzie, żeby innym sprawiać ulgę, a sobie utrapienie, lecz żeby była równość. Teraz więc niech wasz dostatek przyjdzie z pomocą ich potrzebom, aby ich bogactwo było wam pomocą w waszych niedostatkach i aby nastała równość (...)”. 2 Kor 8,11-14 BT.

Apostoł Paweł napisał: „Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej. Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który powiedział: Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”. Dz 20,33-35 BT. Nakazuje więc: „Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu”. Ef 4,28 BW.

Podsumowanie. Do właściwego gospodarowania własnym majątkiem potrzeba Bożej mądrości. A Bóg mówi: „Wielkim (...) zyskiem jest poprzestawanie na tym, co wystarczy. Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat; nic też nie możemy [z niego] wynieść. Mając natomiast żywność i odzienie, i dach nad głową, bądźmy z tego zadowoleni!”. 1 Tm 6,6-8 BT. Jeśli będziemy poprzestawać na tym, co wystarczy, będziemy mieli możliwość udzielania pożyczek czy darów potrzebującym, mamy bowiem być „wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami. Jk 1,22 BW, ponieważ „Kto czyni dobrze, z Boga jest”. 3 J 1,11 BW. Pożyczajmy więc, lecz nie zmieniajmy warunków pożyczki, „Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie”. Mt 5,37 BT. A przede wszystkim „Niech nikt nie szuka własnej korzyści, lecz korzyści bliźniego”. 1 Kor 10,24 BW.

Aktualnie jesteś offline