„Kto z kim przestaje, takim się staje”. Polskie przysłowie.
Bóg pragnie być przy nas w każdej chwili naszego życia. Biblia mówi: „Pan jest dobry dla wszystkich i Jego miłosierdzie ogarnia wszystkie Jego dzieła”. Ps 145,9 BT.
Wspaniałą jest świadomość, że „…tak Bóg umiłował świat (w tym mnie i ciebie), że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”. J 3,16 BW. I w Jezusie „…wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli”. Ef 1,4-5 BT.
Pan szuka nas jak pasterz zaginionej owcy. Biblia mówi: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie pozostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustkowiu i nie idzie za zagubioną, aż ją odnajdzie? A odnalazłszy, kładzie ją na ramiona swoje i raduje się. I przyszedłszy do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów, mówiąc do nich: Weselcie się ze mną, gdyż odnalazłem moją zgubioną owcę!”. Łk 15,4-6 (BW). Ta zgubiona owca symbolizuje wszystkich ludzi, Biblia bowiem mówi: „Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze…”. Iz 53,6 (BT).
Jeśli więc Pan Bóg wybiera nas, jaka jest nasza zasługa w tym, że stał się On częścią naszego życia, naszym Towarzyszem, skoro Biblia mówi: „…Nie ma sprawiedliwego, nawet ani jednego, nie ma rozumnego, nie ma, kto by szukał Boga”. Rz 3,10-11 BT? Przecież historia pokazuje, że od kiedy grzech wszedł na świat, my nie tylko nie szukamy Boga, ale się przed Nim ukrywamy. Gdy Adam i jego żona zjedli owoc z zakazanego drzewa i gdy „…usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie… skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: Gdzie jesteś? On odpowiedział: Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się”. Rdz 3,8-10 BT.
Jednak mimo że grzech oddziela nas od Stwórcy, On chce być przy nas, dlatego Biblia nakazuje: „Szukajcie Pana, dopóki można Go znaleźć, wzywajcie go, dopóki jest blisko!”. Iz 55,6 BW. „Szukajcie Pana i mocy jego, Szukajcie zawsze oblicza jego!”. Ps 105,4 BW. „Szukajcie Pana, a żyć będziecie...”. Am 5,6 BW. On jest „…Bogiem miłosiernym i łaskawym, nieskorym do gniewu, bardzo łagodnym i wiernym”. Ps 86,15 BT, dlatego „Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu”. Iz 55,7 BT.
Nasze zachowania i działania mogą doprowadzać do rys w relacjach z Panem, jednak On jest zawsze „…ten sam... sprawca wszystkiego we wszystkich”. 1 Kor 12,6 BT. On stworzył nas po to, abyśmy Go poznali, cześć Mu oddawali i „…chodzili wytrwale jego drogami... przestrzegali jego przykazań i lgnęli do niego – i służyli mu z całego serca swego i z całej duszy swojej”. Joz 22,5 BW.
Bóg pragnie, byśmy zeszli z grzesznej drogi i wstąpili na drogę prowadzącą do świętości. Biblia mówi: „Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać ciało własne w świętości i we czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie”. 1 Tes 4,3-5 BT.
Kroczenie przez życie w towarzystwie Boga spowoduje odchodzenie od niewłaściwego postępowania przy równoczesnym dążeniu do doskonałości, gdyż „Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. A więc kto [to] odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga...”. 1 Tes 4,7-8 BT. Z Bogiem nasze życie stanie się znaczące i celowe, „Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili”. Ef 2,10 BT, owocujące darami Ducha Świętego. Biblia mówi: „Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa”. Ga 5,22-23 BT.
Pan Bóg każdego dnia pyta nas jak ongiś Adama: „…Gdzie jesteś?...”. Rdz 3,9 BT. Szuka nas, pragnie naszego towarzystwa i pociąga ku sobie, mówiąc: „Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną. Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na jego tronie”. Ap 3,20-21 BW.
Podsumowanie. Dłuższe przebywanie z kimś powoduje upodobnienie się do tej osoby, a nawet przejęcie jej zwyczajów i poglądów, zgodnie ze znanym polskim powiedzeniem: „Kto z kim przestaje, takim się staje”. Biblia zapewnia, że przebywając stale w miłości Ojca, będziemy prowadzili bogobojne życie: „Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy. Dlatego świat nas nie zna, że jego nie poznał. Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest. I każdy, kto tę nadzieję w nim pokłada, oczyszcza się, tak jak On jest czysty”. 1 J 3,1-3 BW.
A więc „…Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?”. Rz 8,31 BT. Gdy przybliżymy się do Boga, On umieści nas blisko siebie i otoczy opieką, a Chrystus stanie się naszym łącznikiem z Ojcem. A wtedy ani „…Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz”. Rz 8,35 BT nie odłączy nas od miłości Chrystusowej. Będziemy we wszystkim odnosić „…pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował”. Rz 8,37 BT.
Nie odrzucajmy więc Pana Boga, kroczmy w Jego towarzystwie przez swoje doczesne życie, modląc się: „O jedno proszę Pana, tego poszukuję: bym w domu Pańskim przebywał po wszystkie dni mego życia, abym zażywał łaskawości Pana, stale się radował Jego świątynią”. Ps 27,4 BT.