Fundamentem jest „dolna część budowli lub innej konstrukcji osadzona w ziemi” oraz „coś, co daje czemuś początek lub jest podstawą istnienia, trwania czegoś”. W Biblii występuje także określenie „kamień węgielny”, który pierwotnie miał „znaczenie konstrukcyjne, stanowił podporę. Dziś kamieniem węgielnym nazywa się cokolwiek, co jest podstawą (inaczej fundamentem) czegoś”. (SJP). Biblijnymi synonimami fundamentu są też: skała i opoka.
Zadaniem każdego wierzącego jest budowanie wiary na założonej z łaski Bożej opoce, używając właściwych materiałów, które wytrzymają ogniową próbę w czasie sądu ostatecznego. Biblia mówi: „Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. I tak jak ktoś na tym fundamencie buduje: ze złota, ze srebra, z drogich kamieni, z drzewa, z trawy lub ze słomy, tak też jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień [Pański]; okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest. Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę; ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień”. 1 Kor 3,10-15 BT. „Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała – to był Chrystus”. 1 Kor 10,1-4 BT.
Za podstawę poznania fundamentu należy przyjąć Biblię. W niej bowiem zawarte są wszystkie wskazówki. Biblia mówi o Jezusie: „On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane … upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości. I żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego. I was, którzy niegdyś byliście mu obcymi i wrogo usposobionymi, a uczynki wasze złe były, teraz pojednał w jego ziemskim ciele przez śmierć, aby was stawić przed obliczem swoim jako świętych i niepokalanych, i nienagannych, Jeśli tylko wytrwacie w wierze, ugruntowani i stali, i nie zachwiejecie się w nadziei, opartej na ewangelii, którą usłyszeliście, która jest zwiastowana wszelkiemu stworzeniu pod niebem”. Kol 1,17.19-23 BW. „Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani, wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość, i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Bożą”. Ef 3,17-19 BT.
O czym należy pamiętać, budując na opoce doskonałą wiarę? Każdy powinien pamiętać o tym, aby „wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała”. Jk 2,22 BT. „Bogaczom tego świata nakazuj, ażeby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu, który nam ku używaniu wszystkiego obficie udziela, ażeby dobrze czynili, bogacili się w dobre uczynki, byli hojni i chętnie dzielili się z innymi, gromadząc sobie skarb jako dobry fundament na przyszłość, aby dostąpić żywota prawdziwego”. 1 Tm 6,17-19 BW. „Dołóż starania, byś sam stanął przed Bogiem jako godny uznania pracownik, który nie przynosi wstydu, trzymając się prostej linii prawdy”. 2 Tm 2,15 BT. „Niech ta Księga Prawa będzie zawsze na twych ustach: rozważaj ją w dzień i w nocy, abyś ściśle spełniał wszystko, co w niej jest napisane, bo tylko wtedy powiedzie ci się i okaże się twoja roztropność”. Joz 1,8 BT. „A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje”. 1 P 5,10 BT.
Jakie są efekty budowania na i bez fundamentu? Odnosząc się do budownictwa, Pan Jezus zwraca uwagę na ważność podstawy domu w odniesieniu do budowania wiary. Biblia mówi: „Pokażę wam, do kogo jest podobny każdy, kto przychodzi do mnie i słucha słów moich, i czyni je. Podobny jest do człowieka budującego dom, który kopał i dokopał się głęboko, i założył fundament na skale. A gdy przyszła powódź, uderzyły wody o ów dom, ale nie mogły go poruszyć, bo był dobrze zbudowany. Kto zaś słucha, a nie czyni, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu, i uderzyły weń wody, i wnet runął, a upadek domu owego był zupełny”. Łk 6,47-49 BW.
Czy Piotr jest taką skałą jak Pan Jezus? Biblia mówi: „Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? A oni odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków. Jezus zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Odpowiedział Szymon Piotr: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego. Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”. Mt 16,13-19 BT. Aby odpowiedzieć na powyższe pytanie i ustosunkować się do wypowiedzi Pan Jezusa należy nadmienić, że Piotr nigdy o sobie tak nie napisał. Mówiąc o fundamencie, miał na myśli Chrystusa. Powołuje się na proroctwo ze Starego Testamentu, które zapowiadało pojawienie się symbolicznego kamienia węgielnego: „Oto Ja kładę na Syjonie kamień, kamień dobrany, węgielny, cenny, do fundamentów założony. Kto wierzy, nie potknie się”. Iz 28,16 BT. Jako Żyd znał zapewne wypowiedzi psalmistów np.: „Pan jest sprawiedliwy, moja Skała, nie ma w Nim nieprawości”. Ps 92,16 BT. „Błogosławiony Pan, skała moja”. Ps 144,1 BG. „Niech żyje Pan! Moja Skała niech będzie błogosławiona! Niech będzie wywyższony Bóg, mój Zbawca”. Ps 18,47 BT. Żadna z tych wypowiedzi nie odnosiła się do niego.
Ów kamień węgielny z jednej strony ma umożliwić wierzącym zbawienie: „Kto wierzy, nie potknie się”. Iz 28,16 BT, a z drugiej strony ma być skałą potknięcia dla niewierzących: „Będzie jak kamień, o który się uderzą, i jak skała, o którą się potkną oba domy Izraela” Iz 8,14 BT i jest oczywiście alegorią Mesjasza. Do Chrystusa odnoszą się też słowa: „Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym” Ps 118,22 BT oraz „Jezus im rzekł: Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach. Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce. Kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go”. Mt 21,42-44 BT.
Podsumowanie. Prawdziwym fundamentem jest Jezus Chrystus, o czy zaświadczał apostoł Piotr: „...Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli my dziś jesteśmy przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa wyświadczonego człowiekowi choremu, dzięki czemu został on uzdrowiony, To niech wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że stało się to w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wzbudził z martwych; dzięki niemu ten oto stoi zdrów przed wami. On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni”. Dz 4,8-12 BW. „Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony. Wam zatem, którzy wierzycie, cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni”. 1 P 2,4-8 BT.