Uszy – narząd słuchu umożliwiający kontakt z otoczeniem oraz odpowiadający za zmysł równowagi. To Bóg obdarzył nas tym skomplikowanym narządem, Biblia bowiem mówi: „I ucho, co słyszy, i oko, co widzi, oba są dziełem Pana”. Prz 20,12 BT.
Narządy zmysłu potrzebne są człowiekowi w codziennym życiu, ale o tym, jak ważne jest słuchanie i to ze zrozumieniem, wyjaśnił Pan Jezus, gdy „Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich? (Otóż) Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”. Mt 13,10.13-15 BT.
O osobach, które nakłaniają uszy do słuchania Bożych nauk, Jezus mówił: „(…) szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze”. Mt 13,16-17.19 BT.
Biblia mówi o bardzo ważnym powiązaniu uszu z wiarą. Otóż: „wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa”. Rz 10,17 BT. Wytrwała wiara doprowadzi nas do zbawienia, dlatego Biblia radzi: „Weźcie sobie do serca te wszystkie słowa, które ja wam dzisiaj ogłaszam, nakażcie waszym dzieciom pilnie strzec wszystkich słów tego Prawa. Nie jest ono bowiem dla was rzeczą błahą, bo jest waszym życiem (…)”. Pwt 32,46-47 BT. „Zważaj, synu, na moje słowa, do uwag mych nakłoń swe ucho; niech one nie schodzą ci z oczu, przechowuj je pilnie w swym sercu; bo życiem są dla tych, co je otrzymali, lekarstwem całego ich ciała”. Prz 4,20-22 BT.
Wierząca osoba poddaje się Bogu, a On „Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofnąłem”. Iz 50,4-5 BT. I zapewnia: „Teraz, jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia”. Wj 19,5 BT. Dlatego Pan Jezus prosi: „Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumiejcie!”. Mk 7,14 BT.
Zrozumieć należy, że ważne jest kogo i co się słucha. Biblia mówi: „Jeśli, synu, nauki me przyjmiesz i zachowasz u siebie wskazania, ku mądrości nachylisz swe ucho, ku roztropności nakłonisz swe serce, tak, jeśli wezwiesz rozsądek, przywołasz donośnie rozwagę, jeśli szukać jej poczniesz jak srebra i pożądać jej będziesz jak skarbów – to bojaźń Pańską zrozumiesz, osiągniesz znajomość Boga”. Prz 2,1-5 BT.
Znajomość Boga polega między innymi na tym, że „woła on swoje owce po imieniu”, a „owce słuchają jego głosu”. J 10,3 BT. Taka relacja zapewnia bezpieczeństwo owcom, czyli wierzącym. Biblia mówi: „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki”. J 10,27-28 BT.
Bóg pragnie zbawić każdą osobę, więc jeśli go nie słuchamy, skarży się: „Do kogo mam mówić i kogo ostrzegać, aby posłuchali? Oto ucho ich jest nieobrzezane, tak że nie mogą pojąć. Oto słowo Pańskie wystawione jest u nich na urąganie, nie mają w nim upodobania”. Jr 6,10 BT. Nieobrzezane ucho oznacza niechęć do słuchania i przyjmowania Bożego wezwania. Biblia mówi: „Bóg raz się odzywa i drugi, tylko się na to nie zważa”. Hi 33,14 BT.
Zważmy zatem, co Biblia mówi: „Ucho posłuszne zbawiennej radzie pomiędzy mędrcami przebywa. Odrzucić wskazówki – to sobą pogardzić, zdobywa się mądrość – słuchaniem uwag”. Prz 15,31-32 BT. „Serce rozumne zdobywa wiedzę, a ucho mądrych dąży do wiedzy”. Prz 18,15 BT. „Kto ucho odwraca, by Prawa nie słyszeć, tego nawet modlitwa jest wstrętna”. Prz 28,9 BT.
Biblia mówi, że Pan Bóg też ma uszy, bo „Czy ten, który uczynił ucho, nie słyszy?”. Ps 94,9 BW. „Oto ręka Pana nie jest tak krótka, aby nie mogła pomóc, a jego ucho nie jest tak przytępione, aby nie słyszeć. Lecz wasze winy są tym, co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze, tak że nie słyszy”. Iz 59,1-2 BW.
Uszy każdego człowieka są nie tylko narządem słuchu, ale też zmysłem równowagi. Jak to, co usłyszymy i przyjmiemy za prawdę, wpływa na naszą duchową równowagę? Biblia mówi: „Kto wierzy, ten się nie zachwieje”. Iz 28,16 BW, a „Jeśli tylko wytrwacie w wierze, ugruntowani i stali, i nie zachwiejecie się w nadziei, opartej na ewangelii, którą usłyszeliście (...)”. Kol 1,23 BW, to „Choćby się potknął, nie przewróci się, Gdyż Pan podtrzyma go ręką swoją”. Ps 37,24 BW, albowiem „Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają (...)”. Ap 1,3 BW.
Podsumowanie. Pan Jezus opisując kościoły w Efezie, Smyrnie i inne, chwalił je za to, co było w nich właściwe, zwracał uwagę na braki i podsumowywał: „Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi do kościołów (…)”. Ap 2,7 UBG. Ten, kto posłyszał, kto wziął sobie do serca nie tylko pochwały, zwycięża w Chrystusie, a „(…) Temu, kto zwycięży, dam jeść z drzewa życia (…)”. Ap 2,7 UBG i „(…) Ten, kto zwycięży, nie dozna szkody od drugiej śmierci”. Ap 2,11 UBG – obiecuje Zbawiciel. Podobne obietnice otrzymują i inne kościoły, dlatego strzeżmy się, aby o nas nie mówiono, że jesteśmy „Twardego karku i opornych serc i uszu!”. Dz 7,51 BT. Dla zachowania właściwej duchowej równowagi stosujmy się do polecenia Chrystusa: „Uważajcie na to, czego słuchacie”. Mk 4,24 BT. Powinniśmy też uważać na to, kogo słuchamy, albowiem sam Bóg nakazał: „To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!”. Łk 9,35 BT. Zatem „Kto ma uszy, niechaj posłyszy (...)”. Ap 3,22 BT.