Bóg pragnie, by czczono Go z miłości, dlatego dał niebiańskim istotom wolną wolę. Lucyfer nadużył tej wolności, choć o nim „Tak mówi Wszechmocny Pan: Ty, który byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna, Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okryciem twoim były wszelakie drogie kamienie... Obok cheruba, który bronił wstępu, postawiłem cię; byłeś na świętej górze Bożej, przechadzałeś się pośród kamieni ognistych. Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zostałeś stworzony, aż dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość”. Ez 28,12-15 BW.
Lucyfer mógł trwać w łasce Bożej, jednak zaczął ulegać chęci wywyższania się. Biblia mówi: „Twoje serce było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem swojej świetności”. Ez 28,17 BW, gdyż „uważałeś swoje zamysły za zamysły Boże”. Ez 28,6 BW. Mówiłeś „w swym sercu: Wstąpię na niebiosa; powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron… Wstąpię na szczyty obłoków, podobny będę do Najwyższego”. Iz 14,13-14 BT.
Pożądając czci i władzy, Lucyfer zaczął siać niezadowolenie wśród aniołów, posługując się oszustwem. To dlatego Jezus o nim powiedział: „Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa”. J 8,44 BT.
Pycha i bunt Lucyfera uczyniły go diabłem – oskarżycielem, kłamcą, oszczercą, a Bóg, który znał jego serce, powiedział: „...napełniłeś swoje wnętrze gwałtem i zgrzeszyłeś. Wtedy to wypędziłem cię z góry Bożej...”. Ez 28,16 BW. „I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan... został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie”. Ap 12,9 BT.
Od tego momentu „...cały... świat leży w mocy Złego”. 1 J 5,19 BT. Szatan stosuje wobec ludzi tę samą taktykę, jaką posługiwał się wobec aniołów, czyli „...zwodzi cały zamieszkały świat...”. Ap 12,9 NBG. Zatem „biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele”. Ap 12,12 BT. Dlatego „Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć”. 1 P 5,8 BW.
Czy jesteśmy bezradni wobec zakusów szatana? Biblia mówi: „Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze...”. 1 P 5,9 BW. Nie jest łatwo przeciwstawić się Złemu, „Sam bowiem szatan podaje się za anioła światłości”. 2 Kor 11,14 BT, a „jego słudzy podszywają się pod sprawiedliwość”. 2 Kor 11,15 BT.
Jednak i na to jest rada. Biblia mówi: „bądźcie mocni w Panu – siłą Jego potęgi. Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko”. Ef 6,10-13 BT.
Dzięki takiej zbroi Chrystus oparł się pokusom, którym nam samym trudno byłoby się przeciwstawić, wszak pierwszej pokusie – apetytowi, Adam uległ. Kusząc głodnego Jezusa, szatan mówił: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem”. Mt 4,3 BT. Do Swojej obrony Chrystus użył „...wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego” oraz „...miecz Ducha, to jest słowo Boże”. Ef 6,16-17 BT i odparł atak słowami: „Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”. Mt 4,4 BT.
Stwierdzeniem: „Jeśli jesteś Synem Bożym”, szatan chciał poddać w wątpliwość słowa Pana Boga, który powiedział: „Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem”. Mk 1,11 BW. Podobnie podszedł w raju Ewę, pytając: „Czy rzeczywiście Bóg powiedział...?”. Rdz 3,1 BT. Obroną przed wątpliwościami jest pewność, że „Każde słowo Pana jest prawdziwe”. Prz 30,5 BW.
Słowa szatana zdawały się odpowiadać prawdzie, jednak ukryta w nich była negacja i wątpliwość co do prawdomówności Boga. Dlatego Pan Jezus odpowiadał: „Napisane jest… Ale jest napisane także… Jest bowiem napisane...”. Mt 4,4.7.10 BT, a Biblia radzi: „Nie dodawaj nic do jego (Boga) słów, aby cię nie zganił i nie uznał za kłamcę”. Prz 30,6 BW.
Szatan wykorzystuje potrzebę przestrzegania Słowa Bożego, o czym przypomina Jezusowi podczas kuszenia: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”. Mt 4,6 BT. Jest to wyrafinowane, a jednocześnie bardzo niebezpieczne działanie.
Wyrafinowanie to polega na częściowym cytowaniu Słowa Bożego, aby nadać zupełnie inną narrację. Przykładem jest cytowanie obietnicy: „aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli”. Ps 91,11 BT, bez słów: „na wszystkich twych drogach”. Ps 91,11 BT, to znaczy na wszystkich drogach wskazanych przez Boga.
Potrzebujemy więc Bożej mądrości, by nie ulegać poplecznikom szatana – fałszywym nauczycielom, którzy w powyższy sposób będą cytować słowa Boga, „którzy wprowadzać będą zgubne nauki i zapierać się Pana, który ich odkupił, sprowadzając na się rychłą zgubę. I wielu pójdzie za ich rozwiązłością, a droga prawdy będzie przez nich pohańbiona. Z chciwości wykorzystywać was będą...”. 2 P 2,1-3 BW.
Diabeł składa nam swoje oferty, kusi: „Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon”. Mt 4,9 BT wiedząc, że „Jeżeli... ktoś zamierzałby być przyjacielem świata (szatana), staje się nieprzyjacielem Boga”. Jk 4,4 BT. Co w takiej sytuacji robić? Zareagować tak, jak Jezus. Biblia mówi: „Na to odrzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”. Mt 4,10 BT.
Jeśli oddamy pokłon szatanowi, zamkniemy sobie drzwi do królestwa Bożego, „Cóż bowiem ma wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem (diabłem) lub wierzącego z niewiernym? Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami?”. 2 Kor 6,14-16 BT.
Apostoł Jan wyjaśnia: „Dzieci, niech was nikt nie zwodzi; kto postępuje sprawiedliwie, sprawiedliwy jest, jak On (Jezus) jest sprawiedliwy. Kto popełnia grzech, z diabła jest, gdyż diabeł od początku grzeszy. A Syn Boży na to się objawił, aby zniweczyć dzieła diabelskie. Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim, i nie może grzeszyć... Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabelskie. Kto nie postępuje sprawiedliwie, nie jest z Boga, jak też ten, kto nie miłuje brata swego. Albowiem to jest zwiastowanie, które słyszeliście od początku, że mamy się nawzajem miłować; Nie jak Kain, który wywodził się od złego i zabił brata swego. A dlaczego go zabił? Ponieważ uczynki jego były złe, a uczynki brata jego sprawiedliwe”. 1 J 3,7-12 BW.
Postępujmy więc jak dzieci Boże, „oddani posługiwaniu zleconemu nam przez miłosierdzie, nie upadamy na duchu. Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego... A jeśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, którzy idą na zatracenie, dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata (szatan), aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga”. 2 Kor 4,1-4 BT.
Biblia mówi: „Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą!”. 1 J 3,18 BT. Na miłości zasadza się nasze chrześcijaństwo. Jednak szatan wykorzysta wszelki fałsz czy powierzchowne nawrócenie, by zaatakować ze zwiększoną siłą. Pan Jezus nauczał: „A gdy duch nieczysty wyjdzie z człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych, szukając ukojenia, a gdy nie znajdzie, mówi: Wrócę do domu swego, skąd wyszedłem. I przyszedłszy, zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. Wówczas idzie i zabiera z sobą siedem innych duchów, gorszych niż on, i wchodzą, i mieszkają tam. I bywa końcowy stan człowieka tego gorszy niż pierwotny”. Łk 11,24-26 BW.
Podsumowanie. Dziś metody zwodzenia szatana nie uległy zmianie. Oddziaływuje on na nasze zmysły i wykorzystuje słabości, o czym pisał apostoł Paweł: „Obawiam się jednak, ażeby nie były odwiedzione umysły wasze od prostoty i czystości wobec Chrystusa w taki sposób, jak w swojej chytrości wąż uwiódł Ewę”. 2 Kor 11,3 BT. Powinniśmy obawiać się szatana i unikać jego sideł, gdyż sam Pan Jezus przed nim przestrzegał: „wskażę wam, kogo się bać macie! Bójcie się tego, który, gdy zabija, ma moc wrzucić do piekła. Zaiste, powiadam wam: Tego się bójcie!”. Łk 12,5 BW. Powinniśmy być świadomi mistrzowskich zakusów szatana i często weryfikować z Biblią nasze chrześcijaństwo, „Aby nas szatan nie podszedł; jego zamysły bowiem są nam dobrze znane”. 2 Kor 2,11 BW.
Pamiętajmy, że diabeł to nie groteskowa istota z rogami, kopytami i ogonem, lecz potężna istota duchowa, w mocy której „...cały... świat leży...”. 1 J 5,19 BT, wspierana przez ogrom pomocników – demonów. Gdy Jezus wypędzał nieczystego ducha z opętanego człowieka „I zapytał go: Jak ci na imię? Odpowiedział Mu: Na imię mi Legion, bo nas jest wielu”. Mk 5,9 BT. Z ich strony grozi nam realne zagrożenie, którego końcem będzie „ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom!”. Mt 25,41 BT. Jeśli więc ktoś ulegnie szatanowi i „nie znalazł (się) zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia”. Ap 20,15 BT.