Spośród dwunastu plemion Izraela, plemię Lewiego Bóg przeznaczył do pełnienia służby kapłańskiej, a Mojżeszowi dał następujący nakaz: „(…) wyznacz Lewitów do służby w Przybytku Świadectwa i zleć im staranie o wszystkie jego sprzęty i wszystko, co do niego należy. Oni będą nosić przybytek i wszystkie jego sprzęty, oni też będą go obsługiwali i wokoło przybytku mieszkali”. Lb 1,50 BW.
Pan Bóg dał również wspaniałą obietnicę całemu Izraelowi – obiecał obdarzyć ich największymi przywilejami stanu królewskiego i kapłańskiego. Biblia mówi: „Teraz, jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym (...)”. Wj 19,5-6 BT.
Kapłaństwo lewickie było zapowiedzią kapłaństwa Chrystusa i kiedy Mesjasz dokonał dzieła odkupienia ludzkości – stał się kapłanem w niebiańskiej świątyni, a Prawo dotyczące służby kapłańskiej przestało obowiązywać. „Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej /świątyni/, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga”. Hbr 9,24 BT. „Ze zmianą bowiem kapłaństwa musi też nastąpić zmiana Prawa (...) Dane Mu jest bowiem takie świadectwo: Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka. Zostaje przeto usunięte poprzednie Prawo z powodu swej słabości i nieużyteczności”. Hbr 7,12.17-18 BT.
Dziś o tych, którzy uwierzyli i przyjęli ofiarę Mesjasza, Biblia mówi: „Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła, wy, którzyście byli nie – ludem, teraz (...) jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali”. 1 P 2,9-10 BT.
Każdy ma możliwość przynależeć do grona królewskiego kapłaństwa, którego arcykapłanem jest Zbawiciel. Biblia mówi: „Mając więc arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary”. Hbr 4,14 BT.
Ogłaszanie dzieł Bożych, a zwłaszcza wskazywanie drogi prowadzącej do życia wiecznego, jest przywilejem królewskiego kapłaństwa i powinniśmy to robić z wdzięczności za uwolnienie spod władzy szatana. Biblia mówi: „Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów”. Kol 1,12-14 BT.
Kapłaństwo wierzących sprowadza się do budowania kościoła Bożego na fundamencie założonym przez Jezusa Chrystusa. Biblia mówi: „(...) jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha”. Ef 2,19-22 BT.
W kościołach praktykujących powszechne kapłaństwo rola osób duchownych (pastorów) ogranicza się do kazania Słowa Bożego, działań misyjnych i duchowej opieki nad zborem, a nie do pośredniczenia między ludźmi a Bogiem. Wierzący z kościołów praktykujących powszechne kapłaństwo nie pełnią ról pośredników do Boga, a jedynie ukazują jedynego Pośrednika, jakim jest Jezus Chrystus, „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus”. 1 Tm 2,5 BT. Jest to istotna cecha powszechnego kapłaństwa, odróżniająca od tych społeczności, w których kapłani chcą zastąpić Chrystusa w pośrednictwie do Boga.
Cała społeczność kościoła chrześcijańskiego (osoby duchowne również) ma przywilej dzielenia się Słowem Bożym z innymi ludźmi, wykorzystując w tym celu dary duchowe, albowiem „Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków”. 1 Kor 12,8-10 BT.
Członkowie kościoła chrześcijańskiego ewangelizują zgodnie ze słowami Jezusa: „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Mt 28,19-20 BW. „Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili”. Ef 2,10 BT.
Lud Boży ma przywilej składać Panu Bogu duchowe ofiary. Biblia mówi: „A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej”. Rz 12,1 BT. Powszechne kapłaństwo jest zatem specyficzną służbą opartą na dobrej znajomości Pisma Świętego, a głosząc Słowo Boże „(…) będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, karmionym słowami wiary i dobrej nauki, za którą poszedłeś”. 1 Tm 4,6 BT.
Podsumowanie. Jezus wyniósł wierzących do najwyższego, uprzywilejowanego stanu „i uczynił nas królestwem – kapłanami Bogu i Ojcu swojemu (...)”. Ap 1,6 BT. Dzięki temu zaszczytowi mamy możliwość służenia Bogu. Biblia mówi: „I wy sami, jak żywe kamienie, jesteście budowani w duchowy dom, stanowicie święte kapłaństwo, aby składać duchowe ofiary, przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa”. 1 P 2,5 UBG. Jako kapłani Pana Boga możemy przychodzić do Niego „przez Jezusa Chrystusa”, czyli bez pośrednictwa ziemskich kapłanów, „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus”. 1 Tm 2,5 BT. Warunkiem przynależności do stanu kapłańskiego jest życie w prawdzie i dążenie do doskonałości. Biblia mówi: „A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje”. 1 P 5,10 BT. „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. 1 P 1,14-16 BT.