W społeczności izraelskiej nagrodą za posłuszeństwo Bogu było Jego błogosławieństwo. W kontekście dzieci błogosławieństwo brzmiało: „Czcij ojca swego i matkę, to jest pierwsze przykazanie z obietnicą: Aby ci się dobrze działo i abyś długo żył na ziemi”. Ef 6,2-3 BW.
Dzieci „są darem Pana, a owoc łona nagrodą”. Ps 127,3 BT. Były one największą radością i dumą rodziców oraz powodem powszechnego szacunku. Biblia mówi: „Jak strzały w ręku wojownika, tak synowie za młodu zrodzeni. Szczęśliwy mąż, który napełnił nimi swój kołczan. Nie zawstydzi się, gdy będzie rozprawiał z nieprzyjaciółmi w bramie”. Ps 127 3-5 BT.
Okres dziecięcy i młodzieńczy, biblijny wiek od miesiąca do dwudziestu lat (Kpł 27,3.5-6), charakteryzuje się niedojrzałością i niedoskonałością, albowiem „W sercu chłopięcym głupota się mieści, rózga karności wypędzi ją stamtąd”. Prz 22,15 BT. Istotne jest więc właściwe wychowywanie dzieci w miłości, ale i odpowiednich zasadach. Biblia mówi: „Karć syna: kłopotów ci to zaoszczędzi i pociechą twej duszy się stanie”. Prz 29,17 BT, bo „Nie kocha syna, kto rózgi żałuje, kto kocha go – w porę go karci”. Prz 13,24 BT.
Dzieci były zobowiązane do posłuszeństwa rodzicom. Biblia mówi: „Synu mój, słuchaj napomnień ojca i nie odrzucaj nauk swej matki, gdyż one ci są wieńcem powabnym dla głowy i naszyjnikiem cennym dla szyi”. Prz 1,8-9 BT. „Słuchaj swojego ojca, bo on cię zrodził, i nie gardź swoją matką, dlatego że jest staruszką”. Prz 23,22 BW. Podobne jest stanowisko Nowego Testamentu: „Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim; albowiem Pan ma w tym upodobanie”. Kol 3,20 BW.
Dzieci w Starym Testamencie ukazane są nie tylko jako niewinne i uległe, ale także niegrzeczne, o czym przekonał się prorok Elizeusz. Biblia mówi: „...A gdy podążał drogą, małe dzieci wyszły z miasta i naśmiewały się z niego, mówiąc mu: Wstąp łysy, wstąp łysy!”. 2 Krl 2,23 UBG. Biblia mówi też o młodych ludziach wykorzystujących własnych rodziców: „Kto ograbia ojca lub matkę, sądząc, że nie czyni nic złego, zalicza się do grona morderców”. Prz 28,24 BWP, a nawet knujących zbrodnie, jak bracia Józefa: „Nuże, chodźmy i zabijmy go, i wrzućmy go do jakiej studni, a potem powiemy: Dziki zwierz go pożarł”. Rdz 37,20 BW. I realizujących je: „I gdy kupcy madianiccy ich mijali, wyciągnąwszy spiesznie Józefa ze studni, sprzedali go Izmaelitom za dwadzieścia [sztuk] srebra...”. Rdz 37,28 BT.
Bóg nie zwraca uwagi na wiek, ale na nasze serce i pragnienia. Biblia mówi: „Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce”. 1 Sm 16,7 BW. Z Jego woli dzieci więc mogły zasiadać na tronie czy Jemu służyć. Biblia mówi: „W chwili objęcia rządów Joasz miał siedem lat”. 2 Krl 12,1 BT; „W chwili objęcia rządów Jozjasz miał osiem lat i panował trzydzieści jeden lat w Jerozolimie”. 2 Krl 22,1 BT. „Samuel pełnił posługi wobec Pana jako chłopiec…”. 1 Sm 2,18 BW.
Jezus powiedział: „... jeden jest Ojciec wasz, Ten w niebie”. Mt 23,9 BW. O Nim Dawid napisał: „Ty stworzyłeś nerki moje, Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje. I duszę moją znasz dokładnie… dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał”. Ps 139,13-14.16 BW.
Jako dzieci Boga powinniśmy stworzyć z Nim bliski i trwały związek, a dzieciństwo i młodość są najlepszym do tego okresem, Biblia bowiem mówi: „Pomnij jednak na Stwórcę swego w dniach swej młodości, zanim jeszcze nadejdą dni niedoli i przyjdą lata, o których powiesz: Nie mam w nich upodobania”. Koh 12,1 BT i „...trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawienie przez wiarę w Chrystusie Jezusie”. 2 Tm 3,14-15 BT.
Pisma święte uczą też dzieci miłości i szacunku do rodziców. Biblia mówi: „Czcij ojca swego i matkę swoją, aby długo trwały twoje dni w ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie”. Wj 20,12 BW.
Młodzi ludzie, którzy w swoim życiu wzorują się na Chrystusie, mogą być przykładem dla innych wierzących. Biblia mówi: „Niechaj cię nikt nie lekceważy z powodu młodego wieku; ale bądź dla wierzących wzorem w postępowaniu, w miłości, w wierze, w czystości”. 1 Tm 4,12 BW.
Natomiast te dzieci, które prowadzą lekkomyślne i beztroskie życie, przynoszą hańbę swoim rodzicom. Biblia mówi: „Kto pouczenia przyjmuje, jest roztropnym synem, kto się z rozwiązłym zadaje, hańbi swego ojca”. Prz 28,7 BWP. Wobec powyższego młodzi ludzie powinni z rozwagą dobierać sobie przyjaciół. Biblia mówi: „Nie poddawaj się młodzieńczym zachciankom, natomiast – wraz z tymi, którzy czystym sercem zwracają się do Pana – zabiegaj usilnie o sprawiedliwość, wiarę, miłość i pokój”. 2 Tm 2,22 BWP.
Podsumowanie. Tak Stary, jak i Nowy Testament traktuje dzieci głównie w kontekście posłuszeństwa rodzicom i Bogu. Biblia mówi: „Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna”. Ef 6,1 BW.
Jednak w Nowym Testamencie dzieci stawiane są dorosłym za wzór. Biblia mówi: „Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego. I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je”. Mk 10,13-16 BT. Jezus do tego stopnia cenił dzieci, że powiedział: „...kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza… Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych...”. Mt 18,6.10 BT.
Kochające, ufne i posłuszne rodzicom dzieci stały się wzorcem do utworzenia przez Boga terminu „dzieci Boże”. Biblia mówi: „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy”. 1 J 3,1 BT.