„O Panie, nasz Boże... Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę”. Ps 8,2.3 BT.
W Biblii nienarodzone jeszcze istoty (zależnie od przekładu) już nazywa się dzieckiem, dziecięciem czy niemowlęciem. Biblia mówi: „Rebeka, żona Izaaka, stała się brzemienna. A... walczyły z sobą dzieci w jej łonie…”. Rdz 25,21.22 BT. „Nie żyłbym jak płód poroniony, jak dziecię, co światła nie znało”. Hi 3,16 BT. „Skoro usłyszała Elżbieta pozdrowienie Maryi, skoczyło niemowlątko w żywocie jej...”. Łk 1,41 BG.
Co więcej – życie płodowe jest etapem ludzkiego życia, w którym Bóg ma szczególny udział. Biblia mówi: „Czyż ten, który mnie stworzył w łonie matki, nie stworzył i jego? I czyż nie On jeden ukształtował nas w łonie?”. Hi 31,15 BW. „Tak mówi Pan, twój Odkupiciel i twój Stwórca jeszcze w łonie matki: Ja jestem Pan, Stwórca wszystkiego...”. Iz 44,24 BW. „Ty utkałeś mnie w łonie mej matki”. Ps 139,14 BT. „Bo Ty stworzyłeś nerki moje, Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje. I duszę moją znasz dokładnie… dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał”. Ps 139,13-14.16 BW. „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię...”. Jr 1,5 BT.
Już na etapie życia płodowego Pan Bóg wybiera i powołuje tych, którzy będą Mu służyli. Biblia mówi: „Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię”. Iz 49,1 BT. „Wybrałem cię sobie, zanim cię utworzyłem w łonie matki, zanim się urodziłeś, poświęciłem cię, na proroka narodów przeznaczyłem cię”. Jr 1,5 BW. Jan Chrzciciel „Będzie... wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym. Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich...” Łk 1,15.16 BT. „Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie (Pawła) jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom...”. Ga 1,15.16 BT.
Żaden ojciec i żadna matka nie ma tak ogromnego wpływu na poczęte dziecko, jak Bóg, „Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: Jesteśmy bowiem z Jego rodu”. Dz 17,28 BT. Co więcej, Biblia mówi, że to na Jego obraz kształtowane jest każde ludzkie istnienie: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił” i dał pierwszy nakaz: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną...”. Rdz 1,27.28 BT. Podobnie było po potopie: „Po czym Bóg pobłogosławił Noego i jego synów, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię”. Rdz 9,1 BT. Płodność, posiadanie potomstwa jest więc błogosławieństwem, wnioskować więc można, że dokonywanie aborcji powoduje jego utratę!
To, że w Starym Testamencie wielodzietność uważana była za specjalne błogosławieństwo Boże, poświadczają i poniższe wersety: „Będziecie oddawać cześć Panu, Bogu waszemu, gdyż pobłogosławi twój chleb i twoją wodę. Oddalę od ciebie wszelką chorobę. Żadna kobieta w twoim kraju nie będzie miała przedwczesnego porodu i żadna nie będzie bezdzietna. Liczbę dni twojego życia uczynię pełną”. Wj 23,25.26 BT. „Oto synowie są darem Pana, a owoc łona nagrodą”. Ps 127,3 BT.
Bóg powiedział: „Nie będziesz zabijał”. Wj 20,13 BT. W wyniku aborcji zarodek czy płód umiera, jest to więc świadome zabijanie istoty, która według Biblii jest już człowiekiem. W prawie karnym Izraelitów widniało, że niezamierzone doprowadzenie do poronienia jest czynem karalnym. Biblia mówi: „Gdyby mężczyźni bijąc się, uderzyli kobietę brzemienną, powodując poronienie, ale bez jakiejkolwiek szkody, to [winny] zostanie ukarany grzywną, jaką na nich nałoży mąż tej kobiety, i wypłaci ją za pośrednictwem sędziów polubownych. Jeżeli zaś ona poniesie jakąś szkodę, wówczas on odda życie za życie...”. Wj 21,22.23 BT. A cóż dopiero zamierzone?
Podsumowanie. Aborcja, czyli zamierzone i przedwczesne wywołanie poronienia jest według Biblii grzechem; jest też wyrazem braku szacunku dla Dawcy życia. Decyzja o nie usuwaniu ciąży nie powinna być podejmowana z powodu strachu przed karą, choć trzeba mieć świadomość, że „zapłatą za grzech jest śmierć...”. Rz 6,23 BT, ale powinna wynikać z szacunku dla życia, a przede wszystkim dla Dawcy życia, ponieważ On ceni wartość każdego człowieka. Biblia mówi: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. J 3,16 BT. A Syn Boży powiedział: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego. I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je”. Mk 10,14-16 BT.