Narkomania to potoczne określenie odnoszące się do uzależnienia spowodowanego przewlekłym zażywaniem substancji psychoaktywnych zwanych narkotykami.

Uzależnienie prowadzi do powstania wielu szkód somatycznych (np. wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie tętna, pobudzenie), psychicznych (np. powoduje euforię, zmieniony odbiór rzeczywistości, iluzje, omamy, zaburzenia pamięci) i społecznych, dlatego Biblia mówi: „Wszystko mi wolno, ale nie wszystko jest pożyteczne”. 1 Kor 6,12 BW.

A skoro nie wszystko jest pożyteczne, należy unikać czy też uwalniać się od tego, co nie jest pożyteczne. Biblia mówi: „… najmilsi, oczyśćmy się z wszelkich brudów ciała i ducha, dopełniając uświęcenia naszego w bojaźni Bożej”. 2 Kor 7,1 BT. „Wszystko mi wolno, lecz ja nie dam się niczym zniewolić!”. 1 Kor 6,12 BW.

Zażywnie substancji psychoaktywnych bezsprzecznie zniewala. Biblia mówi: „Czy nie wiecie, że czemu służycie z uległością, tego też stajecie się niewolnikami?”. Rz 6,16 BWP.

Będąc „niewolnikami” tego, co nie jest pożyteczne, zniewalamy nie tylko ciało, ale i ducha. I z całą pewnością odurzeni narkotykami, nie będziemy w stanie prawdziwie wysławiać Boga „w ciele”, „w duchu” i „w prawdzie”. Biblia mówi: „Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym”. 1 Kor 6,19-20 BT. „Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie”. J 4,24 BW.

Nic nie będziemy mogli zrobić „na chwałę Bożą”, jeśli nasz umysł i ciało będzie odurzone, a odbiór rzeczywistości zmieniony. A Biblia przecież mówi: „… cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą”. 1 Kor 10,31 (BW) i mówi także: „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?”. Mt 16,26 BT.

Rada? Nabieraj dobrych nawyków i pielęgnuj w swoim życiu dobre przyzwyczajenia. Biblia mówi: „We wszystkim dawaj wzór dobrych uczynków własnym postępowaniem…”. Tt 2,7-8 BT.

Jak się stać wzorem w dobrych uczynkach? Biblia mówi: „Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. 1 P 1,14-16 BT. „Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe”. Rz 12,1-2 BW.

Odurzanie się narkotykami zdecydowanie stoi w sprzeczności ze świętością „na wzór Świętego”. Co więcej, ciało takiego człowieka nie może być świątynią Ducha, a Biblia mówi, że „Jeśli ktoś niszczy świątynię Bożą, tego zniszczy Bóg, albowiem świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście”. 1 Kor 3,17 BW.

Świadome rujnowanie zdrowia między innymi przez odurzanie się środkami psychoaktywnymi, jest łamaniem przykazania „Nie zabijaj”. Wj 20,13 BW, a przecież Pan Jezus powiedział: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania”. J 14,15 BT. Co więcej, Pan Jezus przestrzega, że osoby uzależnione mogą być złym przykładem dla nieukształtowanych w wierze ludzi. Biblia mówi: „Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza. Biada światu z powodu zgorszeń! Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie”. Mt 18,6-7 BT.

Biblia zwraca uwagę na fakt, że czasy końca tego świata będą przesycone gonitwą za przyjemnościami: „A wiedz o tym, że w dniach ostatnich nastaną chwile trudne. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, wyniośli... niepohamowani... miłujący bardziej rozkosz niż Boga... od takich stroń”. 2 Tm 3,1-5 BT.

„Miłowanie rozkoszy” jest grzechem, a „zapłatą za grzech jest śmierć”. Rz 6,23 BT. Mając świadomość, że wszelkie „rozkosze” dają chwilowe zaspokojenie i jaka jest za nie zapłata, warto więc zrezygnować z „przyjemnych” chwil na rzecz wspaniałej wieczności, dlatego Biblia mówi: „Nakłoń me serce do Twoich napomnień… Odwróć me oczy, niech na marność nie patrzą; przez swoje słowo udziel mi życia!”. Ps 119,36-37 BT.

Trwając w gorliwej wierze można mieć pewność Bożej pomocy w pozbyciu się problemu narkotykowego. Biblia mówi: „On jest naszą pomocą i tarczą”. Ps 33,20 BT. Zwróćmy się więc w modlitwie o wsparcie, „Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze!”. Rz 8,13-15 BT.

Tylko z Bożą pomocą jesteśmy w stanie odnieść zwycięstwo nad naszymi nałogami, dlatego uchwyćmy się obietnicy danej nam przez Pana Jezusa: „On zaś rzekł: Co niemożliwego jest u ludzi, możliwe jest u Boga”. Łk 18:27 BW.

Podsumowanie. Pamiętajmy, że to, „czemu służycie z uległością, tego też stajecie się niewolnikami”. Rz 6,16 BWP, a przecież „powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie…”. Ga 5,13 BT. I pamiętajmy też, że „co człowiek sieje, to i żąć będzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciała zbierze zagładę…”. Ga 6,8 BT. „Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana”. Ef 5,17 BT.

Ani o tytoniu, ani o jego paleniu Biblia nie wspomina nawet słowem. Czy jeśli nie wspomina ona o zakazie używania czegoś, to jest to dozwolone? „Ależ nigdy. Czy nie wiecie, że czemu służycie z uległością, tego też stajecie się niewolnikami?”. Rz 6,16 BWP.

Tytoń zawiera uzależniającą substancję – nikotynę. Osoby palące są „niewolnikami” tejże substancji, a przecież Biblia przestrzega: „Wszystko mi wolno, ale nie wszystko jest pożyteczne”. 1 Kor 6,12 BW. Zatem skoro nie wszystko jest dla nas pożyteczne, należy unikać, czy też uwalniać się od tego, co czyni nas „niewolnikami” tego, czemu służymy. Biblia mówi: „… najmilsi, oczyśćmy się z wszelkich brudów ciała i ducha, dopełniając uświęcenia naszego w bojaźni Bożej”. 2 Kor 7,1 (BT). „Wszystko mi wolno, lecz ja nie dam się niczym zniewolić.”! 1 Kor 6,12 BW.

Zwróćmy uwagę, że będąc „niewolnikami” tego, co nie jest pożyteczne, co zniewala i szkodzi, kalamy nie tylko ciało, ale i ducha. Bo czy niewolnik tytoniowego nałogu będzie prawdziwie wysławiał Boga „w ciele”? Biblia mówi: „Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym”. 1 Kor 6,19-20 BT. Albo czy można palić „na chwałę Bożą”? A Biblia mówi: „… cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą”. 1 Kor 10,31 BW. „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?”. Mt 16,26 BT.

Biblia mówi: „I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze, w których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych. Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni”. Ef 2,1-3 BT. Jednak Biblia nakazuje: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. 1 P 1,14-16 BT.

Ciało wierzącego człowieka ma być świątynią Ducha, zatem „Jeśli ktoś niszczy świątynię Bożą, tego zniszczy Bóg, albowiem świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście”. 1 Kor 3,17 BW. Palenie tytoniu zdecydowanie kłóci się ze świętością, która obejmuje czystość i nieskazitelność. Biblia mówi: „Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe”. Rz 12,1-2 BW.

Pan Jezus powiedział: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania”. J 14,15 BT. Świadome rujnowanie zdrowia między innymi przez palenie papierosów, jest łamaniem przykazania „Nie zabijaj”. Wj 20,13 BW. Nie zabijaj własnego organizmu, ale też i innych ludzi, zmuszając ich do biernego palenia. Takie postępowanie jest wbrew naukom biblijnym, mówiącym: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. Mt 22,37-39 BW.

Rada? Biblia mówi: „Przystąpcie bliżej do Boga, to i On zbliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, uświęćcie serca, ludzie chwiejni!”. Jk 4,8 BT. „Oczy bowiem Pana na sprawiedliwych [są zwrócone], a Jego uszy na ich prośby; oblicze zaś Pana przeciwko tym, którzy źle czynią”. 1 P 3,12 BT. Dlatego należy wyznawać grzechy, a „[Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości”. 1 J 1,9 BT.

Osoby palące muszą zdać sobie sprawę z tego, że mogą być złym przykładem dla dzieci i młodych, nieukształtowanych w wierze ludzi. Dlatego Pan Jezus przestrzega: „Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza. Biada światu z powodu zgorszeń! Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie”. Mt 18,6-7 BT.

Biblia mówi też: „Umiłowani, napominam was, abyście jako pielgrzymi i wychodźcy wstrzymywali się od cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy; prowadźcie wśród pogan życie nienaganne...”. 1 P 2,11-12 BT. „Nienaganne”, a więc między innymi bez nałogów, bez niewolnictwa wobec tego, czemu służymy. „Wreszcie, bracia, myślcie tylko o tym, co prawdziwe, co poczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, co jest cnotą i godne pochwały”. Flp 4,8 BW.

Powinniśmy szukać dobra innych, szczególnie naszych najbliższych, a nie narażać ich na bierne palenie. Nie wydawajmy ostatnich pieniędzy na papierosy zamiast na chleb dla dzieci. Obdarzeni Bożą mądrością i wsparciem powinniśmy trzymać się zalecenia: „Niech nikt nie szuka własnej korzyści, lecz korzyści bliźniego. Nie dawajcie zgorszenia ani Żydom, ani Grekom, ani zborowi Bożemu, jak i ja staram się pod każdym względem podobać się wszystkim, nie szukając korzyści własnej, lecz wielu, aby byli zbawieni”. 1 Kor 10,24.32-33 BW. „A co człowiek sieje, to i żąć będzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciała zbierze zagładę...”. Ga 6,8 BT, dlatego „postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody...”. Ga 5,16-17 BT.

Zwróćmy uwagę, że to, co jest określane słowem „cielesne”, ma wydźwięk negatywny, a uściślając – jest grzechem, zatem uwzględniając powyższe – nałóg palenia również. Biblia mówi, że „zapłatą za grzech jest śmierć”. Rz 6,23 BT. Warto więc zrezygnować z czegoś, co daje chwilowe zaspokojenie cielesnych pożądliwości, jednocześnie pozbawiając czegoś bardzo cennego – wiecznego życia (ciało „zbierze zagładę” Ga 6,8 BT).

Trwając w gorliwej wierze można mieć pewność Bożej pomocy w pozbyciu się problemu nikotynowego. Biblia bowiem mówi: „Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie”. Flp 2,13 BW. A On ma upodobanie w miłujących, mądrych, niewątpiących i wytrwałych, a więc „jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma, człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim postępowaniu”. Jk 1 5-8 BW.

Z Bożą pomocą jesteśmy w stanie odnieść zwycięstwo nad naszymi nałogami. Mamy obietnicę w Biblii daną nam przez Pana Jezusa: „On zaś rzekł: Co niemożliwego jest u ludzi, możliwe jest u Boga”. Łk 18:27 BW.

Podsumowanie. Wiele opracowań medycznych podaje, że tytoń, a właściwie zawarta w nim nikotyna, niszczy zdrowie. Należy więc zerwać z nałogiem palenia tytoniu, tak ze względów zdrowotnych, jak i duchowych. Biblia mówi: „Ocknijcie się naprawdę i przestańcie grzeszyć!”. 1 Kor 15,34 BT. „Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom”. Rz 6,12 BT, ponieważ „Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości”. 1 Tes 4,7 BT.

„O Panie, nasz Boże... Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę”. Ps 8,2.3 BT.

W Biblii nienarodzone jeszcze istoty (zależnie od przekładu) już nazywa się dzieckiem, dziecięciem czy niemowlęciem. Biblia mówi: „Rebeka, żona Izaaka, stała się brzemienna. A... walczyły z sobą dzieci w jej łonie…”. Rdz 25,21.22 BT. „Nie żyłbym jak płód poroniony, jak dziecię, co światła nie znało”. Hi 3,16 BT. „Skoro usłyszała Elżbieta pozdrowienie Maryi, skoczyło niemowlątko w żywocie jej...”. Łk 1,41 BG.

Co więcej – życie płodowe jest etapem ludzkiego życia, w którym Bóg ma szczególny udział. Biblia mówi: „Czyż ten, który mnie stworzył w łonie matki, nie stworzył i jego? I czyż nie On jeden ukształtował nas w łonie?”. Hi 31,15 BW. „Tak mówi Pan, twój Odkupiciel i twój Stwórca jeszcze w łonie matki: Ja jestem Pan, Stwórca wszystkiego...”. Iz 44,24 BW. „Ty utkałeś mnie w łonie mej matki”. Ps 139,14 BT. „Bo Ty stworzyłeś nerki moje, Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje. I duszę moją znasz dokładnie… dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał”. Ps 139,13-14.16 BW. „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię...”. Jr 1,5 BT.

Już na etapie życia płodowego Pan Bóg wybiera i powołuje tych, którzy będą Mu służyli. Biblia mówi: „Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię”. Iz 49,1 BT. „Wybrałem cię sobie, zanim cię utworzyłem w łonie matki, zanim się urodziłeś, poświęciłem cię, na proroka narodów przeznaczyłem cię”. Jr 1,5 BW. Jan Chrzciciel „Będzie... wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym. Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich...” Łk 1,15.16 BT. „Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie (Pawła) jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom...”. Ga 1,15.16 BT.

Żaden ojciec i żadna matka nie ma tak ogromnego wpływu na poczęte dziecko, jak Bóg, „Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: Jesteśmy bowiem z Jego rodu”. Dz 17,28 BT. Co więcej, Biblia mówi, że to na Jego obraz kształtowane jest każde ludzkie istnienie: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił” i dał pierwszy nakaz: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną...”. Rdz 1,27.28 BT. Podobnie było po potopie: „Po czym Bóg pobłogosławił Noego i jego synów, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię”. Rdz 9,1 BT. Płodność, posiadanie potomstwa jest więc błogosławieństwem, wnioskować więc można, że dokonywanie aborcji powoduje jego utratę!

To, że w Starym Testamencie wielodzietność uważana była za specjalne błogosławieństwo Boże, poświadczają i poniższe wersety: „Będziecie oddawać cześć Panu, Bogu waszemu, gdyż pobłogosławi twój chleb i twoją wodę. Oddalę od ciebie wszelką chorobę. Żadna kobieta w twoim kraju nie będzie miała przedwczesnego porodu i żadna nie będzie bezdzietna. Liczbę dni twojego życia uczynię pełną”. Wj 23,25.26 BT. „Oto synowie są darem Pana, a owoc łona nagrodą”. Ps 127,3 BT.

Bóg powiedział: „Nie będziesz zabijał”. Wj 20,13 BT. W wyniku aborcji zarodek czy płód umiera, jest to więc świadome zabijanie istoty, która według Biblii jest już człowiekiem. W prawie karnym Izraelitów widniało, że niezamierzone doprowadzenie do poronienia jest czynem karalnym. Biblia mówi: „Gdyby mężczyźni bijąc się, uderzyli kobietę brzemienną, powodując poronienie, ale bez jakiejkolwiek szkody, to [winny] zostanie ukarany grzywną, jaką na nich nałoży mąż tej kobiety, i wypłaci ją za pośrednictwem sędziów polubownych. Jeżeli zaś ona poniesie jakąś szkodę, wówczas on odda życie za życie...”. Wj 21,22.23 BT. A cóż dopiero zamierzone?

Podsumowanie. Aborcja, czyli zamierzone i przedwczesne wywołanie poronienia jest według Biblii grzechem; jest też wyrazem braku szacunku dla Dawcy życia. Decyzja o nie usuwaniu ciąży nie powinna być podejmowana z powodu strachu przed karą, choć trzeba mieć świadomość, że „zapłatą za grzech jest śmierć...”. Rz 6,23 BT, ale powinna wynikać z szacunku dla życia, a przede wszystkim dla Dawcy życia, ponieważ On ceni wartość każdego człowieka. Biblia mówi: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. J 3,16 BT. A Syn Boży powiedział: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego. I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je”. Mk 10,14-16 BT.

Leczenie polega na usuwaniu i łagodzeniu objawów choroby oraz usuwaniu zasadniczej przyczyny choroby. (SJP). Biblia za „zasadniczą” przyczynę chorób (choć nie wszystkich) uważa grzech, czyli stan oddzielający człowieka od dawcy zdrowia: „I oto przynieśli mu sparaliżowanego, leżącego na łożu. A gdy Jezus ujrzał wiarę ich, rzekł do sparaliżowanego: Ufaj, synu, odpuszczone są grzechy twoje”. Mt 9,2 BW. Już w Starym Testamencie psalmista Dawid łączył zależność grzeszności od stanu zdrowia i zapewniał, że Pan Bóg „… odpuszcza wszystkie winy twoje, leczy wszystkie choroby twoje”. Ps 103,3 BW.

Sięgając po Biblię, należy pamiętać, że nie jest ona medycznym podręcznikiem, w którym podane są sposoby leczenia chorób, choć dbałość o ciało jest ważne, choćby w kontekście przyjęcia Ducha Bożego: „Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego…?”. 1 Kor 6,19 BW.

A jednak znajdziemy w niej nazwy roślin, których działanie lecznicze potwierdza dzisiejsza nauka. I tak w Psalmie 45 czytamy: „Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem; wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem”. Ps 45,8.9 BT. Mirrę powszechnie wykorzystywano do balsamowania zwłok. Jednak miała też ona zastosowanie lecznicze jako środek uśmierzający ból. Dodawano ją do wina, które podawano następnie skazańcom, aby zmniejszyć ich cierpienie. Aloes stosowany jest w inhalacjach podczas przeziębień i stanów zapalnych zatok. Może być on również przyjmowany w postaci soku, pomagając w problemach trawiennych, wzmacniając układ odpornościowy, hamując stany zapalne, działając przeciwgrzybicznie, antybakteryjnie i antywirusowo.

Biblia mówi też o cebuli i czosnku, których właściwości leczniczych nie trzeba zachwalać: „Wspominamy ryby, któreśmy darmo jedli w Egipcie, ogórki, melony, pory, cebulę i czosnek”. Lb 11,5 BT i wspomina o mięcie oraz rucie: „... dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku...”. Mt 23,23 BT. Herbatki miętowe pije chyba każdy, znając ich właściwości, ale nie każdy zna stare ziele ruty zwyczajnej, zawierające duże ilości olejków eterycznych i różnych związków, a także kwasów organicznych, soli mineralnych i witaminy C, wykazujących głównie działanie rozkurczowe, uspokajające i wzmacniające. Natomiast kminek zwyczajny to sprawdzony środek na dolegliwości układu pokarmowego.

W Księdze Izajasza jest wymieniony kmin, czarnuszka czy jęczmień: „Czyż raczej, gdy zrówna jej powierzchnię, nie zasiewa czarnuszki i nie rozrzuca kminu? Czy nie sieje pszenicy, zboża, jęczmienia i prosa, wreszcie orkiszu po brzegach?”. Iz 28,25 BT, rośliny „odkryte na nowo” ze względu na swoje właściwości lecznicze. O czarnuszce starożytni Egipcjanie ponoć mawiali, że „leczy wszystko, z wyjątkiem śmierci”. Kmin wpływa na obniżenie poziomu hormon stresu i działa uspokajająco. Ponadto wspomaga on trawienie, ma właściwości antyseptyczne. Młody jęczmień jest doskonałym źródłem witamin, składników mineralnych i egzogennych aminokwasów oraz błonnika pokarmowego. Ma też silne właściwości przeciwutleniające, działa więc przeciwzapalne, przeciwnowotworowe i przeciwwirusowe.

Jest to tylko znikoma część leków z „Bożej apteki”. Stosowano je dawniej, stosuje się je i dziś. Jednak zioła, podobnie jak większość leków, leczą objawy chorób, nie „zasadniczą” ich przyczynę. Żeby usunąć tę przyczynę, potrzebujemy wsparcia prawdziwego Lekarza, albowiem „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają”. Mt 9,12 BT. O tym szczególnym Lekarzu Biblia mówi: „A Ty widzisz trud i boleść, patrzysz, by je wziąć w swoje ręce”. Ps 10,14 BT.

Biblia mówi, że mamy cudownego Lekarza, który zapewnia: „Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko – wyrocznia Pana Boga. Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał…”. Ez 34,15.16 BT. „Albowiem przywrócę ci zdrowie i z ran ciebie uleczę...”. Jr 30,17 BT. Zatem „Kto przebywa w pieczy Najwyższego...”. Ps 91,1-7 BT ma pewność, że „On leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany”. Ps 147,3 BT.

Co więcej, w swojej ogromnej miłości do człowieka Pan Bóg dał mu Syna, Jezusa Chrystusa, który jest antidotum nie tylko na choroby, ale i śmierć. Biblia mówi: „Posłał słowo swoje, aby ich uleczyć i wyratować ich od zagłady”. Ps 107,20 BW.

On to umarł za nasze grzechy i Jego ranami jesteśmy uleczeni. Biblia mówi: „Lecz on nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony. Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni”. Iz 53,4.5 BW.

W ufności Bogu, w pokornej postawie, należy naśladować Pana Jezusa, ucząc się właściwej postawy w obliczu cierpienia. Biblia mówi: „Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich”. Iz 53,7 BT.

Służba Pana Jezusa na ziemi obejmowała między innymi uzdrawianie. Jednak Jezus nie tylko sam leczył: „I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc ewangelię o Królestwie i uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludu”. Mt 4,23 BW, ale i uczył On swoich uczniów, jak mają uzdrawiać. Biblia mówi: „Gdy przyszli do tłumu, podszedł do Niego pewien człowiek i padając przed Nim na kolana, prosił: Panie, zlituj się nad moim synem! Jest epileptykiem i bardzo cierpi; bo często wpada w ogień, a często w wodę. Przyprowadziłem go do Twoich uczniów, lecz nie mogli go uzdrowić. Na to Jezus odrzekł: O plemię niewierne i przewrotne! Jak długo jeszcze mam być z wami; jak długo mam was cierpieć? Przyprowadźcie Mi go tutaj! Jezus rozkazał mu surowo, i zły duch opuścił go. Od owej pory chłopiec odzyskał zdrowie”. Mt 17,14-18 BT.

Ten przypadek pokazuje, że przyczyną pewnych chorób może być opętanie przez złe duchy, a uleczenie ich nie jest łatwe. Biblia mówi: „Wtedy uczniowie zbliżyli się do Jezusa na osobności i pytali: Dlaczego my nie mogliśmy go wypędzić? On zaś im rzekł: Z powodu małej wiary waszej. Bo zaprawdę, powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: Przesuń się stąd tam!, a przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was. Ten zaś rodzaj złych duchów wyrzuca się tylko modlitwą i postem”. Mt 17,19-21 BT. Prawdopodobnie z powyższych powodów egzorcyści z Efezu też nie poradzili sobie z demonem. Biblia mówi: „Ale i niektórzy wędrowni egzorcyści żydowscy próbowali wzywać imienia Pana Jezusa nad opętanymi przez złego ducha. ‘Zaklinam was przez Pana Jezusa, którego głosi Paweł’ - mówili. Czyniło to siedmiu synów niejakiego Skewasa, arcykapłana żydowskiego. Zły duch odpowiedział im: ‘Znam Jezusa i wiem o Pawle, a wy coście za jedni?’ I rzucił się na nich człowiek, w którym był zły duch, powalił wszystkich i pobił tak, że nadzy i poranieni uciekli z owego domu”. Dz 19,13-16 BT.

Mimo pewnych trudności uzdrowienia stały się ważnym świadectwem Bożego prowadzenia w służbie wczesnego Kościoła. Biblia mówi: „Również z okolicznych miast Jerozolimy schodziło się wielu przynosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste i wszyscy oni zostali uzdrowieni”. Dz 5,16 BW.

Uwaga! W czasie choroby człowiek ma do dyspozycji szczególne środki biblijne: modlitwę i krzyż! Biblia mówi: „Umiłowany, modlę się co do wszystkich spraw, by ci się szczęśliwie powodziło i abyś był zdrowym, tak jak się szczęśliwie wiedzie twojej duszy”. 3 J 1,2 NBG. I Biblia poleca patrzeć na rany Jezusa, które każdego uzdrowią: „On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości – Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni”. 1 P 2,24 BT. Oczywiście stosowanie powyższych środków nie oznacza, że pójście do lekarza i korzystanie ze zdobyczy współczesnej medycyny jest aktem niewiary w Boga i jego uzdrowienie. Są sytuacje, kiedy Pan Bóg, zamiast uzdrowić chorego w cudowny sposób, może chcieć poprowadzić go przez lekarza. Dlatego warto nie tylko modlić się o uzdrowienie, ale również o błogosławieństwo dla lekarza prowadzącego.

Rada. Choroba to czas na szczególną modlitwę, wiele bowiem może ona zdziałać. Biblia mówi: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone”. Jk 5,14.15 BT.

Podsumowanie. Biblia mówi, że w miejsce zabliźniających się ran Bóg wstawia pokój i bezpieczeństwo: „Oto … uleczę i uzdrowię ich oraz objawię im obfity pokój i bezpieczeństwo”. Jr 33,6 BT. Boże zapewnienia pozwalają uleczyć zbolałą duszę i z optymizmem, w cierpieniu, a nawet na łożu śmierci, patrzeć w przyszłość: „I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie BOGIEM Z NIMI. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już [odtąd] nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Zasiadający na tronie: Oto czynię wszystko nowe. I mówi: Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe. I rzekł mi: Stało się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia. Zwycięzca to odziedziczy i będę Bogiem dla niego, a on dla mnie będzie synem”. Ap 21,3-7 BT. „Mając przeto takie obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkich brudów ciała i ducha, dopełniając uświęcenia naszego w bojaźni Bożej”. 2 Kor 7,1 BT.

Co Biblia mówi na temat postu? Oto Boża definicja: „Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków”. Iz 58,6.7 BT. Post nie ogranicza się zatem, jak się potocznie uważa, tylko do powstrzymywania się od jedzenia. To szczególny czas zbliżenia się do Pana Boga, czas studiowania Pisma Świętego, modlitw, próśb i odpowiedzi.

„Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś?” - pyta Izajasz. Przecież Izraelici umartwiali swoje ciała! Czemuś „tego nie uznał?” - pyta dalej. Wtedy Pan Bóg zwrócił ich uwagę na coś bardzo ważnego: „Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich waszych robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród bicia niegodziwą pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości. Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie – czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu?”. Iz 58,3-5 BT. Post, pobożność i oddawanie czci Bogu nie mają polegać na pewnych aktach zewnętrznych kultu i zachowaniu przepisów. Nic dla Boga nie znaczą bez wewnętrznych intencji.

Co jeszcze nie podoba się Panu Bogu? Nie powinniśmy pościć po to, aby zrobić wrażenie na innych ludziach. Biblia mówi: „Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam: już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie”. Mt 6,16-18 BT.

Co się stanie, gdy nastąpi zmiana zrozumienia idei postu? Biblia mówi: „Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On [rzeknie]: "Oto jestem!" Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem. Pan cię zawsze prowadzić będzie, nasyci duszę twoją na pustkowiach. Odmłodzi twoje kości, tak że będziesz jak zroszony ogród i jak źródło wody, co się nie wyczerpie”. Iz 58,8-11 BT.

Jakie rodzaje postów wymienia Biblia? Wymienimy kilka z krótkimi komentarzami.

Biblia mówi o poście wstawienniczym. Kiedy Mojżesz powrócił z góry Obecności Bożej z Dekalogiem, przeżył szok. Biblia mówi: „Ujrzałem wtedy, żeście grzeszyli przeciw Panu, Bogu swojemu, czyniąc sobie cielca ulanego z metalu, tak prędko odstąpiwszy od drogi, którą wyznaczył wam Pan”. Mojżesz najpierw rozgniewał się na rodaków. „Wtedy pochwyciłem obie tablice i rzuciłem oburącz, aby je potłuc na waszych oczach”. Potem, by ich ratować, zaczął pościć. Biblia mówi: „I leżałem przed Panem, jak za pierwszym razem, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, nie jedząc chleba, nie pijąc wody za cały ten grzech, któregoście się dopuścili, czyniąc to, co jest złe w oczach Pana, i pobudzając go do gniewu. Przeląkłem się bowiem, widząc gniew i zapalczywość, jakimi zapłonął na was Pan, tak że chciał was wytępić. Lecz wysłuchał mnie Pan jeszcze i tym razem”. Pwt 9,16-19 BT. Pan Bóg i dziś potrzebuje takich „Mojżeszów”, którzy będą upadali przed nim i pościli w intencji powierzonych im pod opiekę osób.

Służebny post. Przykładem jest Saul z Tarsu, zwany później Pawłem. Biblia mówi: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić. Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił”. Dz 9,5-6.8-9 BT. W ten sposób rozpoczęła się służba misyjna Pawła, w czasie której nauczał między innymi o ważności postów: „Okazujemy się sługami Boga przez wszystko: przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, przeciwności i ucisków, w chłostach, więzieniach, podczas rozruchów, w trudach, nocnych czuwaniach i w postach”. 2 Kor 6,4.5 BT. „W pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach”. 2 Kor 11,27 BT.

Post wzmacniający. Przykładem jest prorok Eliasz, który żył w czasach odstępczego króla Achaba. By ratować życie, uciekł na pustynię. Biblia mówi: „Anioł Pański wrócił i trącając go, powiedział: Wstań, jedz, bo przed tobą długa droga. Powstawszy zatem, zjadł i wypił. Następnie mocą tego pożywienia szedł czterdzieści dni i czterdzieści nocy aż do Bożej góry Horeb”. 1 Krl 19,7.8 BT. Co takiego zjadł prorok, że był w stanie iść tak długo w mocy tego posiłku? Biblia mówi: „Eliasz spojrzał, a oto przy jego głowie podpłomyk i dzban z wodą”. 1 Krl 19,6 BT. Postne jedzenie – ale za sprawą Pana Boga, pełne mocy. Dlatego Eliasz zdołał pokonać długą drogę i miał jeszcze siłę wejść na tę samą górę, co Mojżesz. Tam „wszedł do pewnej groty, gdzie przenocował. Wtedy Pan skierował do niego słowo i przemówił”. 1 Krl 19,9 BT. I, podobnie jak Mojżesz, otrzymał Eliasz polecenia do służby Bożej.

Post pokutny. Przykładem może być Daniel. Będąc w niewoli babilońskiej, Daniel wierzył w powrót Izraelitów do ojczyzny. Biblia mówi: „W roku pierwszym panowania (Dariusza), ja, Daniel, dociekałem w Pismach liczby lat, które objawił Pan prorokowi Jeremiaszowi, że ma się dopełnić siedemdziesiąt lat spustoszenia Jerozolimy. Zwróciłem więc twarz do Pana Boga, oddając się modlitwie i błaganiu w postach, pokucie i popiele”. Dn 9,2.3 BT. „Gdy jeszcze mówiłem i modliłem się, wyznając grzechy swoje, swojego narodu, Izraela, i składając przed Panem, Bogiem moim, swe błagania”, ukazał się anioł Gabriel, mówiąc: „Przeniknij więc słowo i zrozum widzenie: Ustalono siedemdziesiąt tygodni...”. Dn 9,20.23-24 BT. W ten sposób Daniel poznał proroctwo o siedemdziesięciu tygodniach.

Post oczyszczający duchowo. Przykładem jest post Mojżesza. Biblia mówi: „Gdy wchodziłem na górę, by otrzymać kamienne tablice Przymierza, zawartego z wami przez Pana, i czterdzieści dni i czterdzieści nocy przebywałem na górze, nie jedząc chleba, nie pijąc wody”. Oczyszczony i posilony duchowo Mojżesz otrzymuje od Pana szczególną pomoc. Biblia mówi: „Dał mi Pan dwie kamienne tablice pisane palcem Bożym”. Pwt 9,9-10 BT. I nie tylko! Dostał on plan zbawienia ludzkości wyrażony w planie świątyni i w planach uroczystości ceremonialnych. Poszcząc w takiej intencji, wyrażamy potrzebę Bożej pomocy.

Post częściowy. Biblia mówi: „Ja, Daniel, czyniłem pokutę przez trzy tygodnie. Nie brałem do ust żadnych smakowitszych potraw — ani mięsa, ani wina nie tknęły moje usta; nie namaszczałem też swojego ciała, dopóki nie upłynęły owe trzy tygodnie”. Dn 10,2-3 BWP. Ten post, być może ze względu na wiek Daniela, nie był postem całkowitym. Powstrzymywał się on od pewnych pokarmów i napojów oraz trwał „całe trzy tygodnie w smutku”, wtedy „zostało objawione słowo, słowo niezawodne: wielka wojna”. Dn 10,2-1 BT.

Szczególnie pouczający dla nas jest post Pana Jezusa. Biblia mówi: „Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem”. Mt 4,1-3 BT. Pokusa dotyczyła zaspokojenia biologicznej potrzeby. Następnie: „Wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”. Mt 4,5.6 BT. Pokusa ta związana była z zaspokojeniem potrzeby bezpieczeństwa, uznania i znaczenia wśród ludzi. Na końcu: „Wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon”. Mt 4,8-9 BT. Natomiast ta pokusa dotyczyła władzy oraz chęci posiadania, a realizowana jest po zaspokojeniu wcześniej wymienionych potrzeb. Skuteczną „bronią” Jezusa były słowa: „Napisane jest...”. W całym tym zajściu widzimy, jak Zbawiciel obnażył schemat działania diabła, który funkcjonuje i dziś, pokazał też, jak dać skuteczny odpór kusicielowi.

Podsumowanie. Trudno jest się oprzeć szatanowi, przebiegłemu znawcy ludzkich charakterów. On nie przestanie zwodzić. Kiedy więc zawodzą wszelkie ludzkie środki, kiedy wszelkie problemy przerastają nasze możliwości, kiedy pragniemy wzmocnić relacje z Panem Bogiem, wtedy sięgnijmy po biblijną radę: oddanie się Stwórcy w poście i skrusze. Biblia mówi: „Przeto i teraz jeszcze – wyrocznia Pana: Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament”. Jl 2,12 BT.

Stres najczęściej bywa rozumiany jako reakcja na trudne sytuacje, zbyt duże przeciążenie (zarówno fizyczne jak i psychiczne), zbyt silne bodźce. Stres nie jest przyjemny, choć w małej dawce może być nawet mobilizujący.

Najczęściej jednak długotrwały stres przestaje przynosić korzyści i zaczyna szkodzić. Dzieje się tak przede wszystkim w dwóch sytuacjach: po pierwsze – gdy trwa zbyt długo, po drugie – gdy jest zbyt silny. Nieumiejętność lub brak możliwości poradzenia sobie ze zbyt długotrwałymi lub zbyt poważnymi trudnościami może mieć katastrofalny wpływ nie tylko na samopoczucie, ale również na zdrowie psychiczne i fizyczne.

Synonimów stresu jest bardzo dużo. Podam zaledwie kilka: nerwówka, napięcie, rozgorączkowanie, lęk, trema, frustracja, obawa, rozczarowanie, bojaźń.

W Biblii słowo stres nie występuje. Czyżby powodem takiego stanu rzeczy była głębsza wiara, większe posłuszeństwo Bogu i inny styl życia ludzi w czasach biblijnych? Taki można by wysnuć wniosek. Jest jednak w Piśmie Świętym mowa o synonimach o stresu: obawie, bojaźni, strachu i lęku. Gdy synonimy stresu podzielimy, otrzymamy tzw. grupy znaczeniowe. Oto najważniejsze z nich:

Reakcja na stres w odniesieniu do napiętej/nerwowej sytuacji

Hiob zostaje pozbawiony wszystkiego. Najgorsze jest to, że nie rozumie całej tej sytuacji. Biblia mówi: „Wreszcie Hiob otworzył usta i przeklinał swój dzień. Hiob zabrał głos i tak mówił: «Niech przepadnie dzień mego urodzenia i noc, gdy powiedziano: „Poczęty mężczyzna". Niech dzień ten zamieni się w ciemność, niech nie dba o niego Bóg w górze.” Hi 3,1-4 BT.

Reakcja na stres w odniesieniu do zniechęcenia

Mowa tu o narzekaniu pod wpływem długotrwałego stresu i zmęczenia. Biblia mówi: „Bo nawet wtedy, gdy przybyliśmy do Macedonii, ciało nasze nie zaznało żadnego odpoczynku, lecz zewsząd byliśmy uciśnieni walkami zewnątrz, obawami od wewnątrz.” 2 Kor 7,5 BW.

Stres jako odczuwanie strachu

„Moabitów ogarnął wielki lęk przed ludem, ponieważ był liczny, i mieli strach przed synami izraelskimi.” Lb 22,3 BW.

Stres w odniesieniu do niepokojenia się o coś lub o kogoś

Świadomość czynienia złych rzeczy i konsekwencje tych czynów, wywołują stany lękowe. Biblia mówi: "Sprawiedliwy raduje się, gdy wymierza sprawiedliwość, lecz na złoczyńców pada strach.” Prz 21,15 BW.

Obawą można też reagować na zjawiska niezrozumiałe. Biblia mówi: „Uczniowie zaś, widząc go [Jezusa] idącego po morzu, zatrwożyli się i mówili, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli.” Mt 14,26 BW.

Jaka jest reakcja na stres? W powyższym wersecie czytamy o okrzyku. Ale są jeszcze inne. Biblia mówi: „A strażnicy zadrżeli przed nim ze strachu i stali się jak nieżywi.” Mt 28,4 BW „I zdjął ich strach wielki i mówili jeden do drugiego: Kim więc jest Ten, że wiatr i morze są mu posłuszne?” MR 4,41 (BW) Ten zaś, strachem zdjęty, utkwił w nim wzrok i rzekł: Co jest, Panie?” Dz 10,4 BW.

Kto pomoże nam uporać się ze stresem? Biblia mówi: „Tak więc z ufnością możemy mówić: Pan jest pomocnikiem moim, nie będę się lękał; cóż może mi uczynić człowiek?” Hbr 13,6 BW.

Jakie są warunki pomocy Bożej ? Biblia mówi: „Wtedy dobrze będzie ci się powodziło, gdy pilnie będziesz spełniał przykazań i prawa, jakie Pan nadał Izraelowi przez Mojżesz; bądź więc mocny i mężny, nie bój się i nie lękaj się!” 1 Krn 22,13 BW „Ale chociażbyście nawet mieli cierpieć dla sprawiedliwości, błogosławieni jesteście. Nie lękajcie się więc gróźb i nie trwóżcie się.” 1 P 3,14 BW „Tylko bądź mężny i mocny, przestrzegając wypełniania całego Prawa, które nakazał ci Mojżesz, sługa mój. Nie odstępuj od niego ani w prawo, ani w lewo, aby się okazała twoja roztropność we wszystkich przedsięwzięciach. Niech ta Księga Prawa będzie zawsze na twych ustach: rozważaj ją w dzień i w nocy, abyś ściśle spełniał wszystko, co w niej jest napisane, bo tylko wtedy powiedzie ci się i okaże się twoja roztropność. Czyż ci nie rozkazałem: Bądź mężny i mocny? Nie bój się i nie lękaj, ponieważ z tobą jest Pan, Bóg twój, wszędzie, gdziekolwiek pójdziesz." Joz 1,7-9 BT.

W walce ze stresem, lękiem i obawą jest i nagroda! Wiara oraz przestrzeganie przykazań są jej gwarantem. Biblia mówi: „Nie lękaj się cierpień, które mają przyjść na cię. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli poddani próbie, i będziecie w udręce przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota.” Ap 2,10 BW.

Leczenie chorób fizycznych i duchowych było ważną częścią służby Chrystusa. Biblia mówi: „I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc ewangelię o Królestwie i uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludu.” Mt 4,23 BW.

Uzdrowienie z choroby fizycznej nie jest najważniejszym darem, jaki Bóg nam oferuje. Biblia mówi: „I oto przynieśli mu sparaliżowanego, leżącego na łożu. A gdy Jezus ujrzał wiarę ich, rzekł do sparaliżowanego: Ufaj, synu, odpuszczone są grzechy twoje.” Mt 9,2 BW.

Bóg leczy choroby ciała, dlatego, że chce nas uzdrowić duchowo. Biblia mówi: „Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczać grzechy — rzekł do sparaliżowanego: Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego!” Mt 9,6 BW.

Chrystus, który umarł za nasze grzechy, leczy nasze duchowe choroby. Biblia mówi: „Lecz on nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony. Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni.” Iz 53,4-5 BW.

Cuda uzdrowień były ważnym świadectwem Bożego prowadzenia w służbie wczesnego Kościoła. Biblia mówi: „Również z okolicznych miast Jerozolimy schodziło się wielu przynosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste i wszyscy oni zostali uzdrowieni.” Dz 5,16 BW.

Cuda mogą być świadectwem Bożego działania ale musimy pamiętać, że Szatan również może dokonywać cudów. Biblia mówi: „A są to czyniące cuda duchy demonów, które idą do królów całego świata, aby ich zgromadzić na wojnę w ów wielki dzień Boga Wszechmogącego.” Ap 16,14 BW.

Cuda nie zastąpią wiary i osobistych doświadczeń. Biblia mówi: „Rzekł mu Jezus: Że mnie ujrzałeś, uwierzyłeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. I wiele innych cudów uczynił Jezus wobec uczniów, które nie są spisane w tej księdze; te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego.” J 20,29-31 BW.

Przestrzeganie Bożych zasad i przykazań zapewnia dobre zdrowie. Biblia mówi: „Jeżeli pilnie słuchać będziesz głosu Pana, Boga twego, i czynić będziesz to, co prawe w oczach jego, i jeżeli zważać będziesz na przykazania jego, i strzec będziesz wszystkich przepisów jego, to żadną chorobą, którą dotknąłem Egipt, nie dotknę ciebie, bom Ja, Pan, twój lekarz.” Rdz 15,26 BW.

Bóg może uleczyć obłożnie chorych i umierających. Biblia mówi: „Posłał słowo swoje, aby ich uleczyć I wyratować ich od zagłady.” Ps 107,20 BW.

Modlitwa pełna wiary, symbolizowana namaszczeniem oliwą, posiada moc uzdrawiania. Biblia mówi: „Choruje kto między wami? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, namaściwszy go oliwą w imieniu Pańskim. A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone.” Jk 5,14-15 BW.

Bóg obiecał, że na zawsze zniszczy łzy, śmierć, cierpienie i ból. Biblia mówi: „I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły.” Ap 21,4 BW.

Niebo będzie miejscem wspólnej radości. Biblia mówi: „I wrócą odkupieni przez Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość owionie ich głowę, dostąpią wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną.” Iz 35,10 BW.

Smutek nie trwa wiecznie. Biblia mówi: „...I jeśli nawet płacze człowiek wieczorem, ranek przywraca mu radość.” Ps 30,6 BWP.

Bóg uleczy twój smutek. Biblia mówi: „Uzdrawia tych, których serce jest złamane, I zawiązuje ich rany.” Ps 147,3 BW.

Jezus obiecał nam Pocieszyciela. Biblia mówi: „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki — Ducha prawdy...” J 14,16-17 BW.

Przyjmij obietnicę pokoju. Biblia mówi: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka.” J 14,27 BW.

Nadzieja przyszłego zmartwychwstania jest pocieszeniem w chwilach smutku. Biblia mówi: „A nie chcemy, bracia, abyście byli w niepewności co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei. Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli. A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.” 1 Tes 4,13-17 BW.

Umarli znowu ożyją. Biblia mówi: „Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego; i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd.” J 5,28-29 BW.

Pan nigdy nie zawodzi swoich przyjaciół. Biblia mówi: „Pan sam pójdzie przed tobą i będzie z tobą. Nie zawiedzie i nie opuści cię; nie bój się więc i nie trwóż się!” Pwt 31,8 BW.

Gdy czujesz się samotny z powodu śmierci kogoś bliskiego, pamiętaj, że Bóg jest z tobą. Biblia mówi: „Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają.” Ps 23,4 BW.

Nawet jeżeli rodzice się ciebie wyrzekną, Bóg nigdy tego nie zrobi. Biblia mówi: „Choćby ojciec i matka mnie opuścili, Pan jednak mnie przygarnie.” Ps 27,10 BW.

Bóg nigdy nas nie porzuci. Biblia mówi: „Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was.” J 14,18 BW. „...Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę.” Hbr 13,5 BW.

Nigdy nie jesteśmy całkiem sami. Biblia mówi: „A choćby się góry poruszyły i pagórki się zachwiały, jednak moja łaska nie opuści cię, a przymierze mojego pokoju się nie zachwieje, mówi Pan, który się nad tobą lituje.” Iz 54,10 BW.

Dla Jezusa, uzdrawianie obłożnie chorych i inwalidów było okazją do okazania Bożej mocy. Biblia mówi: „I zapytali go uczniowie jego, mówiąc: Mistrzu, kto zgrzeszył, on czy rodzice jego, że się ślepym urodził? Odpowiedział Jezus: Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, lecz aby się na nim objawiły dzieła Boże.” J 9,2-3 BW.

Nasze ograniczenia są tylko tymczasowe. Biblia mówi: „Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność.” 1 Kor 15,53 BW.

Nieuleczalnie chorzy i inwalidzi będą uzdrowieni. Biblia mówi: „Wtedy otworzą się oczy ślepych, otworzą się też uszy głuchych. Wtedy chromy będzie skakał jak jeleń i radośnie odezwie się język niemych, gdyż wody wytrysną na pustyni i potoki na stepie.” Iz 35,5-6 BW.