Przyszłość bezbożnych

Każdy z nas myśli czasem o tym, co zdarzy się w przyszłości lub oczekuje konkretnych wydarzeń. Chrześcijanie wierzą i oczekują, że „Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują”. Hbr 9,28 (BT).

Dla tych, którzy oczekują przyjścia Jezusa, przygotowana jest niewyobrażalnie wspaniała przyszłość, lecz tragiczna dosięgnie tych, którzy nie przyjęli Bożej miłości w Chrystusie. „Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale... wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!... odezwie się i do tych po lewej stronie: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom!”. Mt 25,31-41 (BT).

Owiec będzie jednak niewiele, Biblia bowiem mówi: „A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują”. Mt 7,14 (BW).

W takim razie „...jeżeli sprawiedliwy z trudem dojdzie do zbawienia, gdzie znajdzie się bezbożny i grzesznik?”. 1 P 4,18 (BT).

Każdy bezbożny i grzesznik za swoje niewłaściwe postępowanie poniesie konsekwencje. Biblia mówi: „...zapłatą za grzech jest śmierć...”. Rz 6,23 (BT), choć Bóg powiedział: „Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci – wyrocznia Pana Boga. Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie”. Ez 18,32 (BT). Jeśli tego nie zrobimy, nie ukryjemy się przed Bożą karą „...ogniem i siarką wobec świętych aniołów i wobec Baranka”. Ap 14,10 (BT).

Dlatego „Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego”. 1 Kor 6,9-10 (BT).

Nawet ci, którzy teoretycznie wiedzą o Bożych prawach i przykazaniach oraz „Mówią... ale sami nie czynią”. Mt 23,3 (BT), skazani są na Bożą karę. Jezus o nich powiedział: „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą”. Mt 23,13 (BT).

Biblia wymienia wszystkie grzechy, zarówno „drastyczne”, np. zabójstwo, ale też te „łagodniejsze”, jak złe słowa i emocje, jednak zawsze „...oblicze... Pana przeciwko tym, którzy źle czynią”. 1 P 3,12 (BT).

Gdy więc nadejdzie koniec tego świata, Pan Jezus przyjdzie, aby zbawić tych, którzy są Jego pilnymi uczniami – ci zmartwychwstaną do życia wiecznego. Biblia mówi: „Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat...”. Ap 20,6 (BT).

Jednak „Inni umarli nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie”. Ap 20,5 (BW).

Drugie zmartwychwstanie nastąpi po okresie tysiąca lat. Będzie ono dotyczyło tych, którzy źle czynili – oni będą powołani na sąd, usłyszą wyrok wiecznego potępienia, po czym zostaną unicestwieni. „A gdy się skończy tysiąc lat... morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów... Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia”. Ap 20,7-13.15 (BT). Biblia mówi: „Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny – na zmartwychwstanie potępienia”. J 5,28-29 (BT).

Druga śmierć jest nieodwołalną karą za grzechy tych ludzi, którzy za życia odrzucili Boga, Jego nauki i zbawczą ofiarę Jezusa. Biblia mówi: „A dla tchórzów, niewiernych, obmierzłych, zabójców, rozpustników, guślarzy, bałwochwalców i wszelkich kłamców: udział w jeziorze gorejącym ogniem i siarką. To jest śmierć druga”. Ap 21,8 (BT). „I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga – jezioro ognia. Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia”. Ap 20,13-15 (BT). „Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy śmierć druga na pewno nie wyrządzi szkody”. Ap 2,11 (BT).

Podsumowanie. Obecne niebo i ziemia wraz z ich mieszkańcami są skażone grzechem i będą „...zachowane dla ognia na dzień sądu i zguby bezbożnych ludzi”. 2 P 3,7 (BT). Dlatego po okresie tysiąca lat odbędzie się sąd ostateczny, na który zostaną powołani ci, którzy nie zostali wzbudzeni z martwych przy pierwszym zmartwychwstaniu. Biblia mówi: „I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga – jezioro ognia. Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia”. Ap 20,13-15 (BT).

Żyjąc codziennym życiem, powinniśmy zdawać sobie sprawę, że grzech powoduje wymazanie naszego imienia z księgi życia, dlatego „Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu”. Iz 55,7 (BT). Tych, którzy nawrócili się do Boga, Jezus zapewnił: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia”. J 5,24 (BT).

Jerozolima

Hebrajskie Jeruszalaim – to miasto święte dla Żydów, chrześcijan i muzułmanów. Początki tego miasta sięgają twierdzy Jebuzytów, która położona była na Górze Syjon – król Dawid podbił ją, stąd nazwa Miasto Dawidowe. Biblia mówi: „Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebusytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi». Oznaczało to: Dawid tu nie wejdzie. Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe”. 2 Sm 5,6-7 (BT). Jerozolima nabrała religijnego znaczenia od czasu, gdy Dawid zbudował tam ołtarz na klepisku Aurany (2 Sm 24,18-24), następnie jego syn, Salomon – świątynię żydowską (1 Krl 6,1; 2 Krn 3,1). Wtedy też nazwę wzgórza Syjon rozciągnięto na wzgórze świątynne, które utożsamiano z Górą Moria, na której Abraham miał ofiarować swojego syna, Izaaka. Biblia mówi: „Wreszcie Salomon zaczął budować dom Pański w Jerozolimie na górze Moria, która została wskazana jego ojcu Dawidowi, w miejscu, jakie przygotował Dawid na klepisku Ornana Jebusyty”. 2 Krn 3,1 (BT). Z tego też powodu autorzy Biblii stosują zamiennie nazwy „Jerozolima” i „Syjon”.

Biblia mówi, że Bóg wybrał Jerozolimę: „Dam twojemu synowi jedno pokolenie ze względu na Dawida, mego sługę, i ze względu na Jeruzalem, które wybrałem”. 1 Krl 11,13 (BT). Bóg zapowiedział, przez proroka Izajasza, iż osłoni Jerozolimę od najazdu Asyrii: „Albowiem Pan tak powiedział do mnie: Podobnie jak lew albo lwiątko pomrukuje nad swą zdobyczą: gdy przeciw niemu zbierze się tłum pasterzy, on się nie lęka ich krzyku ani się nie płoszy ich hałasem, tak Pan Zastępów zstąpi do boju na górze Syjon i na jego pagórku. Jak ptaki latające, tak Pan Zastępów osłoni Jeruzalem, osłoni i ocali, oszczędzi i wyzwoli”. Iz 31,4-5 (BT).

Boża obietnica nie jest jednak bezwarunkowa – gdy Izraelici porzucali prawo Boże, duchowy stan Jerozolimy się pogarszał. „Zaiste Jeruzalem upada i Juda się wali, bo przeciw Panu są ich słowa i czyny, by oczy Jego chwały obrażać”. Iz 3,8 (BT). Bóg zapowiadał nawet własną interwencję, jakiej miał dokonać na Jerozolimie, z uwagi na grzechy jej mieszkańców: „I wyciągnę rękę przeciwko Judzie, i przeciw wszystkim mieszkańcom Jeruzalem; i wytępię z tego miejsca pozostałości Baala, i imiona sług bałochwalczych wraz z kapłanami”. So 1,4 (BT).

Prorok Jeremiasz, opisując zniszczenia dokonane przez Babilończyków, stwierdził: „Jak cię pocieszyć? Z czym porównać? Córo Jeruzalem! Z czym cię porównać, by cię pocieszyć? Dziewico, Córo Syjonu, gdyż zagłada twoja wielka jak morze. Któż cię uleczy?”. Lm 2,13 (BT).

Po zburzeniu Jerozolimy Izraelici wierzyli, że „Pan buduje Jeruzalem, gromadzi rozproszonych z Izraela”. Ps 147,2 (BT).

W Nowym Testamencie Jerozolima stanowi ważne miejsce działalności Jezusa. Biblia mówi, że mędrcy ze Wschodu, którzy przybyli oddać pokłon Mesjaszowi, najpierw udali się do Jerozolimy, na dwór króla Heroda (Mt 2,1). Ewangelista Łukasz opisał historię 12-letniego Jezusa, który udał się wtedy po raz pierwszy na Święto Paschy właśnie do Jerozolimy – tam młody Zbawiciel rozprawiał z uczonymi w Piśmie. „Dopiero po trzech dniach (rodzice) odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami”. Łk 2,46-47 (BT).

To właśnie w Jerozolimie spełniło się proroctwo Zachariasza: „Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy”. Za 9,9 (BT), a miało to miejsce, gdy Jezus tryumfalnie wjechał w tzw. Niedzielę Palmową właśnie do tego Świętego Miasta (Mt 21,7-10).

Niestety, to właśnie w tym ukochanym przez Boga mieście, Jezus został osądzony i skazany. On sam znając przyszłość, wiedział, jaki będzie koniec tego miasta: „Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto wasz dom zostanie wam pusty”. Mt 23,37-38 (BT).

Następnie Jezus pouczył swoich uczniów: „Gdy Jezus szedł po wyjściu ze świątyni, podeszli do Niego uczniowie, aby Mu pokazać budowle świątyni. Lecz On rzekł do nich: Widzicie to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”. Mt 24,1-2 (BT) oraz idąc na śmierć, nauczał kobiety, które płakały nad Nim: „A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły. Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas; a do pagórków: Przykryjcie nas! Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?”. Łk 23,27-31 (BT).

Proroctwa te spełniły się w 70 r. n.e., gdy wojska rzymskie, pod dowództwem Tytusa, zburzyły Jerozolimę i świątynię.

Mimo to chrześcijanie nie porzucili idei Jerozolimy, jednak Biblia mówi, że nie należy wiązać naszych nadziei z ziemską Jerozolimą. Apostoł Paweł stwierdził: „Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką”. Ga 4,36 (BT). Jest to zgodne z oczekiwaniem niebiańskiej ojczyzny. „W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali, uznawszy siebie za gości i pielgrzymów na tej ziemi. Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nosić imienia ich Boga, gdyż przysposobił im miasto”. Hbr 11,13-16 (BT).

Księga Apokalipsy ujawnia, że po zakończeniu 1000-letniego sądu w niebie, Bóg wraz ze zbawionymi zstąpi w na Ziemię – ta scena jest ukazana jako zstąpienie Nowej Jerozolimy, na którą oczekujemy i która jest naszą ojczyzną niebiańską: „I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie „BOGIEM Z NIMI”. Ap 21,2-3 (BT).

Tysiąclecie

Przy powtórnym przyjściu Chrystusa, wierzący zostaną zabrani do nieba. Okres ten znany jest także jako „milenium”. Biblia mówi: „Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.” 1 Tes 4,16-17 (BW).

Podczas powtórnego przyjścia Chrystusa grzesznicy będą zrozpaczeni i przerażeni. Biblia mówi: „I mówią do gór i do skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem Zasiadającego na tronie i przed gniewem Baranka, bo nadszedł Wielki Dzień Jego gniewu, a któż zdoła się ostać?” Ap 6,16-17 (BT).

Przywódca niewierzących będzie zniszczony przez blask nadchodzącego Chrystusa, a pozostali grzesznicy zginą od Jego miecza. Biblia mówi: „A wtedy objawi się ów niegodziwiec, którego Pan Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego.” 2 Tes 2,8 (BW). „A pozostali byli pobici mieczem wychodzącym z ust jeźdźca na koniu, i wszystkie ptaki nasyciły się ich ciałami.” Ap 19,21 (BW)

Ponieważ sprawiedliwi zostaną zabrani, aby przebywać z Panem, a grzesznicy zostaną zniszczeni podczas Jego przyjścia, ziemia pozostanie przez jakiś czas niezamieszkana. Biblia mówi: „Spojrzałem na ziemię — a oto pustka i próżnia, ku niebu — a nie było na nim jego światła. Spojrzałem na góry — a oto się trzęsły, na wszystkie pagórki — a one się chwiały. Spojrzałem — a oto nie było człowieka, a wszystkie ptaki niebieskie odleciały.” Jr 4,23-25 (BW).

Grzesznicy pozostaną w grobach przez tysiąc lat. Biblia mówi: „[...] Wszyscy oni (ludzie Boży) zmartwychwstali i przez tysiąc lat królowali z Chrystusem. Natomiast nie ożyli inni spośród zmarłych, dopóki nie upłynęło tysiąc lat. Było to pierwsze zmartwychwstanie.” Ap 20,4-5 (BWP).

Gdy święci będą przebywać w niebie, a grzesznicy będą leżeć w grobach, szatan będzie uwiązany na opustoszałej ziemi przez tysiąc lat. Biblia mówi: „I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz od otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. I wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni owych tysiąc lat. Potem musi być wypuszczony na krótki czas.” Ap 20,1-3 (BW).

Pod koniec okresu tysiąclecia święte miasto Boga zostanie przeniesione z nieba na ziemię. Biblia mówi: „I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego. I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi.” Ap 21,1-3 (BW).

Uwolniony Szatan i grzesznicy, którzy zmartwychwstaną, spróbują zdobyć miasto Boże. Biblia mówi: „A gdy się dopełni tysiąc lat, wypuszczony zostanie szatan z więzienia swego i wyjdzie, by zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, i zgromadzić je do boju; a liczba ich jak piasek morski. I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane...” Ap 20,7-9 (BW).

Wtedy zostaną zniszczeni przez ogień z nieba. Biblia mówi: „...I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich.” Ap 20,9 (BW).

Sąd Boży

Wszyscy będą sądzeni przed obliczem Boga. Biblia mówi: „I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach.” Ap 20,12 (BW).

Ludzi będą sądzeni według swoich uczynków. Biblia mówi: „Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego.” Mt 16,27 (BW).

Będziemy sądzeni według Bożego prawa. Biblia mówi: „Ktokolwiek bowiem zachowa cały zakon, a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego. Bo Ten, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział też: Nie zabijaj; jeżeli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, jesteś przestępcą zakonu. Tak mówcie i czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez zakon wolności.” Jk 2,10-12 (BW).

Sąd Boży będzie sprawiedliwy. Biblia mówi: „Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych.” Dz 17,31 (BW).

Nikt nie uniknie sądu Bożego. Biblia mówi: „Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe.” 2 Kor 5,10 (BW).

Nic się nie ukryje przed sądem Bożym. Biblia mówi: „Bóg bowiem odbędzie sąd nad każdym czynem, nad każdą rzeczą tajną - czy dobrą, czy złą.” Koh 12,14 (BW).

W jaki sposób Bóg przedstawił Danielowi scenę sądu? Biblia mówi: „A gdy patrzałem, postawiono trony i usiadł Sędziwy. Jego szata była biała jak śnieg, a włosy na głowie czyste jak wełna. Jego tron jak płomienie ogniste, a jego koła jak ogień płonący. Ognista rzeka wypływała i wychodziła sprzed niego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed nim; zasiadł sąd i otworzono księgi.” Dn 7,9-10 (BW).

W czasie sądu Chrystus będzie naszym obrońcą. Biblia mówi: „...A jeśliby ktoś zgrzeszył, to mamy obrońcę u Ojca [w osobie] Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.” 1 J 2,1 (BWP).

Jakie świadectwo złoży nam nasz Obrońca? Biblia mówi: „Zwycięzca zostanie przyobleczony w szaty białe, i nie wymażę imienia jego z księgi żywota, i wyznam imię jego przed moim Ojcem i przed jego aniołami.” Ap 3,5 (BW).

Proroctwa

Proroctwa nie pochodzą od człowieka ale od Boga. Biblia mówi: „Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie.” 2 P 1,21 (BT).

Proroctwa mówią nam dokładnie co się stanie w przyszłości. Biblia mówi: „Oto już się spełniły pierwsze zapowiedzi, teraz zaś nowe zwiastuję zdarzenia. Nim jeszcze na dobre dziać się wśród was poczną, ogłoszę wam wszystkie dokładnie.” Iz 42,9 (BWP).

Bóg objawił swoje plany prorokom. Biblia mówi: „Zaiste, nie czyni Wszechmogący Pan nic, jeżeli nie objawił swojego planu swoim sługom, prorokom.” Am 3,7 (BW).

Fałszywi Chrystusowie

Jezus ostrzegał, że tuż przed Jego powtórnym przyjściem, w czasach ostatecznych, powstaną fałszywi Chrystusowie, którzy będą podszywać się pod Niego twierdząc, że są powracającym Mesjaszem i zbawicielem świata. Biblia mówi: „A Jezus odpowiadając, rzekł im: Baczcie, żeby was kto nie zwiódł. Albowiem wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest Chrystus, i wielu zwiodą.” Mt 24,4-5 (BW).

W Nowym Testamencie, w oryginale greckim, Chrystus to Chrystos. W Starym Testamencie, w języku hebrajskim Chrystus to Mashiach, po polsku przetłumaczony jako Mesjasz. Dosłowne tłumaczenie obu tych słów, greckiego i hebrajskiego, brzmi „naznaczony”. Jest to tytuł, który Jezus przyjął w czasie Swojej służby w Palestynie. Biblia mówi: „Rzekła mu niewiasta: Wiem, że przyjdzie Mesjasz (to znaczy Chrystus); gdy On przyjdzie, wszystko nam oznajmi. Rzekł jej Jezus: Ja, który mówię z tobą, jestem nim.” J 4,25-26 (BW).

Na krótko przed ukrzyżowaniem Chrystus wygłosił prorocze kazanie, w którym opisał wydarzenia, jakie będą miały miejsce w czasach ostatecznych, tuż przed Jego powtórnym przyjściem. Jezus ostrzega: „Gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Chrystus albo tam, nie wierzcie. Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych. Oto przepowiedziałem wam. Gdyby więc wam powiedzieli: Oto jest na pustyni — nie wychodźcie; oto jest w kryjówce — nie wierzcie.” Mt 24,23-26 (BW).

Jezus podkreślał, że fałszywi mesjasze będą czynić wielkie znaki i cuda, i że zwiodą wielu. Wielu chrześcijan myśli, że jak długo wierzą w „Jezusa Chrystusa”, są bezpieczni przed zwiedzeniami czasów ostatecznych. Jednak zwiedzenie rozpowszechni się ponieważ w tych czasach będzie dwóch Jezusów Chrystusów, nie tylko jeden. Wielu będzie zwiedzionych i pójdą za fałszywym Jezusem. Biblia mówi: „Obawiam się jednak, ażeby, jak wąż chytrością swoją zwiódł Ewę, tak i myśli wasze nie zostały skażone i nie odwróciły się od szczerego oddania się Chrystusowi. Bo gdy przychodzi ktoś i zwiastuje innego Jezusa, którego myśmy nie zwiastowali, lub gdy przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, lub inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosicie to z łatwością.” 2 Kor 11,3-4 (BW). Apostoł Paweł przemawiał do chrześcijan wczesnego kościoła. Ostrzegał ich przed fałszywymi apostołami, którzy głoszą innego Jezusa, który nie jest prawdziwym Jezusem Biblii. Ten inny Jezus jest Jezusem nieprawdziwym, jest wymysłem zepsutej wyobraźni i wynikiem błędnego myślenia fałszywych apostołów. Ewangelia fałszywego Jezusa jest inna od tej zapisanej w Biblii i głoszonej przez prawdziwych apostołów. Co więcej, tej fałszywej ewangelii będzie towarzyszyło zwiększenie mocy ducha, ale ducha fałszywego, nie Ducha Świętego ze Świętej Trójcy.

Komu naprawdę służą naśladowcy innego Jezusa? „Tacy bowiem są fałszywymi apostołami, pracownikami zdradliwymi, którzy tylko przybierają postać apostołów Chrystusowych. I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera postać anioła światłości. Nic więc nadzwyczajnego, jeśli i słudzy jego przybierają postać sług sprawiedliwości; lecz kres ich taki, jakie są ich uczynki.” 2 Kor 11,13-15 (BW). Inny Jezus jest Jezusem fałszywym, wymyślonym przez Szatana, fałszywym Jezusem, który może nawet podszyć się pod anioła światłości.

Tuż przed powtórnym przyjściem Jezusa, na Ziemi pojawi się fałszywy Chrystus. Biblia mówi: „Niechaj was nikt w żaden sposób nie zwodzi; bo nie nastanie pierwej, zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek niegodziwości, syn zatracenia, przeciwnik, który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci, a nawet zasiądzie w świątyni Bożej, podając się za Boga.” 2 Tes 2,3-4 (BW). Biblijne proroctwa o wydarzeniach czasów ostatecznych mówią, że w tych dniach powstanie bunt, nastąpi ogromne zwiedzenie i odchodzenie od wiary. Częścią ogromnego zwiedzenia będzie pojawienie się „człowieka niegodziwości”, znanego również jako „człowieka grzechu”, Antychrysta. Ten wspaniały, okazały fałszywy Chrystus zasiądzie w świątyni Bożej i podając się za Jezusa, zwiedzie wielu.

Co stanie się z fałszywym Chrystusem i jak możemy go rozpoznać? Biblia mówi: „A wtedy objawi się ów niegodziwiec, którego Pan Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego. A ów niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów, i wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić.” 2 Tes 2,8-10 (BW). Naśladowcy fałszywego Mesjasza są zwiedzieni ponieważ odrzucili Bożą prawdę objawioną w Piśmie Świętym.

Jezus podkreślał, że nie wystarczy wyznawać „imię” Boga, aby wejść do Jego królestwa. Musimy również wypełniać Bożą wolę. Biblia mówi: „Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie” Mt 7,21 (BW). Jezus również mówił, że „...to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.” J 6,40 (BW). Musimy „patrzeć na Syna”, rozmyślać o prawdziwym Jezusie, Jego życiu i wierzyć słowom, które głosił. Biblia mówi: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota.” J 5,24 (BW).

Tragicznym jest fakt, że ludzie, którzy służą fałszywemu Chrystusowi naprawdę wierzą w to, że są naśladowcami prawdziwego Jezusa i że wykonują pracę dla Boga. Będą nawet prorokować w imieniu Jezusa, wypędzać demony w imieniu Jezusa i czynić cuda w Jego imieniu. Biblia mówi: „W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.” Mt 7,22-23 (BW). Naśladowcy fałszywego Chrystusa czynią bezprawie. Łamią Boże prawo, lekceważą przykazania Jezusa. Tymczasem Jezus oświadczył: „Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego siebie.” J 14,21 (BW).

Dni ostateczne

Ludzie nie będący chrześcijanami nie mogą uwierzyć, że żyjemy w ostatnich dniach historii ziemi. Biblia mówi: „Wiedzcie przede wszystkim to, że w dniach ostatecznych przyjdą szydercy z drwinami, którzy będą postępować według swych własnych pożądliwości i mówić: Gdzież jest przyobiecane przyjście jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak było od początku stworzenia.” 2 P 3,3-4 (BW).

Objawienie się Antychrysta jest znakiem końca czasów. Biblia mówi: „Dzieci, ostatnia to już godzina. A słyszeliście, że ma przyjść antychryst, lecz oto już teraz wielu antychrystów powstało. Stąd poznajemy, że to już ostatnia godzina.” 1 J 2,18 (BW).

Czy Jezus powiedział kiedy nadejdzie koniec? Biblia mówi: „I będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec.” Mt 24,14 (BW).

W dniach ostatecznych, człowiek podający się za Jezusa będzie próbował zwieść ludzi. Biblia mówi: „Gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Chrystus albo tam, nie wierzcie. Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych.” Mt 24,23-24 (BW).

Znaki będą widoczne na słońcu, księżycu i gwiazdach. Biblia mówi: „A zaraz po udręce owych dni słońce się zaćmi i księżyc nie zajaśnieje swoim blaskiem, i gwiazdy spadać będą z nieba, i moce niebieskie będą poruszone. I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą”. Mt 24,29-30 (BW).

Jacy będą ludzie w dniach ostatecznych? Biblia mówi: „A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, nieprzejednani, przewrotni, niepowściągliwi, okrutni, nie miłujący tego, co dobre, zdradzieccy, zuchwali, nadęci, miłujący więcej rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj.” 2 Tm 3,1-5 (BWP).

Rozwój nauki jest znakiem dni ostatecznych. Biblia mówi: „Ale ty, Danielu, zamknij te słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu ostatecznego! Wielu będzie to badać i wzrośnie poznanie.” Dn 12,4 (BW).

O jakich jeszcze znakach dni ostatecznych Biblia wspomina? Biblia mówi: „I będą znaki na słońcu, księżycu i na gwiazdach, a na ziemi lęk bezradnych narodów, gdy zahuczy morze i fale. Ludzie omdlewać będą z trwogi w oczekiwaniu tych rzeczy, które przyjdą na świat, bo moce niebios poruszą się.” Łk 21,25-26 (BW).

Mówienie o pokoju i bezpieczeństwie jest znakiem dni ostatecznych. Biblia mówi: „Sami bowiem dokładnie wiecie, iż dzień Pański przyjdzie jak złodziej w nocy. Gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy przyjdzie na nich nagła zagłada, jak bóle na kobietę brzemienną, i nie umkną.” 1 Tes 5,2-3 (BW).

Co powinniśmy robić gdy zobaczymy, że wypełniają się te proroctwa? Biblia mówi: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, którego dnia Pan wasz przyjdzie. A to zważcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której porze złodziej przyjdzie, czuwałby i nie pozwoliłby podkopać domu swego. Dlatego i wy bądźcie gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie.” Mt 24,42-44 (BW).

Antychryst

Według Słowa Bożego, antychryści to także „fałszywi” chrześcijanie, kłamcy, którzy głoszą zwodnicze, nieprawdziwe nauki o Chrystusie. Słowo antychryst określa każdego, kto przeczy Chrystusowi, nie uznając Go za Mesjasza i Syna Bożego, który zstąpił na ziemię dla naszego zbawienia. Biblia mówi: „Któż jest kłamcą, jeżeli nie ten, który przeczy, że Jezus jest Chrystusem? Ten jest antychrystem, kto podaje w wątpliwość Ojca i Syna.” 1 J 2,22 (BW). Mówi także: „Bo wyszło na świat wielu zwodzicieli, którzy nie chcą uznać, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele. Taki jest zwodzicielem i antychrystem.” 2 J 1,7 (BW).

Antychryści to nie ateiści, to nie niewierzący prowadzący wojnę przeciwko Jezusowi. To ludzie głoszący ewangelię, jednak ewangelię nieprawdziwą. Głoszona przez nich ewangelia jest „inna” i fałszywa. Biblia mówi: „Bo gdy przychodzi ktoś i zwiastuje innego Jezusa, którego myśmy nie zwiastowali, lub gdy przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, lub inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosicie to z łatwością... Tacy bowiem są fałszywymi apostołami, pracownikami zdradliwymi, którzy tylko przybierają postać apostołów Chrystusowych. I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera postać anioła światłości. Nic więc nadzwyczajnego, jeśli i słudzy jego przybierają postać sług sprawiedliwości...” 2 Kor 11,4.13-15 (BW).

Jezus ostrzegał Kościół przed zwodniczą pracą fałszywych proroków. Biblia mówi: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi! ... Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.” Mt 7,15.21-23 (BW) Antychryści pochodzą z ludu Bożego lub pozornie należą do wspólnoty ludu Bożego, lecz ujawniają innego ducha: „Wyszli oni z nas, lecz nie byli z nas; bo gdyby byli naszego ducha, pozostaliby z nami; a to stało się po to, aby wyszło na jaw, że nie wszyscy są naszego ducha” 1 J 2,18-19 (BW).

W czasach Nowego Testamentu powstało wielu fałszywych mesjaszów, przywódców żydowskich, którzy mieli ambicję uchodzić za Mesjasza. Jezus ostrzegał, że przed Jego powtórnym przyjściem, w czasach ostatnich, antychryści także będą próbowali podszywać się pod Niego twierdząc, że są powracającym Mesjaszem. Biblia mówi: „A Jezus odpowiadając, rzekł im: Baczcie, żeby was kto nie zwiódł. Albowiem wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest Chrystus, i wielu zwiodą... Gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Chrystus albo tam, nie wierzcie. Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych. Oto przepowiedziałem wam. Gdyby więc wam powiedzieli: Oto jest na pustyni - nie wychodźcie; oto jest w kryjówce - nie wierzcie.” Mt 24,4-5.23-26 (BW).

Na krótko przed powtórnym przyjściem Jezusa objawi się największy i ostatni antychryst, ten, „który ma przyjść”. Biblia mówi: „Niechaj was nikt w żaden sposób nie zwodzi; bo nie nastanie pierwej, zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek niegodziwości, syn zatracenia, przeciwnik, który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci, a nawet zasiądzie w świątyni Bożej, podając się za Boga.” 2 Tes 2,3-4 (BW).

Co stanie się z tym ostatnim antychrystem i jak możemy go rozpoznać? Biblia mówi: „A wtedy objawi się ów niegodziwiec, którego Pan Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego. A ów niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów, i wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić.” 2 Tes 2,8-10 (BW).

Aktualnie jesteś offline