Samobójstwo

Mówiąc o samobójstwie, mam na myśli celowe działanie prowadzące do pozbawienia się życia. Czy w świetle nauk biblijnych mamy prawo do dokonywania takich działań? Bo skoro na pytanie Jezusa: „Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia?”. Mt 6,27 (BT) odpowiemy: Nikt, wnioskować można, że nikt też nie powinien z wieku swego życia ani chwili ujmować.

W życiu niejednego człowieka pojawiają się tak trudne chwile, że odbierają one chęć do życia. Biblia opisuje takie sytuacje, np. Eliasz, „... usiadł pod jednym z janowców i pragnąc umrzeć, rzekł: Wielki już czas, o Panie! Odbierz mi życie, bo nie jestem lepszy od moich przodków”. 1 Krl 19,4 (BT); Hiob, który błagał: „Uprzykrzyło mi się życie, nie chcę żyć dłużej. Zaniechaj mnie, bo moje dni są tylko tchnieniem!”. Hi 7,16 (BW); czy Jonasz, który modlił się: „Teraz Panie, zabierz, proszę, duszę moją ode mnie, albowiem lepsza dla mnie śmierć niż życie”. Jon 4,3 (BT).

Zwróćmy jednak uwagę, że zmęczeni trudami życia Hiob, Eliasz i Jonasz nie mówili, że sami chcą się pozbawić życia, ale prosili o to Pana Boga. Wiedzieli, że tylko On ma prawo o tym decydować. Biblia mówi: „Czy Boga chcesz uczyć mądrości...? Jeden umiera szczęśliwy, ze wszech miar bezpieczny, beztroski. Naczynia ma pełne mleka, szpik jego kości jest świeży. Drugi zaś kończy w boleści i szczęścia nigdy nie zaznał. A w ziemi leżą razem, obydwu pokrywa robactwo”. Hi 21,22-26 (BT).

O ile Dawca życia decyduje o jego długości, o tyle my możemy podjąć decyzję, czy wszelki trud i troski powierzamy Bogu, czy nie. Biblia mówi: „Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu...”. Ps 42,6 (BT). „Liczne są boleści grzesznika, lecz łaska ogarnia ufających Panu”. Ps 32,10 (BT). „Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia twego serca. Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał i sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a słuszność twoja – jak południe. Upokórz się przed Panem i Jemu zaufaj! Nie oburzaj się na tego, komu się szczęści w drodze... Zaprzestań gniewu i porzuć zapalczywość; nie oburzaj się: to wiedzie tylko ku złemu. Złoczyńcy bowiem wyginą, a ufający Panu posiądą ziemię”. Ps 37,4-9 (BT).

W dniach łez i smutków takich obietnic się uchwyćmy! Jak Anna, która przez wiele lat rozpaczała z powodu swej niepłodności. Biblia mówi: „Z goryczą w duszy modliła się ona (Anna) do Pana i bardzo płakała...”. Kapłan Heli zaczął nawet podejrzewać, że jest pijana, „Anna zaś odpowiedziała, mówiąc: Nie, mój panie! Lecz jestem kobietą przygnębioną. Ani wina, ani innego trunku nie piłam, ale wylałam swoją duszę przed Panem. Nie uważaj swojej służebnicy za kobietę przewrotną, gdyż z głębi swej troski i zmartwienia dotychczas mówiłam”. 1 Sm 1,10.15-16 (BW).

Niepłodna kobieta doczekała się Bożego błogosławieństwa: „Po upływie pewnego czasu Anna poczęła i porodziła syna, i dała mu na imię Samuel, gdyż – jak mówiła: Od Pana go wyprosiłam”. 1 Sm 1,20 (BW). Historia Anny jest przykładem na to, że „Co niemożliwego jest u ludzi, możliwe jest u Boga”. Łk 18:27 (BW), że swoje troski powinniśmy powierzać Bogu: „Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie”. 1 P 5,7 (BW), że nie wolno się poddawać, gdyż „Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej, bo w nim pokładam nadzieję moją!” Ps 62,6 (BW) i że zawsze trzeba mieć nadzieję, bo „… nie zawiedzie cię twoja nadzieja”. Prz 24,14 (BT).

Inaczej rzecz się miała z królem Saulem. On postanowił zakończyć swoje życie, ponieważ nie chciał być zabitym przez Filistynów. Biblia mówi: „I odezwał się Saul do swego giermka: Dobądź swego miecza i przebij mnie nim, ażeby nie przyszli ci nieobrzezańcy i nie przebili mnie sami, i nie naigrawali się ze mnie. Lecz giermek nie chciał tego uczynić, gdyż bardzo się bał. Saul więc dobył miecza i sam rzucił się na niego”. 1 Sm 31,4 (BT). Samobójstwo Saula przyczyniło się do kolejnego samobójstwa. Biblia mówi: „Gdy giermek zobaczył, że Saul umarł, sam też rzucił się na swój miecz i umarł razem z nim”. 1 Sm 31,5 (BT).

W Nowym Testamencie czytamy o Judaszu, który z powodu zdrady popełnił samobójstwo. Biblia mówi: „Wtedy Judasz, który Go (Jezusa) wydał, widząc, że Go skazano, opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym i rzekł: Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną... Rzuciwszy srebrniki ku przybytkowi, oddalił się, potem poszedł i powiesił się”. Mt 27,3-5 (BT).

Te tragiczne historie ukazują ludzi, którzy zamiast szukać Boga, pozwolili, aby ciężar grzechu doprowadził ich do straszliwego końca. A Biblia mówi, że zawsze jest nadzieja. Tą nadzieją „jest Chrystus w was, nadzieja chwały”. Kol 1,27 (BW). Nigdy nie powinniśmy tracić nadziei, a raczej powtarzać za Hiobem: „Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. Czemu zła przyjąć nie możemy?”. Hi 2,10 (BT). To „zło” najlepiej szlifuje nasz charakter. Biblia mówi: „Za pełną radość poczytujcie to sobie... że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków”. Jk 1,2-4 (BT).

Ponieważ „...nikt nie wie, co będzie...”. Koh 8,8 (BW), „…nie wiesz, co dzień ci przyniesie”. Koh 27,1 (BT), dlaczego mamy rezygnować z przyszłości? Biblia mówi: „Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę: Jest czas rodzenia i czas umierania... Jest czas płaczu i czas śmiechu; jest czas narzekania i czas pląsów”. Koh 3,1-2.4 (BW). Jeśli dziś jest czasem płaczu, jutro może być czasem śmiechu i pląsów. Dlaczego by tego nie sprawdzić? Przecież Bóg nigdy nie zmarnuje bólu, z którym zmagamy się w tym życiu, ale w jakiś sposób obróci go w dobro, „Wiemy (bowiem), że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra”. Rz 8,28 (BT). Dlaczego by zatem nie poczekać na wsparcie Pana? Biblia przecież mówi: „Szczęśliwi wszyscy, którzy na niego czekają”. Iz 30,18 (BW). Dlaczego by nie być cierpliwym? Wszak „Jeżeli Pan zechce i będziemy żyli, zrobimy to lub owo”. Jk 4,15 (BT).

Myśląc o samobójstwie, tracimy możliwość poddania się Bożym i swoim planom. Co ważniejsze, tracimy możliwość przyjęcia ofiary Jezusa, a tym samym życia wiecznego, dlatego Biblia mówi, by złożyć „nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawcą wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących”. 1 Tm 4,9 (BT). Nie poddawajmy się więc „… zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień. Niewielkie bowiem utrapienia naszego obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie”. 2 Kor 4,16-18 (BT).

Podsumowanie. Przykazanie „Nie będziesz zabijał”. Wj 20,13 (BT) mówi między innymi o poszanowaniu ludzkiego życia, o tym, że nie można rościć sobie prawa do jego unicestwiania – o życiu decydować może tylko jego Dawca. Biblia mówi: „Kto od początku powołuje do życia pokolenia ludzkie? Ja, Pan...”. Iz 41,4 (BW). A „ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą”. Iz 40,31 (BT), bo „Pan podtrzymuje wszystkich upadających I podnosi wszystkich zgnębionych”. Ps 145,14 (BT). Tak było z Hiobem, Eliaszem czy Jonaszem. Na ich przykładzie warto zastanowić się, dlaczego Bóg nie zakończył ich życia (według nich) w najtrudniejszym jego momencie? Wnioski są następujące:

  1. Bóg chce nauczyć wszystkich polegania na Nim. Biblia mówi: „Ty widzisz trud i boleść, patrzysz, by je wziąć w swoje ręce”. Ps 10,14 (BT).
  2. Pan chciał pokazać, że z Bogiem można przejść zwycięsko przez największe życiowe zawirowania, a On we właściwym czasie wszystkiemu przeciwdziała. Biblia mówi: „Z całego serca Bogu zaufaj, nie polegaj na swoim rozsądku, myśl o Nim na każdej drodze, a On twe ścieżki wyrówna”. Prz 3,5-6 (BT).
  3. Ponadto Bóg zsyła przeciwności, aby szlifować nasz charakter. Biblia mówi: „Pręgi, rany leczą zło, a razy – głębie wnętrzności”. Prz 20,30 (BT).
W związku z powyższym Biblia radzi: „Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was”. 1 P 5,7 (BT).

Homoseksualizm

Biblia mówi, że współżycie płciowe dotyczy monogamicznego związku małżeńskiego mężczyzny i kobiety, ponieważ „Stworzył... Bóg człowieka na swój obraz... stworzył mężczyznę i niewiastę”. Rdz 1,27 (BT), „Dlatego to mężczyzna... łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem”. Rdz 2,24 (BT).

Wszystkie zawarte w Biblii wzmianki o praktykach homoseksualnych są bardzo negatywne. Biblia mówi: „Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość!”. Kpł 18,22 (BT). „Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, sami tę śmierć na siebie ściągnęli”. Kpł 20,13 (BT). Tylko z jednego powodu człowiek może byś ukarany wieczną śmiercią – z powodu swoich grzechów, albowiem „zapłatą za grzech jest śmierć”. Rz 6,23 (BW). „Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i... będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga”. Ap 21,8 (BW).

Głównie z powodu homoseksualnych praktyk zostały zniszczone Sodoma i Gomora. W 19 rozdziale Księgi Rodzaju czytamy, że Lot, bratanek Abrahama, gościł w swoim domu dwóch aniołów. Mieszkańcy Sodomy „wywołali Lota i rzekli do niego: Gdzie tu są ci ludzie, którzy przyszli do ciebie tego wieczoru? Wyprowadź ich do nas, abyśmy mogli z nimi poswawolić!” („abyśmy z nimi obcowali” – UBG). Rdz 19,5 (BT). „Sodoma i Gomora i w ich sąsiedztwie [położone] miasta – w podobny sposób jak one oddawszy się rozpuście i pożądaniu cudzego ciała – stanowią przykład przez to, że ponoszą karę wiecznego ognia”. (unicestwienia). Jud 1,7 (BT).

Bardzo podobna sytuacja zdarzyła się w późniejszym czasie, w Gibea. Pewien starzec gościł u siebie podróżnego, „osłom dał obrok, po czym umyli nogi, jedli i pili. Tymczasem, gdy oni rozweselali swoje serca, przewrotni mężowie tego miasta otoczyli dom, a kołacząc we drzwi, rzekli do starca, gospodarza owego domu: Wyprowadź męża, który przekroczył próg twego domu, chcemy z nim obcować. Człowiek ów, gospodarz domu, wyszedłszy do nich, rzekł im: Nie, bracia moi, proszę was, nie czyńcie tego zła, albowiem człowiek ten wszedł od mego domu, nie popełniajcie tego bezeceństwa”. Sdz 19,21-23 (BT). Ów starzec nazwał homoseksualizm złem, bezeceństwem.

Nie inaczej mają się sprawy w Nowym Testamencie. Apostoł Paweł zdecydowanie potępia zachowania homoseksualne. Biblia mówi: „Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą… nie odziedziczą królestwa Bożego”. 1 Kor 6,9 (BT).

Bóg nam, grzesznikom, dał Prawo, które jest „naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni”. Ga 3,24 (BW). Prawo nie dla sprawiedliwego jest przeznaczone, ale dla postępujących bezprawnie i dla niesfornych, bezbożnych i grzeszników, dla niegodziwych i światowców, dla ojcobójców i matkobójców, dla zabójców, dla rozpustników, dla mężczyzn współżyjących z sobą, dla handlarzy niewolnikami, kłamców, krzywoprzysięzców i [dla popełniających] cokolwiek innego, co jest sprzeczne ze zdrową nauką”. 1 Tm 1,9-10 (BT).

Powinniśmy więc zaprzestać wszelkich grzesznych praktyk i prosić Boga o przebaczenie. Biblia mówi: „A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego”. 1 Kor 6,11 (BW).

Istnieje nadzieja dla osób praktykujących homoseksualizm. Biblia mówi: „Dotąd nie przyszło na was pokuszenie, które by przekraczało siły ludzkie; lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść”. 1 Kor 10,13 (BW).

Homoseksualizm jest wynikiem odrzucenia Boga i Jego praw. Każdego bezbożnego pozbawił więc Pan wszelkich moralnych zasad. Biblia mówi: „Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce... Dlatego wydał ich Bóg poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał. Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen. Dlatego to wydał ich Bóg na pastwę bezecnych namiętności: mianowicie kobiety ich przemieniły pożycie zgodne z naturą na przeciwne naturze. Podobnie też i mężczyźni, porzuciwszy normalne współżycie z kobietą, zapałali nawzajem żądzą ku sobie, mężczyźni z mężczyznami uprawiając bezwstyd i na samych sobie ponosząc zapłatę należną za zboczenie. A ponieważ nie uznali za słuszne zachować prawdziwe poznanie Boga, wydał ich Bóg na pastwę na nic niezdatnego rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi”. Rz 1,21.24-28 (BT).

Trwanie w związkach homoseksualnych nie jest właściwe, równie niewłaściwa jest pochwała uprawiania bezwstydu. Biblia mówi: „Oni to, mimo że dobrze znają wyrok Boży, iż ci, którzy się takich czynów dopuszczają, winni są śmierci, nie tylko je popełniają, ale nadto chwalą tych, którzy to czynią”. Rz 1,32 (BT).

Osobom praktykującym homoseksualizm Bóg daje pomoc. Biblia mówi: „Dotąd nie przyszło na was pokuszenie, które by przekraczało siły ludzkie; lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść”. 1 Kor 10,13 (BW). Tym „wyjściem” jest Chrystus, albowiem jedyny rodzaj świętości, za który otrzymamy życie wieczne, to jest świętość Jezusa, którą przyjmujemy wiarą: „Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze”. Hbr 4,15-16 (BW).

Co powinieneś zrobić, jeżeli jesteś gejem lub lesbijką? Po pierwsze, przyznaj, że popełniasz grzech. Biblia mówi: „Obmyj mnie zupełnie z winy mojej I oczyść mnie z grzechu mego! Ja bowiem znam występki swoje I grzech mój zawsze jest przede mną”. Ps 51, 4-5 (BW).

Po drugie, proś o przebaczenie grzechu — Bóg mówi, że możesz zacząć wszystko od nowa. Biblia mówi: „Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę. Daj, bym usłyszał radość i wesele, Niech się rozradują kości, które skruszyłeś! Zakryj oblicze swoje przed grzechami moimi I zgładź wszystkie winy moje. Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!… Przywróć mi radość z wybawienia twego I wesprzyj mnie duchem ochoczym!”. Ps 51,9-12;14 (BW). „A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje”. 1 P 5,10 (BT).

Po trzecie, uwierz, że Bóg rzeczywiście przebaczył Ci Twoje grzechy i nie czuj się dłużej winny. Biblia mówi: „Błogosławiony ten, któremu odpuszczono występek, Którego grzech został zakryty! Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, A w duchu jego nie ma obłudy! Gdy milczałem, schły kości moje Od błagalnego wołania przez cały dzień. Bo we dnie i w nocy ciążyła na mnie ręka twoja, Siła moja zanikła jak podczas upałów letnich. Sela. Grzech mój wyznałem tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Niech modli się do ciebie każdy pobożny w czasie niedoli, Gdy wyleją wielkie wody, do niego nie dotrą. Ty jesteś ochroną moją, strzeżesz mnie od ucisku, Otaczasz mnie radością wybawienia”. Ps 32,1-5 (BW).

Po czwarte - „Od wszelkiego rodzaju zła z dala się trzymajcie… co dobre, tego się trzymajcie. A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Wierny jest ten, który was powołuje; On też tego dokona”. 1 Tes 5,21-24 (BW).

Podsumowanie. Wiemy już, że homoseksualizm nie jest Bożym zamysłem, Pan Jezus bowiem nauczał: „Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem”. Mt 19,4-5 (BT). Każda więc osoba o innych zasadach moralnych niż Boże, powinna uniżyć się przed Panem, wyznając swoją winę, bezwarunkowo poddając Mu swoje życie, wtedy Jezus przyjdzie z pełnym miłości przebaczeniem i mocą przemiany. Biblia mówi: „Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom”. Rz 13,13-14 (BT).

Kłótnie i spory

„W dziewięciu przypadkach na dziesięć spór kończy się tym, że każda ze stron przekonana jest bardziej niż kiedykolwiek o swojej racji”. D. Carnegie. Czy w świetle powyższego stwierdzenia warto się kłócić? I jaką postawę zająć podczas różnych konfliktów?

Biblia opisuje sytuacje, w których dochodziło do kłótni, np.: „A gdy słudzy Izaaka, kopiąc w owej dolinie studnię, natrafili na bijące źródło, pasterze z Geraru wszczęli sprzeczkę z pasterzami Izaaka i mówili: To dla nas ta woda!... Potem wykopali inną studnię i znów powstał o nią spór... Izaak przeniósł się więc na inne miejsce i wykopał jeszcze inną studnię. O tę studnię już nie było sporów”. Rdz 26,19-22 (BT).

Izaak wykazał się mądrością i ustąpił. Kłótnia została zażegnana. Czasem jednak przy rozstrzyganiu sporów potrzebny jest rozjemca. Biblia mówi: „Wtedy to rozkazałem (mowa o Mojżeszu) waszym sędziom: Przesłuchujcie braci waszych, rozstrzygajcie sprawiedliwie spór każdego ze swym bratem czy też obcym. W sądzeniu unikajcie stronniczości, wysłuchujcie małego i wielkiego, nie lękajcie się nikogo, gdyż jest to sąd Boży”. Pwt 1,16-17 (BT).

W Dziejach Apostolskich w 15 rozdziale mowa jest o sporach wśród wierzących. Biblia mówi. że w Jerozolimie „niektórzy nawróceni ze stronnictwa faryzeuszów oświadczyli: Trzeba ich obrzezać i zobowiązać do przestrzegania Prawa Mojżeszowego. Zebrali się więc Apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę”. Dz 15,5-6 (BT). Dekretem Apostolskim (Dz 15,22-31) uregulowano tę kwestię.

„Po pewnym czasie powiedział Paweł do Barnaby: Wróćmy już i zobaczmy, jak się mają bracia we wszystkich miastach, w których głosiliśmy słowo Pańskie. Barnaba chciał również zabrać Jana, zwanego Markiem; ale Paweł prosił, aby nie zabierał z sobą tego, który odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy. Doszło do ostrego starcia, tak że się rozdzielili”. Dz 15,36-39 (BT). Zwróćmy uwagę, że w ten „ostry” spór byli zamieszani wyznawcy Jezusa, który ich nauczał: „Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani’. Mt 5,9 (BW).

Uczniowie Chrystusa nie mieli możliwości odwołania się do jakiejś nadrzędnej instancji, a ponieważ każdy trwał przy swoim – jedyną możliwością rozwiązania tego konfliktu było rozstanie. „Barnaba zabrał Marka i popłynął na Cypr, a Paweł dobrał sobie za towarzysza Sylasa i wyszedł polecony przez braci łasce Pana”. Dz 15,39-40 (BT).

Powyższe przykłady utwierdzają nas w pewności, że tam, gdzie nie jest możliwe porozumienie czy współpraca, należy tak postąpić (nawet rozstać się), by być w zgodzie z własnym sumieniem, Biblia bowiem mówi: „Umiłowani, jeżeli nas serce nie oskarża, możemy śmiało stanąć przed Bogiem”. 1 J 3,21 (BW). „Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa...”. Rz 13,13-14 (BT).

Gdy wynikiem waśni będzie gniew, Biblia radzi: „Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie, Zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój. Pogódź się rychło z przeciwnikiem swoim, póki jesteś z nim w drodze, aby cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia słudze, i abyś nie został wtrącony do więzienia”. Mt 5,23-25 (BW).

Zanim wdamy się w jakiekolwiek spory i kłótnie, przemyślmy wszelkie argumenty: i te „za”, i te „przeciw”. Biblia mówi: „Serce sprawiedliwego rozważa, co odpowiedzieć, lecz z ust bezbożnych tryska złość”. Prz 15,28 (BW).

Starajmy się też nie tracić czasu na bezsensowne kłótnie w sprawach mało ważnych lub w sprawach, na które nie ma odpowiedzi. Biblia mówi: „A głupich rozpraw i rodowodów, i sporów, i kłótni o zakon unikaj; są bowiem nieużyteczne i próżne. A człowieka, który wywołuje odszczepieństwo, po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj, wiedząc, że jest on przewrotny i grzeszy, i sam na siebie wyrok wydaje”. Tt 3,9-11 (BW).

Przemawiajmy do innych spokojnie i łagodnie, aby uniknąć wszczynania kłótni, Biblia bowiem mówi: Łagodna odpowiedź gniew uspokaja, słowa zbyt ostre pobudzają do gniewu”. Prz 15,1 (BWP).

Czy powinniśmy wtrącać się do kłótni pomiędzy innymi? Biblia mówi: „Kto się wtrąca do cudzego sporu, ten jak gdyby łapał biegnącego psa za uszy”. Prz 26,17 (BW). Nie powinniśmy wtrącać się do sporów innych, ale Biblia radzi, co zrobić, by zminimalizować częstość ich występowania: „Wypędź naśmiewcę, a ustanie kłótnia i ucichnie swar i zniewaga”. Prz 22,10 (BW), ponieważ „Czym węgiel dla żaru i drzewo dla ognia, tym człowiek kłótliwy dla wzniecenia sporu”. Prz 26,21 (BW).

Czy jest coś złego w tym, że od czasu do czasu się z kimś pokłócimy? Biblia mówi: „Lepsza kromka suchego chleba i przy tym spokój, niż dom pełen mięsa, a przy tym kłótnia”. Prz 17,1 (BW), „Bo gdzie jest zazdrość i kłótliwość, tam niepokój i wszelki zły czyn”. Jk 3,16 (BW).

Z całą pewnością pokorna postawa ułatwia zażegnywanie kłótni i sporów. Biblia mówi: „… bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością. I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze”. Flp 2,2-4 (BW).

Podsumowanie. Psalmista Dawid napisał: „O, jak dobrze i miło, gdy bracia w zgodzie mieszkają!... Tam bowiem Pan zsyła błogosławieństwo, Życie na wieki wieczne”. Ps 133,1.3 (BW). Dlatego właśnie Paweł radzi: „Przypominaj im, aby... byli, gotowi do wszelkiego dobrego uczynku, aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom”. Tt 3,1-2 (BW). Musimy pamiętać, że do osiągnięcia wspólnego celu współpraca i dobre stosunki są konieczne, dlatego Biblia radzi: „Nikomu złem za złe nie oddawajcie, starajcie się o to, co jest dobre w oczach wszystkich ludzi. Jeśli można, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie”. Rz 12,17-18 (BW).

Owoce Ducha

Moc Ducha prowadzi przede wszystkim do wewnętrznej przemiany, do narodzenia się na nowo, gdyż „...my wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych...”. Ef 2,3 (BT). Duch Święty naucza nas, „abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli...”. Tt 2,12 (BW).

Abyśmy mogli sprawiedliwie i pobożnie żyć musimy poznać prawdę, a „...prawda jest w Jezusie. Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, i odnówcie się w duchu umysłu waszego, a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy”. Ef 4,21-24 (BW). Te zmiany oznaczają nowe życie w Chrystusie, o którym mówił On: „Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu”. J 3,21 (BT).

Tak więc owocem Ducha jest nowonarodzenie. Biblia mówi: „...Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego”. J 3,5 (BT).

Duch pomaga wierzącym w praktycznym zastosowaniu wiedzy biblijnej. Biblia mówi: „Cóż to pomoże, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić? ... jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa... Jeśli jednak wypełniacie zgodnie z Pismem królewskie przykazanie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego, dobrze czynicie”. Jk 2,14.26.8 (BW). I przestrzega: „Kto więc umie dobrze czynić, a nie czyni, popełnia grzech”. Jk 4,17 (UBG).

Człowiek zbiera więc to, co zasieje. Biblia mówi: Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie”. Ga 6,7 (BW).

Chrystus udziela nam swojego Ducha, abyśmy mieli moc wypełniać Jego wolę i wydawać owoce wiary. Biblia mówi: „Trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie”. J 15,4-5 (BW).

„Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w Nim chodźcie, wkorzenieni weń i zbudowani na nim, i utwierdzeni w wierze...”. Kol 2,6-7 (BW), gdyż dzięki temu wydamy dobre owoce. Biblia mówi: „...każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach”. Mt 7,17-20 (BT).

Na tym nowonarodzonym „drzewie” pojawią się więc takie „dobre owoce”: „...miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość...”. Ga 5,22-23 (BW).

  • Miłość, albowiem „Kto nie miłuje, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością”. 1 J 4,8 (BW).
  • Radość, bo gdy „Mam zawsze Pana przed sobą, Gdy On jest po prawicy mojej, nie zachwieję się. Dlatego weseli się serce moje i raduje się dusza moja...”. Ps 16,8-9 (BW).
  • Pokój, ponieważ „Błogosławieni, którzy zabiegają o pokój, albowiem będą nazwani synami Boga”. Mt 5,9 (BWP).
  • Cierpliwość, gdyż „Tak bardzo pragniemy... by każdy trwał w niezachwianej nadziei aż do końca; żebyście… wiernie naśladowali tych, którzy przez swoją wiarę i cierpliwość otrzymują dziedzictwo obietnic Bożych”. Hbr 6,11-12 (BWP).
  • Uprzejmość, Biblia bowiem nakazuje: „Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie”. Ef 4,32 (BW).
  • Dobroć, dlatego „Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich! To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie”. Flp 2,4-5 (BT).
  • Wierność, Jezus bowiem powiedział: „...Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota”. Ap 2,10 (BW).
  • Łagodność, bo „Czy jest między wami ktoś mądry i rozumny? Niech to pokaże przez dobre postępowanie uczynkami swymi, nacechowanymi łagodnością i mądrością”. Jk 3,13 (BW).
  • Wstrzemięźliwość, „Taka jest bowiem wola Boża: uświęcenie wasze, żebyście się powstrzymywali od wszeteczeństwa, aby każdy z was umiał utrzymać swe ciało w czystości i w poszanowaniu”. 1 Tes 4,3-4 (BW).
Owoce Ducha stoją w opozycji do uczynków ciała, Biblia bowiem mówi: „Jest... rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą”. Ga 5,19-21 (BT).

Musimy więc poddać się Duchowi Świętemu, aby wydawać właściwe owoce, „Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli”. Rz 8,13 (BT), dlatego „Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy”. Ga 5,25 (BT).

Dbajmy zatem o to, by Duch Święty mógł stale w nas przebywać, jak apelował Paweł: „...ale napełniajcie się Duchem...”. Ef 5,18 (BT). „Napełniajcie się” oznacza proces ciągły, a więc każdego dnia moc Ducha uzdalnia nas do przezwyciężania zachowań naszej grzesznej natury, gdyż „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia”. Flp 4,13 (BT).

Pamiętajmy o tym, ponieważ sami z siebie nie jesteśmy w stanie wydać żadnych owoców, Jezus bowiem wyraźnie powiedział: „beze mnie nic uczynić nie możecie”. J 15,5 (BW).

Podsumowanie. Obecność Ducha objawia się poprzez przynoszenie owoców. Apostoł Paweł napisał: „Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, Łagodność, wstrzemięźliwość...”. Ga 5,22-23 (BW).

Ponadto Jezus zapewnił, że „...Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem”. J 14,26 (BW). Dzięki temu poznajemy prawdę i możemy sami ją głosić. Owocem Ducha jest więc też gotowość głoszenia ewangelii. Biblia mówi, że „...gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Dz 1,8 (BT).

Wydawane owoce są wynikiem wpływu Ducha Świętego na nas, co prowadzi do życia na Bożych zasadach, „Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda”. Ef 5,8-9 (BT).

Rozwód

„Bo nienawidzę rozwodu – mówi WIEKUISTY”. Ml 2,16 (NBG).

Encyklopedia PWN definiuje rozwód jako „rozwiązanie ważnie zawartego małżeństwa za życia obojga małżonków”. Takie „rozwiązanie” w ogóle nie powinno mieć miejsca, Biblia bowiem mówi: „Albowiem zamężna kobieta za życia męża jest z nim związana prawem; ale gdy mąż umrze, wolna jest od związku prawnego z mężem”. Rz 7,2 (BW).

W czasach starotestamentowych zezwalano jednak, żeby „za życia męża” żona dostawała list rozwodowy. Biblia mówi: „Jeśli mężczyzna poślubi kobietę i zostanie jej mężem, lecz nie będzie jej darzył życzliwością, gdyż znalazł u niej coś odrażającego, napisze jej list rozwodowy, wręczy go jej, potem odeśle ją od siebie. Jeśli ona wyszedłszy z jego domu, pójdzie i zostanie żoną innego, a ten drugi też ją znienawidzi, wręczy jej list rozwodowy i usunie ją z domu, albo jeśli ten drugi mąż, który ją poślubił, umrze, nie będzie mógł pierwszy jej mąż, który ją odesłał, wziąć jej powtórnie za żonę jako splugawionej. To bowiem budzi odrazę u Pana, a ty nie możesz dopuścić do takiej nieprawości w kraju, który ci daje w posiadanie Pan, Bóg twój”. Pwt 24,1-4 (BT).

Zaznaczmy, że Mojżesz wiedział, iż rozwód nigdy nie był zgodny z Bożą wolą, gdyż według Niego małżeństwo jest trwałym związkiem: „Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta. Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem”. Rdz 2,22-24 (BT). Jednak ponieważ egzystencja kobiet w czasach starotestamentowych uzależniona była od mężczyzn: ojca, brata czy męża, list rozwodowy dawał oddalonej żonie możliwość ponownego wyjścia za mąż, zatem byt takich kobiet był zapewniony.

A mimo tego „zabezpieczenia”, jakim jest list rozwodowy, Bóg szczególnie potępia tych, którzy rozwodzą się z wiernymi im współmałżonkami. Biblia mówi: „On nie może już patrzeć na ofiarę ani jej przyjąć łaskawie z waszych rąk. A wy mówicie: Dlaczego? Dlatego, że Pan jest świadkiem między tobą i między żoną twojej młodości, której stałeś się niewierny, chociaż ona była twoją towarzyszką i żoną, związaną z tobą przymierzem. Czy nie Jeden (Bóg) uczynił ją istotą z ciała i ducha? A czego pragnie ten Jeden? Potomstwa Bożego. Pilnujcie się więc w waszym duchu i niech nikt nie będzie niewierny żonie swej młodości! Gdyż kto jej nienawidzi i oddala ją — mówi Pan, Bóg Izraela — plami swoją szatę występkiem — mówi Pan Zastępów. Pilnujcie się więc w waszym duchu i nie bądźcie niewierni!”. Ml 2,13-16 (BW).

Nowy Testament ujmuje kwestię listu rozwodowego inaczej. Biblia mówi: „Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan. Poszły za Nim wielkie tłumy i tam ich uzdrowił. Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu? On odpowiedział: Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela. Odparli Mu: Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją? Odpowiedział im: Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było. A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę – chyba w wypadku nierządu – a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo”. Mt 19,1-9 (BT).

Stwierdzenie „Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela” Mt 19,6 (BT) jest potwierdzeniem, że to On uświęcił małżeństwo i kładzie Swoją pieczęć na takim związku. To On zamierzył, by małżeństwo było instytucją nierozerwalną. Gdy więc pytano Jezusa o Mojżeszowe prawo rozwodowe, „Odpowiedział im: Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było”. Mt 19,8 (BT). Jezus zastrzegł, że jedyną usankcjonowaną przyczyną rozwodu jest niewierność współmałżonka: „A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę – poza wypadkiem nierządu – naraża ją na cudzołóstwo...”. Mt 5,32 (BT).

Kiedy kobieta narażona jest na cudzołóstwo? Biblia wyjaśnia, że kobieta „uchodzić będzie za cudzołożną, jeśli za życia swego męża współżyje z innym mężczyzną. Jeśli jednak umrze jej mąż, wolna jest od tego prawa, tak iż nie jest cudzołożną, współżyjąc z innym mężczyzną”. Rz 7,3 (BT). Tyczy się to nie tylko kobiety, ale i mężczyzny.

Rada. „Albo czyż nie wiecie, że ten, kto łączy się z nierządnicą, stanowi z nią jedno ciało? Będą bowiem – jak jest powiedziane – dwoje jednym ciałem”. 1 Kor 6,16 (BT), dlatego Biblia mówi: „We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg”. Hbr 13,4 (BT). „O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym”. Ef 5,3 (BT).

Fakt, że współmałżonek jest osobą niewierzącą, nie jest wystarczającym powodem do rozwodu. Biblia mówi: „Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli jakiś brat ma żonę pogankę, a ta zgadza się na współżycie z nim, niech się z nią nie rozwodzi; i żona, która ma męża poganina, a ten zgadza się na współżycie z nią, niech się z nim nie rozwodzi. Albowiem mąż poganin uświęcony jest przez żonę i żona poganka uświęcona jest przez wierzącego męża; inaczej dzieci wasze byłyby nieczyste, a tak są święte”. 1 Kor 7,12-14 (BW).

Jeżeli człowiek opuszcza współmałżonka z innego powodu niż niewierność, nie może po rozstaniu z nim związać się z inną osobą. Biblia mówi: „Tym zaś, którzy żyją w stanie małżeńskim, nakazuję nie ja, lecz Pan, ażeby żona męża nie opuszczała, a jeśliby opuściła, niech pozostanie niezamężna albo niech się z mężem pojedna; niech też mąż z żoną się nie rozwodzi”. 1 Kor 7,10-11 (BW).

Niewierność jednego ze współmałżonków jest biblijnym powodem do rozwodu, jednak nie oznacza, że musi do tego dojść. Biblia wiele mówi o przebaczaniu. Jeśli prosimy Pana: „… i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini...”. Łk 11,4 (BT), dlaczego więc nie przebaczyć? Przecież Pan Bóg powiedział: „nienawidzę rozwodu”. Ml 2,16 (NBG). Jednak gdy zdrada dalej ma miejsce, a współmałżonek nie żałuje swoich czynów, wtedy „kto chce oddalić swoją żonę (męża), niech jej (jemu) da list rozwodowy”. Mt 5,31 (BT). Pamiętajmy jednak, że cudzołóstwo nie powinno być bardziej niszczące dla małżeństwa od jakiegokolwiek innego grzechu. Jeśli więc faktycznie „przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili”. Mt 6,12 (BT) i uwolnimy się od negatywnego nastawienia, Bóg będzie mógł nas uleczyć i odnowić wzajemną miłość.

Podsumowanie. Sprawa rozwodu to temat bolesny, związany z czyimś bólem, niespełnieniem, zawodem, walką z nałogami czy depresją. Jednak Pan mówi o związku małżeńskim wyraźnie: „Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich...”. Hbr 13,4 (BW). „Wobec żony młodości twojej nie postępuj zdradliwie! Jeśli ktoś nienawidząc oddalił [żonę swoją] - mówi Pan, Bóg Izraela – wtedy gwałt pokrywał swoją szatą. Mówi Pan Zastępów: Strzeżcie się więc w duchu waszym i nie postępujcie zdradliwie!”. Ml 2,15.16 (BT). „Baczcie więc pilnie, jak macie postępować, nie jako niemądrzy, lecz jako mądrzy”. Ef 5,15 (BW).

Dziesięć przykazań

O Bożych przykazaniach Biblia mówi: „Miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie”. 1 J 5,3 (BT).

Oto treść Dekalogu według Biblii Tysiąclecia:

„Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa:

Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!

Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.

Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy.

Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.

Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie.

Nie będziesz zabijał.

Nie będziesz cudzołożył.

Nie będziesz kradł.

Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.

Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego”. Wj 20, 1-17 (BT).

Mimo iż Biblia mówi: „Zaprawdę, bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni”. Mt 5,18 (BT), to Dekalog nauczany jest z pominięciem niektórych fragmentów oraz z pewnymi zmianami:

Zostało całkowicie usunięte drugie przykazanie: „Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią!”. Wj 20, 4-6 (BT).

Nastąpiła zmiana numeracji. I choć w tekście biblijnym numeracja nie występuje, można ją łatwo ustalić, gdyż Dekalog porusza 10 problemów, stanowiących odrębne dla siebie całości. Więc po zmianie, tam, gdzie było przykazanie drugie, jest treść przykazania trzeciego.

Rozdzielono przykazanie dziesiąte na dwie części i utworzono w ten sposób przykazanie dziewiąte i dziesiąte, celem zachowania liczby 10.

W przykazaniu czwartym zmieniono nakaz święcenia soboty (ze stosownym komentarzem) na ogólny nakaz święcenia „dnia świętego”, czyli niedzieli.

Jak traktować dokonane zmiany? Biblia mówi: „nieodmienne są wszystkie przykazania Jego”. Ps 111,7 (BG) oraz „Lepiej bowiem byłoby im nie znać drogi sprawiedliwości, aniżeli poznawszy ją odwrócić się od podanego im świętego przykazania”. 2 P 2,21 (BT). Przypomnijmy sobie wprowadzenie do Dekalogu: „Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa…”. Wj 20,1 (BT), a Biblia mówił, że „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi”. Dz 5,29 (BW), ponieważ „Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają. Do słów Jego nic nie dodawaj, by cię nie skarał”. Prz 30,5.6 (BT).

Podsumowanie. Choć Dekalog był przekazany Izraelitom pod górą Synaj, gdy Mojżesz „obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia”. Wj 24,3 (BT), to musimy wiedzieć, że istniał on od czasów stworzenia. Wtedy to Adamowi i Ewie nadane zostało przykazanie święcenia szabatu: „A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając”. Rdz 2,2-3 (BT). Po upadku pierwszych ludzi, przykazanie to nie zostało zmienione – do niego dodano pozostałe. Dowodem tego jest fakt, iż Kain nie mógłby być potępiony za zabicie brata, gdyby nie wiedział, że zabójstwo jest grzechem, o czym mówi szóste przykazanie: „Nie będziesz zabijał”. Wj 20,13 (BT). Nie jest więc prawdą, że Dekalog obowiązywał tylko Izraelitów. Obowiązuje nas wszystkich w niezmienionej formie, ponieważ przestrzegając go, nie wpadniemy w sidła szatana. Biblia mówi: „Staczaj dobry bój wiary, uchwyć się żywota wiecznego, do którego też zostałeś powołany... Nakazuję ci… abyś zachował przykazanie bez skazy i bez nagany aż do przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa”. 1 Tm 6,12-14 (BW).

Pożądanie

Pożądanie jest emocją, z którą ściśle związana jest chciwość i chęć posiadania, a celem – dogodzenie własnej przyjemności. Oczywiście jest to typowe światowe postępowanie. Biblia mówi: „Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata...”. 1 J 2,16 (BW). „Nie będziesz pożądał żony swojego bliźniego. Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego”. Pwt 5,21 (BT). „A Ja wam powiadam, że każdy, kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim”. Mt 5,28 (BW).

Jak uniknąć groźnego pożądania serca? Biblia mówi: „Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo. Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne – streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego! Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa”. Rz 13,8-10 (BT). Posągi ich bogów spalisz ogniem. Nie pożądaj srebra i złota, które jest na nich, abyś się przez nie nie usidlił...”. Pwt 7,25 (BW). „Gdy z możnym do stołu usiądziesz, pilnie uważaj, co masz przed sobą; nóż sobie przyłóż do gardła, jeśli masz gardło żarłoczne. Nie pożądaj jego przysmaków, bo to pokarm zwodniczy. O bogactwo się nie ubiegaj i odstąp od twojej chytrości! Gdy utkwisz w nim wzrok – i już go nie ma, bo skrzydła sobie przyprawi – jak orzeł, co odlatuje ku niebu. Z nieżyczliwym człowiekiem nie ucztuj, nie pożądaj jego przysmaków; jak ktoś, kto dogadza apetytowi, tak samo i on [postępuje]. Jedz i pij! - mówi do ciebie, a w sercu ci nie jest przychylny. Zwrócisz spożyty kawałek, słów miłych użyjesz na próżno”. Prz 23,1-8 (BT).

Jak rodzi się pożądliwość? Każdy, kto nie żyje w łączności z Bogiem, traci Jego ochronę i dopuszcza do siebie szatana z ogromem jego zła. Biblia mówi: „Bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne...”. Rz 8,5 (BW). „Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz”. Jk 4,1-3 (BT). „Dusza grzesznika pożąda zła, w jego oczach bliźni nie znajduje łaski”. Prz 21,10 (BT).

Czy winą za uleganie pożądliwościom można obarczać innych? Naturalnie, że nie. Biblia mówi: „To własna pożądliwość wystawia każdego na pokusę i nęci. Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć”. Jk 1,14.15 (BT). „Bo występny się chełpi swoim pożądaniem, bluźni drapieżca i pogardza Panem”. Ps 10,3 (BT). „Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca”. J 8,44 (BT). „A ci, którzy chcą się bogacić, wpadają w pokusę i w zasadzkę oraz w liczne nierozumne i szkodliwe pożądania. One to pogrążają ludzi w zgubę i zatracenie. Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest chciwość pieniędzy. Za nimi to uganiając się, niektórzy zabłąkali się z dala od wiary i siebie samych przeszyli wielu boleściami”. 1 Tm 6,8-10 (BT).

„W pysze swojej powiada występny: Nie pomści; nie ma Boga: oto jest całe jego myślenie”. Ps 10,4 (BT). Czy aby na pewno? Czy człowiek, który ulega złym namiętnościom, ponosi konsekwencje swoich czynów? Oczywiście, Biblia bowiem mówi: „I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki”. 1 J 2,17 (BW). „Czy może kto zgarnąć ogień do swojego zanadrza, a jego odzienie się nie spali? Czy może kto chodzić po rozżarzonych węglach, a jego stopy się nie poparzą? Tak jest z tym, kto chodzi do żony swojego bliźniego; nie ujdzie bezkarnie ten, kto się jej dotyka”. Prz 6,27-29 (BW). „Albowiem zamysł ciała, to śmierć, a zamysł Ducha, to życie i pokój”. Rz 8,6 (BW). „Za winę chłoszczesz człowieka karaniem, jak mól obracasz wniwecz to, czego pożąda”. Ps 39,12 (BT).

Jednak dzięki Bożej łasce mamy siłę, aby oprzeć się pożądaniu. Biblia mówi: „Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli”. Tt 2,11-12 (BW).

Nie każde pożądanie jest grzechem. Pragnienia zgodne z wolą Bożą prowadzą do szczęścia i dobrobytu, a przede wszystkim zapewniają życie wieczne. Biblia mówi: „Dusza moja pożąda Ciebie w nocy, duch mój – poszukuje Cię w mym wnętrzu; bo gdy Twe sądy jawią się na ziemi, mieszkańcy świata uczą się sprawiedliwości”. Iz 26,9 (BT). Mojżesz, gdy błogosławił pokolenia Izraelitów, „Do Gada powiedział: Szczęśliwy, kto da miejsce Gadowi!… Rzeczy najlepszych pożąda dla siebie, pragnie działu dowódcy; chce kroczyć na czele narodu. Sprawiedliwość Pana wypełnił i Jego sądy nad Izraelem”. Pwt 33,20-21 (BT). „Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda dobrego zadania”. 1 Tm 3,1 (BT). „Oto pożądam Twoich postanowień: według Twej sprawiedliwości zapewnij mi życie! Niech zstąpi na mnie, Panie, Twoja łaska, Twoje zbawienie, według Twojej obietnicy...”. Ps 119,40-41 (BT), na co Pan odpowiada: „Teraz powstanę i dam zbawienie temu, który go pożąda”. Ps 12,6 (BT).

Podsumowanie. Uleganie złemu pożądaniu daje tylko chwilowe zadowolenie. Prawdziwe szczęście zależy od dobrego użytku, jaki zrobimy z naszych namiętności, czyli od skupienia się na Panu Bogu i bliźnich, stąd biblijna nauka: „Uciekaj zaś przed młodzieńczymi pożądaniami, a zabiegaj o sprawiedliwość, wiarę, miłość, pokój – wraz z tymi, którzy wzywają Pana czystym sercem. A sługa Pana... [ma] być łagodnym względem wszystkich, skorym do nauczania, zrównoważonym. Powinien z łagodnością pouczać wrogo usposobionych, bo może Bóg da im kiedyś nawrócenie do poznania prawdy i może oprzytomnieją i wyrwą się z sideł diabła, żywcem schwytani przez niego, zdani na wolę tamtego”. 2 Tm 2,22.24-26 (BT). "... tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej". Kol 3,1 (BW).

Aborcja

„O Panie, nasz Boże... Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę”. Ps 8,2.3 (BT).

W Biblii nienarodzone jeszcze istoty (zależnie od przekładu) już nazywa się dzieckiem, dziecięciem czy niemowlęciem. Biblia mówi: „Rebeka, żona Izaaka, stała się brzemienna. A... walczyły z sobą dzieci w jej łonie…”. Rdz 25,21.22 (BT). „Nie żyłbym jak płód poroniony, jak dziecię, co światła nie znało”. Hi 3,16 (BT). „Skoro usłyszała Elżbieta pozdrowienie Maryi, skoczyło niemowlątko w żywocie jej...”. Łk 1,41 (BG).

Co więcej – życie płodowe jest etapem ludzkiego życia, w którym Bóg ma szczególny udział. Biblia mówi: „Czyż ten, który mnie stworzył w łonie matki, nie stworzył i jego? I czyż nie On jeden ukształtował nas w łonie?”. Hi 31,15 (BW). „Tak mówi Pan, twój Odkupiciel i twój Stwórca jeszcze w łonie matki: Ja jestem Pan, Stwórca wszystkiego...”. Iz 44,24 (BW). „Ty utkałeś mnie w łonie mej matki”. Ps 139,14 (BT). „Bo Ty stworzyłeś nerki moje, Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje. I duszę moją znasz dokładnie… dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał”. Ps 139,13-14.16 (BW). „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię...”. Jr 1,5 (BT).

Już na etapie życia płodowego Pan Bóg wybiera i powołuje tych, którzy będą Mu służyli. Biblia mówi: „Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię”. Iz 49,1 (BT). „Wybrałem cię sobie, zanim cię utworzyłem w łonie matki, zanim się urodziłeś, poświęciłem cię, na proroka narodów przeznaczyłem cię”. Jr 1,5 (BW). Jan Chrzciciel „Będzie... wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym. Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich...” Łk 1,15.16 (BT). „Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie (Pawła) jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom...”. Ga 1,15.16 (BT).

Żaden ojciec i żadna matka nie ma tak ogromnego wpływu na poczęte dziecko, jak Bóg, „Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: Jesteśmy bowiem z Jego rodu”. Dz 17,28 (BT). Co więcej, Biblia mówi, że to na Jego obraz kształtowane jest każde ludzkie istnienie: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił” i dał pierwszy nakaz: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną...”. Rdz 1,27.28 (BT). Podobnie było po potopie: „Po czym Bóg pobłogosławił Noego i jego synów, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię”. Rdz 9,1 (BT). Płodność, posiadanie potomstwa jest więc błogosławieństwem, wnioskować więc można, że dokonywanie aborcji powoduje jego utratę!

To, że w Starym Testamencie wielodzietność uważana była za specjalne błogosławieństwo Boże, poświadczają i poniższe wersety: „Będziecie oddawać cześć Panu, Bogu waszemu, gdyż pobłogosławi twój chleb i twoją wodę. Oddalę od ciebie wszelką chorobę. Żadna kobieta w twoim kraju nie będzie miała przedwczesnego porodu i żadna nie będzie bezdzietna. Liczbę dni twojego życia uczynię pełną”. Wj 23,25.26 (BT). „Oto synowie są darem Pana, a owoc łona nagrodą”. Ps 127,3 (BT).

Bóg powiedział: „Nie będziesz zabijał”. Wj 20,13 (BT). W wyniku aborcji zarodek czy płód umiera, jest to więc świadome zabijanie istoty, która według Biblii jest już człowiekiem. W prawie karnym Izraelitów widniało, że niezamierzone doprowadzenie do poronienia jest czynem karalnym. Biblia mówi: „Gdyby mężczyźni bijąc się, uderzyli kobietę brzemienną, powodując poronienie, ale bez jakiejkolwiek szkody, to [winny] zostanie ukarany grzywną, jaką na nich nałoży mąż tej kobiety, i wypłaci ją za pośrednictwem sędziów polubownych. Jeżeli zaś ona poniesie jakąś szkodę, wówczas on odda życie za życie...”. Wj 21,22.23 (BT). A cóż dopiero zamierzone?

Podsumowanie. Aborcja, czyli zamierzone i przedwczesne wywołanie poronienia jest według Biblii grzechem; jest też wyrazem braku szacunku dla Dawcy życia. Decyzja o nie usuwaniu ciąży nie powinna być podejmowana z powodu strachu przed karą, choć trzeba mieć świadomość, że „zapłatą za grzech jest śmierć...”. Rz 6,23 (BT), ale powinna wynikać z szacunku dla życia, a przede wszystkim dla Dawcy życia, ponieważ On ceni wartość każdego człowieka. Biblia mówi: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. J 3,16 (BT). A Syn Boży powiedział: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego. I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je”. Mk 10,14-16 (BT).

Język

Język u ludzi to jeden z najważniejszych organów mowy, służący do komunikacji za pomocą systemu znaków dźwiękowych. Owe znaki dźwiękowe mają ogromną moc! Biblia bowiem mówi: Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego”. Prz 18,21 (BG).

Jak to możliwe? Biblia uzasadnia tę moc następująco: „Tak i język jest ogniem, sferą nieprawości. Język jest wśród wszystkich naszych członków tym, co bezcześci całe ciało i sam trawiony ogniem piekielnym rozpala krąg życia. Języka... nikt z ludzi nie potrafi okiełznać, to zło niestateczne, pełne zabójczego jadu. Przy jego pomocy wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może, bracia moi! Jeśli kto nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało”. Jk 3,6.8-10.2 (BT).

Co Biblia mówi na temat cech języka? Mówi na przykład, że język jest kłótliwy i zdradliwy – „Ukrywasz ich w namiocie przed kłótliwymi językami” Ps 31,21 (BW) i „Ratuj, Panie, duszę moją od warg kłamliwych, od zdradliwego języka” PS 120,2 (BW); że „język mój jest jak rylec” - Ps 45,2; a „twój jest jak ostry nóż”Ps 52,4; język jest jak wążPs 140,4; jest przewrotny, a „język przewrotny będzie wyrwany”Prz 10,31; schlebiającyPrz 28,23; „język jest zabójczą strzałą”Jr 9,7; zuchwały językOz 7,16; „język jest ogniem… światem nieprawości”Jk 3,6; jest też krnąbrnym złem, pełne śmiercionośnego jaduJk 3,8 (odnośniki bez oznaczeń pochodzą z BT).

Co potrafi zdziałać taki język? Oto kilka przykładów. Język może złorzeczyć: „Jest plemię, co ojcu złorzeczy i matce nie chce błogosławić”. Prz 30,11 (BT). Knuć podstęp: „Miłujesz wszelkie zgubne mowy, podstępny języku!”. „A język twój knuje zdradę”. Ps 52,6 i 50,19 (BT), a także kłamać i mówić oszczerstwa: „Każdy bowiem brat oszukuje podstępnie, a każdy przyjaciel głosi oszczerstwa… przyzwyczaili swój język do kłamstwa”. Jr 9,3.4 (BT). Potrafi zdradzać sekrety: „Kto jest gadułą, ten zdradza tajemnice, więc nie zadawaj się z plotkarzem”. Prz 20,19 (BW) i poróżniać: „Człowiek nieprawy zło gotuje, i ogień mu płonie na wargach. Człowiek podstępny wznieca kłótnie, plotkarz poróżnia przyjaciół”. Ps 16,27-28 (BT). Język krzywdzi: „Pod językiem jego jest krzywda i nieprawość”. Ps 10,7 (BW), również fałszywie schlebia: „Kto schlebia kłamliwie bliźniemu, na nogi mu sidła zastawia”. Prz 29,5 (BT) oraz bluźni: „A ci, którzy przechodzili mimo, bluźnili mu, kiwali głowami swymi”. Mt 27,39 (BW).

W związku z powyższym Biblia ostrzega: „Tych sześć rzeczy w nienawiści ma Pan, a siedem budzi u Niego odrazę:

  • wyniosłe oczy, kłamliwy język,
  • ręce, co krew niewinną wylały,
  • serce knujące złe plany,
  • nogi, co biegną prędko do zbrodni,
  • świadek fałszywy, co kłamie,
  • i ten, kto wznieca kłótnie wśród braci”. Prz 6,16-19 (BT).
Inne biblijne ostrzeżenia brzmią: „Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony”. Mt 12,36.37 (BT). I każdy człowiek musi zdać sobie sprawę z tego, że przed Panem Bogiem nie ma żadnych tajemnic, „językowych” również, Biblia bowiem mówi: „Choć jeszcze nie ma słowa na języku: Ty, Panie, już znasz je w całości”. Ps 139,4 (BT).

Jaki więc „ma być człowiek, który kocha życie?”. Ps 34,13 (BW). Taki człowiek „Nie obmawia językiem swoim, nie czyni zła bliźniemu swemu ani nie znieważa sąsiada swego”. Ps 15,3 (BW). „Kto bowiem chce miłować życie i oglądać dni szczęśliwe, niech wstrzyma język od złego i wargi – aby nie mówić podstępnie”. 1 P 3,10 (BT). „Rzekłem: Będę pilnował dróg swoich, bym nie zgrzeszył językiem, będę trzymał na wodzy usta swoje”. Ps 39,2 (BW). „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia”. Rz 10,9-10 (BT).

Biblijna rada. „A teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych; Nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego". Kol 3,8-9 (BW). „Błogosławcie tych, którzy was prześladują! Błogosławcie, a nie złorzeczcie!”. Rz 12,14 (BT). „Mowa wasza niech będzie zawsze uprzejma, zaprawiona solą, abyście wiedzieli, jak macie odpowiadać każdemu". Kol 4,6 (BW) „Nie uniknie się grzechu w gadulstwie, kto ostrożny w języku – jest mądry. Język prawego jest srebrem wybornym”. Prz 10,19-20 (BT).

Podsumowanie. Gdy „Duch Pański mówi przez mnie i Jego słowo jest na moim języku”. 2 Sm 23,2 (BT) możemy być pewni, że nigdy nim nie zgrzeszymy. Językiem bowiem wyrażamy pragnienia serca, które są źródłem postępowania każdego człowieka, dlatego „Strzegąc swych ust i języka, chroni się życie przed uciskami”. Ps 21,23 (BT). Co więcej, „Jeżeli ktoś uważa się za człowieka religijnego, lecz łudząc serce swoje, nie powściąga swego języka, to pobożność jego pozbawiona jest podstaw”. Jk 1,26 (BT).

Prośmy więc w modlitwach: „Postaw, Panie, straż moim ustom i wartę przy bramie warg moich! Mojego serca nie skłaniaj do złego słowa, do popełniania czynów niegodziwych”. Ps 141,3-4 (BT) i „Ratuj, Panie, duszę moją od warg kłamliwych, od zdradliwego języka”. Ps 120,3 (BW).

Etyka

Jak brzmi definicja biblijnej etyki? Definicja ta najtrafniej ujęta jest w Liście do Kolosan 3,1-6: „A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego, co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; o tym, co w górze myślcie, nie o tym, co na ziemi. Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu; Gdy się Chrystus, który jest życiem naszym, okaże, wtedy się i wy okażecie razem z nim w chwale. Umartwiajcie tedy to, co w waszych członkach jest ziemskiego: wszeteczeństwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i chciwość, która jest bałwochwalstwem. Z powodu których przychodzi gniew Boży”, wraz z uzupełnieniem: „Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej”. Flp 1,27 (BT), „Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”. Mt 5,15.16 (BT).

Jakimi zasadami kierować się w życiu? Biblia to przede wszystkim Księga Miłości. Na niej osadzone są podstawowe prawa społeczności chrześcijańskiej. Biblia mówi: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Mt 22,37-39 (BT).

Apostoł Paweł w 1 Liście do Koryntian napisał, że „miłość nigdy nie ustaje”. Ujęta w tym kontekście powyższa zasada sugeruje, że znamieniem jej jest trwałość. Biblia mówi także: „Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane, i chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności”. Ef 5,1.2 (BW). Etyka opiera się też na „złotej regule”, czyli: „Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy”. Mt 7,12 (BT).

Jakie zachowania nie podobają się Bogu, a do jakich zachęca? Biblia mówi: „Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, albowiem na wieki łaska jego”. 1 Krn 16,34 (BW). Dobry Bóg nigdy nie będzie tolerował zła. Biblia mówi, że: „Tych sześć rzeczy w nienawiści ma Pan, a siedem budzi u Niego odrazę: wyniosłe oczy, kłamliwy język, ręce, co krew niewinną wylały, serce knujące złe plany, nogi, co biegną prędko do zbrodni, świadek fałszywy, co kłamie, i ten, kto wznieca kłótnie wśród braci”. Prz 6,16-19 (BT), „dlatego odrzuciwszy kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego. Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! Ani nie dawajcie miejsca diabłu! Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu. Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie – wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie”. Ef 4,25-32 (BT).

Żeby postępować etycznie, należy zwrócić swój wzrok na Źródło właściwego postępowania, gdyż tylko Boże normy służą dobru każdego stworzenia. Patrzmy więc na Jezusa! Jego postępowanie i reakcje w różnych, czasem skomplikowanych moralnie sytuacjach, są wspaniałym przykładem miłości Boga do ludzi. Miłość (1 Kor 13,1-13), którą pokazał nam Jezus, jest: cierpliwa (znosząca krzywdy bez odwzajemniania złem za zło), dobrotliwa (aktywnie wyświadczająca dobro), wielkoduszna (pozbawiona zazdrości, pychy, zawiści i egoizmu, nieponiżająca), skromna (pozbawiona chełpliwości, pyszałkowatości, pogoni za poklaskiem), pokorna (niełaknąca czci, nieobrażająca się, ale mająca właściwe wyobrażenie o własnych wartościach i godności), przyzwoita (nienaruszająca dobrych obyczajów, nie jest bezwstydna, niepostępująca w sposób ściągający hańbę), bezinteresowna (pozbawiona egoizmu, samolubstwa i wyrachowania, nie patrzy na korzyści i przywileje, „nie szuka swego”), opanowana (nieunosząca się gniewem, oburzeniem, zapalczywością, łagodna, dobra, zrównoważona), pełna ufności („nie myśli nic złego”, bez podejrzliwości, uraz, odwetów i mściwości), dobra (jest czystą dobrocią, życzliwością, nie znajduje zadowolenia w ujawnianiu cudzych błędów i niedoskonałości), sprawiedliwa (radująca się z prawdy) i trwała („nigdy nie ustaje”, nie jest zależna od przemijających okoliczności, nie jest też emocjonalnym porywem), czyli taka, która pozwoliła Mu za wszystkich umrzeć, by każdy wierzący mógł żyć. Biblia mówi: „Teraz więc pozostaje wiara, nadzieja, miłość, te trzy; lecz z nich największa jest miłość”. 1 Kor 13,13 (BW).

Miłością jest Dawca miłości. Biblia mówi: „...Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim”. 1 J 4,16 (BT). Ci, którzy trwają w miłości Bożej „wykazują, że treść Prawa wypisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich oskarżające lub uniewinniające”. Rz 2,15 (BT).

Etycznym przewodnikiem jest więc nie tylko Biblia, ale i sumienie. Jest ono ważne w przypadku, gdy pojawią się różne życiowe sytuacje, nieopisane dokładnie w Biblii. Warto wtedy stosować zasadę: „Wszystko mi wolno, ale nie wszystko jest pożyteczne. Wszystko mi wolno, lecz ja nie dam się niczym zniewolić”. 1 Kor 6,12 (BW), bo przecież zniewolenie jest grzechem, a „grzech jest przestępstwem zakonu [czyli prawa]”. 1 J 3,4 (BW). „Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie...”. Ga 5,13 (BT).

Czy współcześnie żyjących wiernych obowiązują tylko zasady z Nowego Testamentu? Biblia mówi: „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany”. 2 Tm 3,16.17 (BW).

Etyka biblijna zbudowana jest na zasadzie cnót i norm, czyli na fundamencie Dekalogu i Ewangelii. Warto zwrócić tu uwagę, że dziesięć przykazań sprowadza się do wielkiej reguły miłości (Mt 22,37-39) i na odwrót, reguła ta dzieli się na miłość wobec Boga i wobec człowieka. Tak więc Dekalog określa pewne obowiązki wyrażone normą danego przykazania, w duchu miłości, co mocno podkreśla Nowy Testament. Biblia mówi: „Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie”. 1 J 5,2.3 (BT).

Jezus nie przekreślił starotestamentowego prawa moralnego, lecz inaczej go ujął. Wyżej postawił moralną poprzeczkę, zbliżając ją do ideału, jakim jest Boży charakter. A charakter Boga objawił nam Pan Jezus: „Wierzcie mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie; a jeśliby tak nie było, to dla samych uczynków wierzcie. Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie”. J 14,11.15 (BW).

Jakich przykazań? Biblia mówi: „Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo. Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne – streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego! Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa”. Rz 13,8-10 (BT).

Etyka biblijna sprowadza się więc do zagadnienia miłości pojętej jednocześnie jako powinność (Dekalog) i jako cnota (Ewangelia). Oto kilka przykładów: Stary Testament mówi: „Nie będziesz zabijał”. Wj 20,13 (BT), a Nowy: „Ale wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą” Łk 6,27 (BW). Ponadto Pan Jezus powiedział: „A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd, a kto by rzekł bratu swemu: Racha, stanie przed Radą Najwyższą, a kto by rzekł: Głupcze, pójdzie w ogień piekielny”. Mt 5,22 (BW). Stary Testament mówi: „Nie będziesz cudzołożył”. Wj 20,14 (BT), w Nowym Pan Jezus wyjaśnia: „A Ja wam powiadam, że każdy, kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim”. Mt 5,27 (BW).

A jaki wpływ na etykę życia ma brak wiary? Najpoważniejszym skutkiem tego jest relatywizm moralny, w którym nie ma fundamentu tego, co jest dobre a co złe – każdy sam decyduje w tych kwestiach. Udziałem ich są uczynki ciała: „nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą”. Ga 5,19-21 (BT), „kto bowiem popełnia bezprawie, poniesie skutki popełnionego bezprawia; a [u Niego] nie ma względu na osoby”. Kol 3,25 (BT).

Podsumowanie. Ogólnie można przyjąć, że etyka to bliska relacja z Bogiem, głęboka miłość do Niego i zaangażowana, praktyczna miłość do ludzi. Miłość tę cechuje cnota i obowiązek. W pierwszym wypadku będą to doskonałości chrześcijańskie, w drugim przykazania Boże. Biblia mówi: „Synu mój, nie zapomnij mych nauk, twoje serce niech strzeże nakazów, bo wiele dni i lat życia i pełnię ci szczęścia przyniosą: Niech miłość i wierność cię strzeże; przymocuj je sobie do szyi, na tablicy serca je zapisz, a znajdziesz życzliwość i łaskę w oczach Boga i ludzi”. Prz 3,1-4 (BT).

Aktualnie jesteś offline