Biblia mówi: „...silnymi i odważnymi poczuli się potomkowie Judy...”. 2 Krn 13,18 (BT). Skąd czerpali tę siłę i odwagę? Oni „...polegali na Panu, Bogu swoich ojców”. 2 Krn 13,18 (BW).
Osobom wierzącym potrzebna jest odwaga, żeby dochować wierności Bogu. Biblia mówi, że kiedy król Ozjasz „stał się potężny… Wykroczył przeciw Panu, Bogu swemu, wszedł bowiem do świątyni Pańskiej, aby złożyć ofiarę kadzielną na ołtarz kadzenia. Wszedł za nim kapłan Azariasz, a z nim osiemdziesięciu odważnych kapłanów Pańskich. Powstali przeciw królowi Ozjaszowi i powiedzieli mu: Ozjaszu, nie do ciebie należy składanie ofiar kadzielnych Panu, lecz do kapłanów...”. 2 Krn 26,16-18 (BT).
Wierzącym potrzebna jest odwaga, by przeciwstawić się kłamstwu. Biblia mówi, że przed wejściem do ziemi obiecanej, Mojżesz wysłał tam zwiadowców. Kiedy wrócili, większość mówiła: „Nie możemy wyruszyć przeciw temu ludowi, bo jest silniejszy od nas. I rozgłaszali złe wiadomości o kraju, który zbadali…”. Lb 13,31-32 (BT). Kaleb odważnie przeciwstawiał się im i „próbował... uspokoić lud, [który zaczął się burzyć] przeciw Mojżeszowi, i rzekł: Trzeba ruszyć i zdobyć kraj – na pewno zdołamy go zająć…”. Lb 13,30 (BT).
Źródłem naszej odwagi jest moc Boga. Biblia mówi: „Bądźcie mocni, bądźcie odważni! Nie bójcie się ich i nie drżyjcie przed nimi, gdyż Pan, Bóg twój, sam pójdzie z tobą; nie porzuci i nie opuści cię”. Pwt 31,6 (BW)
„Miłujcie Pana, wszyscy, co Go czcicie! Pan zachowuje wiernych... Bądźcie mocni i mężnego serca, wszyscy, którzy pokładacie ufność w Panu!”. Ps 31,24-25 (BT). Każdy, kto chce być mężnego serca, powinien studiować słowo Boże i zgodnie z nim postępować. Biblia mówi: „Niechaj nie oddala się księga tego zakonu od twoich ust, ale rozmyślaj o niej we dnie i w nocy, aby ściśle czynić wszystko, co w niej jest napisane, bo wtedy poszczęści się twojej drodze i wtedy będzie ci się powodziło. Czy nie przykazałem ci: Bądź mocny i mężny? Nie bój się i nie lękaj się, bo Pan, Bóg twój, będzie z tobą wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz”. Joz 1,8-9 (BW).
Bóg dawał zwycięstwo tym, którzy mieli odwagę stanąć po Jego stronie. Gdy Dawid stanął przed Goliatem, powiedział: „Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem, ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów, Boga wojsk izraelskich, którym urągałeś… Ponieważ jest to wojna Pana, On więc odda was w nasze ręce”. 1 Sm 17,45.47 (BT). I tak się stało.
Gdy Chrystus powoływał apostołów, „Wtedy... rzekł do Szymona: Nie bój się, od tej pory ludzi łowić będziesz”. Łk 5,10 (BW). Na ten apel odpowiedzieli i inni uczniowie Jezusa. Biblia mówi: „Po tej modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani, wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże. Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących”. Dz 4,31-32 (BT). Paweł „Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili zdumieni: Czy to nie ten sam, który w Jerozolimie prześladował wyznawców tego imienia i po to tu przybył, aby ich uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana? A Szaweł występował coraz odważniej, dowodząc, że Ten jest Mesjaszem”. Dz 9,20-22 (BT). „Pozostali tam dość długi czas i nauczali odważnie, ufni w Pana, który potwierdzał słowo swej łaski cudami i znakami, dokonywanymi przez ich ręce”. Dz 14,3 (BT).
Dzięki odważnej postawie Pawła i Barnaby, ewangelia zaczęła być głoszona i poganom. Biblia mówi: „W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc, sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi. Poganie słysząc to, radowali się i wielbili słowo Pańskie...”. Dz 13,44-48 (BT).
Cokolwiek więc by się działo w naszym życiu, usłuchajmy wezwania Jezusa: „Nie bój się, tylko wierz!”. Mk 5,36 (BW). „Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo”. Łk 12,32 (BW).
Apostoł Paweł ostrzegał: „Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów. [Stanie się to] przez takich, którzy obłudnie kłamią, mają własne sumienie napiętnowane...”. 1 Tm 4,1-2 (BT). Będziemy więc musieli z odwagą przeciwstawiać się takim światowym wpływom. Biblia mówi: „Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem. Albowiem przyjdzie czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich upodobań nazbierają sobie nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce, I odwrócą ucho od prawdy, a zwrócą się ku baśniom. Ale ty bądź czujny we wszystkim, cierp, wykonuj pracę ewangelisty, pełnij rzetelnie służbę swoją”. 2 Tm 4,2-5 (BW).
I dziś, w czasach wzmożonego odstępstwa od prawdy i zwiększonej aktywności szatana, musimy mieć odwagę, żeby postępować według rady: „A teraz, dzieci, trwajcie w (Jezusie), abyśmy, gdy się objawi, mogli śmiało stanąć przed nim i nie zostali zawstydzeni przy przyjściu jego”. 1 J 2,28 (BW). Żebyśmy nie zostali zawstydzeni, śmiało „Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala”. Hbr 12,2 (BT). Musimy też z wiarą prosić: „Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!”. Ps 51,12 (BW) – ponieważ jeśli „Jesteśmy w prawdziwym Bogu, w Synu Jego...”. 1 J 5,20 (BT) i „jeżeli nas serce nie oskarża...”. 1 J 3,21 (BW), wtedy „możemy śmiało stanąć przed Bogiem”. 1 J 3,21 (BW) i „mieć niezachwianą ufność w dzień sądu...”. 1 J 4,17 (BW).
Podsumowanie. Możemy być odważni w Chrystusie, ponieważ nawet najwięksi wrogowie nie wyrządzą krzywdy tym, którzy prawdziwie Mu ufają. Biblia mówi: „I rzekł Pan do Pawła w nocnym widzeniu: Nie bój się, lecz mów i nie milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt się nie targnie na ciebie, aby ci uczynić coś złego; mam bowiem wiele ludu w tym mieście”. Dz 18,9-10 (BW). Wierzący, którzy „oparli się Panu, Bogu swych ojców” - z całą pewnością będą „silnymi i odważnymi”. 2 Krn 13,18 (BT). Z odwagą więc wykonujmy nakazy Pana, „Otrzymaliśmy bowiem Ducha Bożego nie po to, by trwać w bojaźni, lecz po to, byśmy byli napełnieni mocą, miłością i roztropnością”. 2 Tm 1,7 (BWP).